FFVIII - เนื้อเรื่อง Disc 2

 Wind Hill

• ลากูนาพูดกับรูปภาพของพ่อแม่เอลโลเนว่าวันนี้เอลโลเนเป็นเด็กดี
• ในหมู่บ้านวินฮิลล์มีทหารกัลบาเดียที่เฝ้าระวังทหารเอสตาร์อยู่ แต่ในเมืองกลับมีมอนสเตอร์เดินเพ่นพ่านด้วย
• ทหารบอกว่าที่เอสตาร์ กำลังหาผู้สืบทอดแม่มดอาเดลที่เป็นผู้ปกครอง มันอาจจะกลับมาที่หมู่บ้านวินฮิลล์อีกเพื่อเอาตัวเอลโลเนไป (แสดงว่าพึ่งสิ้นสุดสงครามแม่มด)
• ทหารบอกว่าถ้าลากูนาหายดีแล้วก็กลับเข้ากองทัพได้
• คิรอสบอกว่าหลังจากหลบหนีออกมาจากเซ็นทราลากูนาก็นอนป่วยติดเตียงอยู่ 6 เดือนราวกับว่ากระดูกทั้งร่างแหลกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วเรนเป็นคนช่วยดูแลรักลากูนาในระหว่างนั้น
• ส่วนคิรอส ฟื้นตัวในเวลาประมาณ 1 เดือนแล้วออกตามหาลากูนามาตลอด คิรอสออกจากกองทัพแล้วก็ตามหาลากูนาเพื่อฆ่าเวลา เพราะขาดลากูนาก็ขาดสีสันไป
• ส่วนวอร์ดออกจากกองทัพไปทำงานเป็นภารโรงที่คุก แล้วเสียงของวอร์ดก็ไม่กลับมาอีกเลย จะรู้ว่าเขาต้องการอะไรก็ต้องอ่านสีหน้าเอา
• คิรอส แฉว่าลากูน่าปลื้มจูเลียมากแล้วก็มักจะไปฟังเล่นเปียโน ที่ไนท์คลับบ่อย ๆ
• เพลงบอกว่าเพลงแรกที่จูเลียปล่อยออกมาก็คือ eyes on me เป็นเพลงเกี่ยวกับความรักซึ่งเรนชอบมาก
• คิรอสบอกว่าจูเลีย เพิ่งแต่งงานไปไม่นาน กับนายพลคาราเวย์
• เรนบอกว่าเธออ่านจากนิตยสารว่า คนรักที่แท้จริงของจูเลียนั้นไปทำสงครามแล้วไม่ได้กลับมาอีก นายพลคาราเวย์เลยปลอบเธอในช่วงที่เธอจมทุกข์ทำให้ทั้งสองค่อยๆทำความรู้จักกันและกัน
• คิรอสบอกว่าเธอไม่รอทหารคนนั้นเหรอ? แต่ลากูนา บอกว่าไม่เป็นไรหรอกขอแค่เธอมีความสุขเท่านั้นก็พอแล้ว
• ลากูน่าบอกคิรอสว่าชายวัยทำงานทั้งหมดในเมืองนี้ถูกส่งไปรบ คนที่เหลืออยู่มีแต่คนแก่เด็กโจโคโบะหมาและแมวเท่านั้น มอนสเตอร์เลยเข้าเมืองได้ ซึ่งเมืองนี้ดูแลเขาดีมากเขาก็อยากจะตอบแทนความใจดีนั้น เลยทำการลาดตระเวณให้
• มีคุณป้าบอกว่าล่ะกูนาก็หายดีมาพักนึงแล้ว เมืองนี้มันก็ซบเซาไปสำหรับคนหนุ่ม อาจจะถึงเวลาที่ลากูนาต้องกลับเมืองเดลิงก์แล้วหรือเปล่า
• คนที่ร้าน Item จะไม่ชอบลากูนา
• คิรอส ถามว่าลากูนาทำไอ้ลาดตระเวนนี่ทุกวันหรอ ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นนักข่าวสายท่องเที่ยวรอบโลกเหรอ เขาเคยไปคุยกับ บ.ก. Timber Maniacs ไว้แล้วนะ เขาสนใจพวกบทความเกี่ยวกับการท่องเที่ยวทั่วโลก น่าจะไปคุยกับเขาหน่อย
• ลากูน่า อยากอยู่เมืองนี้ต่ออีกหน่อย คิรอสสงสัยว่าต้องการหาข้อมูลเพิ่มหรอ เมืองนี้ก็เป็นเมืองที่ดีกะจะเขียนเรื่องเมืองนี้เป็นอย่างแรกใช่ไหมล่ะ
• ลากูน่าบอกว่าไม่ได้หรอก จะทำให้เมืองมีชื่อเสียงมากไปกว่านี้ไม่ได้ ไม่งั้นก็จะมีนักท่องเที่ยวและอะไรต่าง ๆ เข้ามามากเกินไป
• คิรอสบอกว่านายกลัวจะมีคนมาแย่งเรนไปสินะ
• เอลโลเน ถามว่าเรนจะแต่งงานกับลากูน่าไหมเรนบอกว่าลากูน่าถูกพาตัวมาที่นี่ ตอนนั้นร้องอย่างกับทารก ฉันเป็นคนดูแลรักษาเขา ทุกครั้งที่พยายามจะคุยอย่างจริงจังเขามักจะหลีกเลี่ยง ฉันทนเสียงกรนเขาไม่ได้และกระทั่งเวลาหลับเขาก็ยังพูด
• เอลโลเนบอกว่าลากูนาเป็นคนดี ชอบเขามาก ๆ อยากอยู่ด้วยกันสามคน ทั้งเรร ลากูนา และเอลล์นะ
• เรน บอกว่าสิ่งที่ลากูน่าต้องการจริงๆน่าจะเป็นการเดินทางไปทั่วโลก ฉันคิดว่าเขาไม่ได้อยากจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเงียบๆแบบนี้
• เอลล์ถามว่าเรนไม่ชอบลากูน่าหรอเรนตอบว่าฉันก็รู้สึกเหมือนกับเธอแหละ
• ลากูนา บอกว่าบางครั้งฉันก็กลัวกลัวว่าจะไปตื่นขึ้นในที่แห่งอื่น กลัวว่าจะไม่เจอเอลโลเนอีก ไม่รู้ว่านี่มันคือความรู้สึกอะไรกัน ขอให้ตื่นขึ้นมาในห้องนี้เถิด

D-District Prison

• เซลล์บอกว่าไปฝันเป็นวอร์ดมา หลังหนีออกจาเซนทรา เขาไปทำงานอยู่ในสถานที่ที่เหมือนคุกแล้วก็ยังคงอยากต่อสู้เคียงข้างลากูน่ามาตลอด
• เซลล์นึกได้ว่าคุกที่วอร์ดทำงานอยู่ก็คือที่นี่นี่หว่า
• ริโนอา บอกว่ามันเป็นคุกสำหรับพวกนักกิจกรรมทางการเมืองในการกัลบาเดีย วอร์ดก็น่าจะอยู่ที่นี่แหละ ส่วนพวกเราเดี๋ยวก็คงโดนโทษประหาร ตอนนี้กัลบาเดียก็อยู่ในมือของแม่มดแล้ว
• สคอลล์ ปืนขึ้นมาแล้วสงสัยว่าแผลของตัวเองหายไปไหนเขาจำได้ว่าโดนทหารล้อมแล้วก็เห็นไซเฟอร์มองต่ำลงมา
• พวกผู้คุมเข้ามาซ้อมเซลล์แล้วก็ถามหาคนชื่อริโนอา แล้วพาตัวไป
• ไซเฟอร์เอาตัวสคอลล์ไปไต่สวนถามว่า seed คืออะไร อิเดียต้องการรู้ สคอลล์ ก็งงว่าก็หน่วยรบพิเศษไง แกไม่ได้รู้อยู่แล้วหรอ ไซเฟอร์บอกว่าฉันไม่ใช่ seed ไซเฟอร์ถามว่าพอเป็น seed แล้วเขาไม่ได้บอกความลับอะไรพิเศษหรอ สคอลล์บอกไม่มีโว้ยถึงรู้ก็ไม่บอก แล้วก็โดนช็อตไฟฟ้าทรมาน
• ไซเฟอร์บอกว่าความฝันตั้งแต่เด็กของเขาเป็นจริงแล้วเขาได้กลายเป็นอัศวินของแม่มด
• เซลฟี่พยายามใช้เวทรักษาเซลล์แต่ไม่ได้ผล ควิสติสบอกว่าเหมือนที่นี่มีสนามต่อต้านพลังเวทย์
• ผู้คุมเข้ามาบอกไสซเฟอร์ว่ามิสไซล์ที่จะยิงไปยังการ์เดนพร้อมแล้ว
• ไซเฟอร์บอกว่าจะทำลายบาลัมการ์เดนซึ่งเป็นสถานที่ฝึก seed ให้มาปราบแม่มด น่าเห็นใจนะฉันก็โตมากับที่นั่นเหมือนกันแต่คำสั่งก็คือคำสั่ง อิเดีย ต้องการให้ทำลายทิ้ง พอไม่มีการ์เดนแล้วต่อไปก็จะเริ่มต้นการล่า Seed
• สคอลล์โกหก ผู้คุมว่าเป้าหมายที่แท้จริงของ seed คือการปล่อยเมล็ดกระจายออกไปทั่วโลก ให้โลกเต็มไปด้วยดอกไม้ การได้เห็นดอกไม้จะทำให้คนเลิกต่อสู้กัน แต่ผู้คุมไม่เชื่อ
• ควิสติสต้องการอาวุธคืน เพราะที่นี่เวทย์ใช้ไม่ได้ เซลล์ที่ไม่มีอาวุธอยู่แล้วใช้มือต่อยเป็นปกติ ก็จะไปเอามาให้เอง ส่วนความทรงจำเรื่องวอร์ดไม่มีประโยชน์เพราะเซลล์เห็นวอร์ดถูพื้นอย่างเดียว
• เซลล์ไปโกหกผู้คุมว่าสาวๆหมดสติแล้วเพราะน่าโดนงูกัดพอผู้คุมเข้ามาเซลล์ก็ต่อยผู้คุมสลบ
• ชนะบิ๊กส์กับเวจด์อีกครั้งหนึ่งแล้วมันจะปลดสนามพลังต่อต้านเวทมนต์และปล่อยมอนสเตอร์ออกมาตามล่าเรา
• มุมบ้าพาไปช่วยสคอลล์ออกมา จากที่คุมขัง มุมบ้าเรียกสคอลล์ว่าลากูน่า
• เซลล์ให้พวกสคอล์เข้าไปในห้องขนย้าย แล้วใช้เครนที่เชื่อมระหว่างชั้นบนและล่างพาลงไปชั้นล่างสุดเพื่อจะออก แต่ว่าเปิดประตูไปเจอแต่ทราย ออกไม่ได้ ทันใดนั้นมีเสียงสัญญาณเตือนแล้วก็ทหารไล่ยิงเซลล์ พวกสคอลล์เลยต้องตามกลับมาช่วย
• สคอลล์วิ่งตามมาช่วยเซลล์คนเดียวพอเซลฟี่ไล่ปลามาทันก็ถามว่าทำไมถึงวิ่งมาคนเดียวล่ะ เซลล์สำคัญกับเธอขนาดนั้นเลยหรอ
• เออร์ไวน์ตามมาช่วยอีกคน พร้อมริโนอาที่ถีบเขาตกบันได

• ริโนอาบอกว่าถ้าทุกคนร่วมมือกับแผนเธอตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องมาวุ่นวายกันขนาดนี้
• แล้วบอกว่าพ่อเธอมีอิทธิพลในกองทัพเลยสั่งให้พวกเขาปล่อยเธอออกมาเฉพาะเธอเท่านั้น เออร์ไวน์เลยมาช่วย แล้วจะพาไปแค่เธอ ทั้งที่รู้ว่าทุกคนโดนจับอยู่ แย่เนอะ เธอเลยข่วนเออร์ไวน์เต็มที่จนยอมให้มาช่วย
• เพราะออกมายังดาดฟ้าจะเห็นว่าคุกมันเป็น 3 เสาเชื่อมต่อกันเป็นสามเหลี่ยมทำให้ริโนอาตกใจว่าครั้งก่อนที่มามันไม่ใช่แบบนี้
• เออร์ไวน์บอกทุกคนว่าแม่มดจะยิงมิซไซล์ ไปยังทั้งบาลัมและทราเบีย สคอลล์บอกว่าเราต้องไปเตือนนักเรียนคนอื่น ๆ ส่วนเซลฟี่คิดว่าต้องหาทางหยุดการยิงมิซไซล์
• ริโนอา บอกว่าเมื่อความเห็นขัดกันก็ให้สคอลล์แบ่งทีมโดยสคอลล์เป็นคนตัดสินใจลูกทีม สควอลล์จะกลับบาลัม ให้สคอลล์ลูกทีมเอง ใครไม่เห็นด้วยให้ยกมือขวาขึ้นส่วน สคอลล์ จะวางเธอไว้ในทีมไหนก็ได้
• สคอลล์แอบคิดในใจว่าเธอมันคนนอกชัด ๆ
• ทุกคนเห็นขีปนาวุธถูกยิงออกไป เออร์ไวน์บอกว่าเขาจะยิงไปที่ทราเบียก่อนแล้วค่อยบาลัมทีหลัง เซลฟีจะขอให้ยิงพลาด
• สคอลล์ ก็ยังงงว่าทำไมทุกคนทำเหมือนเขาเป็นผู้นำเป็นหัวหน้าให้เขาตัดสินใจ
• พวกสคอลล์ จะแอบขับรถไฟของกัลบาเดียหนีไป

Deling City

• ให้เซลฟีแวะมาที่เดลิงก์ คาราเวย์บอกว่าแม่มดปล่อยเมืองกัลบาเดียไว้เพื่อใช้เป็นเครื่องมือของเธอเท่านั้น ด้วยความหวาดกลัวต่อแม่มดทั้งโลกจะร่วมมือกันต่อสู้กับกัลบาเดีย เขากลัวว่าสงครามแม่มดจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ศัตรูของเราประเทศเอสตราก็เคยถูกปกครองโดยแม่มด สิ่งเดียวกันนี้กำลังเกิดขึ้นกับกัลบาเดีย โง่เง่าจริงๆ เลย เดลิงก์ เอสตาร์ นั่นคือประเทศที่ปกครองโลก ด้วยแม่มดอาเดล หลังสงครามจบลง เอสตาร์ก็เก็บเก็บตัวเงียบมาตลอดไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่มดอาเดล เอสตาร์ก็ยังคงเก็บซ่อนตัวและแยกตัวออกไป ด้วยความหวาดกลัวต่อเอสตาร์ เราก็ยึดประเทศอื่นๆมาเพื่อสร้างเสริมกองกำลัง หลังจากนั้นทุกอย่างก็เริ่มผิดเพี้ยนไป

• คาราเวย์บอกว่ามีการ์ดลูกสาวด้วยแต่ไม่ค่อยได้ใช้ ถ้ายอมยกการ์ด อิฟรีทให้เขาเขาจะลองคิดดู แต่ก็ต้องชนะ เขาอยู่ดีนะถึงจะยอมยกการลูกสาวให้

• พอเสียการ์ดอิฟรีทให้แล้วกลับมาคุยอีกทีนึงคาราเวย์บอกว่าเขาเสียการ์ด อิฟรีท ไปให้กลับมาร์ตินแล้ว

• ทหารบอกว่ารัฐสภาปิดชั่วคราว อยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่าเพราะว่าอิเดียก็เตรียมเข้าควบคุมกัลบาเดียการ์เดน

Missile Base

• ขับรถและพรางตัวเข้าฐานมิซไซล์ เจ้าหน้าที่กำลังจะเตรียมยิงไปบาลัมต่อไป
• พวกเซลฟีเข้าไปป่วนมั่ว ทำไฟดับ แล้วก็ไปเปลี่ยนการควบคุมมิซไซล์ให้ error ratio ขึ้น 75% แล้วกดมั่วที่แท่นควบคุมการยิงจรวด จากนั้นตั้งให้ฐานระเบิดตัวเอง
• ขีปนาวุธ 12 ลูก ถูกยิงออกมาอยู่ดี
• ชนะศัตรูที่ขวางทางออก แต่กลับถูกล็อคอยู่ในฐานมิซไซล์ ออกไม่ได้ เซลฟีคิดว่าสคอลล์จะจัดการ์เดนเฟสฯ ให้เปล่านะ แต่คงหวังไม่ได้ ควิสติสบอกว่านึกว่าจุดจบจะดราม่ากว่านี้ แต่กลับมาถึงเงียบ ๆ  เออร์ไวน์บ่นว่าสคอลล์ไม่เชื่อใจเขา ถึงโยนมาอยู่ทีมนี้ แต่เซลฟีคิดว่าสคอลล์เชื่อใจเราสิ ถึงเลือกเรามาฐานมิซไซล์ 
• ฐานระเบิดตามที่ตั้งเวลาไว้

Balamb Garden

• พวกสคอลล์กลับมาถึงการ์เดน เจ้าหน้าที่กำลังให้นักเรียนช่วยกันตามหาซิดแล้วบอกว่าจับหรือฆ่าได้เลย แล้วเจ้าหน้าที่ก็ถามว่าเราอยู่ข้างการ์เดนมาสเตอร์ หรือข้างซิด
• ไรจินบอกว่าทุกคนเลือกข้างกันหมด ว่าจะอยู่ข้างไหน แล้วสู้กันไปหมด เสียใจที่คณะกรรมการวินัย ทำอะไรไม่ได้เลย
• สคอลล์จะบอกว่ามิซไซล์กำลังจะมาลง เขาอยากรู้ว่าซิดอยู่ไหน ไรจินก็ตกใจ แล้วบอกจะไปเตือนทุกคน
• ไรจินบอกว่ายังไงพวกเขาก็อยู่ข้างไซเฟอร์เสมอ สคอลล์คิดในใจว่าแต่ไซเฟอร์อยู่ข้างแม่มดนะ พวกแกโอเคมั้ยเนี่ย
• (พวก SeeD จะอยู่ข้างซิดกัน)
• สคอลล์ช่วยปราบพวกนักเรียนที่เลือกข้างนอร์ก แล้วพาตัวไปให้ ดร.คาโดวาคิรักษา ดร. บอกว่าซูน่าจะรู้ว่าซิดอยู่ไหน สคอลล์บอกว่าจะรีบไปแจ้งว่ามิซไซล์กำลังมา แต่ ดร. ไม่หนี ถ้าหนีแล้วใครจะรักษาทุกคน
• นิดา (Nida) ทักว่าเราสอบ SeeD ผ่านมาด้วยกันไง
• SeeD บอกว่าซิดสั่งอพยพ SeeD ส่วนใหญ่ออกไปแล้ว ซิดบอกว่าการต่อสู้ที่แท้จริงของ SeeD ยังมาไม่ถึง ยังไม่ใช่เวลานี้
• ซูสั่งให้ SeeD คนอื่นมาล่อหลอก ให้ SeeD กระจายกัน จะได้ไม่รู้ว่าซิดอยู่ไหน เพราะถ้าพวกที่เลือกข้างนอร์กรวมตัวกันได้จะรู้ลำบาก
• สาวหางม้า จะขอฮ็อทด็อกให้เซลล์ แต่ดันหมดแล้ว
• ที่ลานจอดรถ มีซิดร่างโฮโลแกรม
• สาวห้องสมุดให้ Mega Phoenix กับเซลล์
• เจอซูกำลังขึ้นชั้น 2 พอตามไป ซูถามว่าเราอยู่ข้างไหน สคอลล์ตอบว่าไม่มีข้าง เขามีข่าวด่วนจะรีบแจ้งซิด มิซไซล์ของกัลบาเดียกำลังมา ซูบอกว่าซิดอยู่ที่ออฟฟิศ ทำเหมือนซ่อนตัว แต่ก็อยู่ที่นั่นมาตลอด 
• ซูพาไปออฟฟิศของซิด แล้วจะไปสั่งให้ทุกคนอพยพ
• ซิดบอก intercom ใช้ไม่ได้ ทำให้สั่งอพยพไม่ได้ ขอให้พวกสคอลล์ไปช่วยเหลือในการอพยพ เรื่องรายงานไว้ทีหลังก็ได้ สคอลล์งงว่าซิดคิอะไรกันแน่ เดี๋ยวก็ตายหรอก ซิดบอกว่าเขาจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน ยังไงนี่ก็บ้านของเขา ริโนอาบอกให้ไปด้วยกันเถอะ ทุกอย่างสร้างใหม่ได้ แต่ซิดบอกไม่ต้องห่วง เขาลองอะไรบางอย่างอยู่ ยังมีทางช่วยการ์เดนอยู่ 
• ซิดจะล้ม สคอลล์บอกว่าถ้าจะทำอะไร ก็ให้เขาทำแทน ซิดถามว่าเพราะอะไร สคอลล์คิดในใจว่า เพราะเขาอยากทำอะไรมากกว่าการประกาศอพยพ… ที่นี่ก็สำคัญกับเขาเหมือนกัน… เพราะว่าฉันก็อยากรู้แผนของนาย… เพราะที่นี่ก็คือบ้านของฉัน… สคอลล์มีเหตุผลในใจมากมาย แต่กลับตอบไปว่า ไม่ใช่เรื่องของความรู้สึก ซิดบอกว่าควิสติสพูดถูกที่ว่าสคอลล์แสดงความรู้สึกไม่เก่ง

• ซิดบอกที่แห่งนี้เคยเป็นที่หลบภัย ก่อนจะกลายมาเป็นการ์เดน จงใช้กุญแจนี้ปลดล็อคลิฟต์ จะไปยังชั้น MD ได้ มีข่าวลือว่า ลึกลงไปกว่าชั้น MD จะมีระบบควบคุมอยู่ มันถูกใช้ตั้งแต่ตอนที่นี่ยังเป็นที่หลบภัย เขาเองก็ไม่เคยเห็น ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นยังไง แต่อาจช่วยจากมิซไซล์ได้ 
• ลงลิฟต์มาแล้วได้ยินเสียงกระแทก ไฟดับ ต้องปีนลงมา
• จังหวะที่ขีปนาวุธมาถึงสคอลล์ก็เปิดระบบควบคุมให้ยานการ์เดนบินไปข้างหน้าจึงหลบมิซไซล์ที่พุ่งเสยและตกลงมายังตำแหน่งเก่าได้พอดี
• ยานกำลังจะชนเมืองบาลัม ทุกคนรวมถึงซิดบอกให้สคอลล์ทำอะไรสักอย่างสิ สคอลล์เข้าไปกดปุ่มมั่วแล้วยานมันก็เปลี่ยนทิศทางทันที

• สคอลล์ กลับมานอนพักที่ห้องเขาคิดว่าตอนนี้ยานก็แล่นมาสักพักแล้ว กำจัดมอนสเตอร์ในการ์เดนไปทั้งหมดแล้ว แต่ยังมีอะไรอีกมากมายที่อยากรายงานและถามจากซิด แต่ซิดน่าจะกำลังยุ่งอยู่ในการพยายามวางกฎระเบียบใหม่ในการ์เดน ไม่ชอบการอยู่ว่าง ๆ เลยมันทำให้คิดมาก พวกเซลฟี่จะเป็นยังไงบ้างนะ เออร์ไวน์กับควิสติสจะรู้สึกยังไงแม่มดเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงยิงมิซไซล์มาที่การ์เดน ไซเฟอร์จะกลับมาหรือเปล่า คราวหน้าจะเอาคืนแน่
• ริโนอามาปลุกแล้วบอกว่าตอนหลับน่ารักเหมือนทารกเลย พาไปทัวร์การ์เด้นหน่อยสิ นี่ไม่ใช่คำสั่งนะแค่อยากให้พาไปดูอะไรต่าง ๆ อยากจะรู้จักสถานที่เฉย ๆ

• สคอลล์มาแนะนำว่าที่คาเฟ่ฮอทดอกขายดีมากิถ้ามาช้าก็จะหมดทำให้ริโนอาขำมากที่หมดตรงเซลล์พอดี และสคอลล์อธิบายแบบซีเรียมาก
• พวกนักเรียนกลับสู่สภาวะปกติแล้ว และพูดกันว่าที่เลือกอยู่ข้างนอร์กเพราะเห็นคนเฮโลตามกันไปมาก
• คนใน training center บอกว่าเขาไม่เล่นการ์ดกับมือสมัครเล่นเขาจะเล่นด้วยเมื่อเราเก่งกว่านี้
• สคอลล์บอกว่าที่นี่จะ ปล่อยมอนเตอร์เดินเล่นตามอัธยาศัยเพื่อให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นการต่อสู้ที่สมจริงอยากจะลองไหมล่ะ ริโนอาบอกว่าเขาจินตนาการได้เลยว่าสคอลล์จะพามาที่แบบนี้ในเดทแรกเป็นอะไรที่ลูนาติกมาก ๆ (ประชด)
• เจอเอลโลเนในห้องสมุด สคอลล์จะจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใคร เอลโลเนบอกว่านึกให้ออกสิ เธอใจสลายนะที่รู้ว่าตัวเองถูกลืม
• นักเรียนพากัน บอกว่าความวุ่นวายมันเริ่มมาจากนอร์กประกาศให้ล่าซิดและพวก seed
• ดร. ฝากบอกซิดให้ไปหาด้วย
• นักเรียนคุยกันว่าหลังเรียนจบแล้วเราก็จะยังเป็นเพื่อนกันนะไม่ลืมกันแล้วก็จะคอยติดต่อกัน ถ้ามีแฟนแล้วก็บอกกันด้วยนักเรียนคนนึงคิดในใจว่าฉันมีแล้วแต่ไม่บอกหรอก
• เจ้าหน้าที่มาบอกว่านอร์กอยากจะพบสคอลล์ ให้ลงไปชั้น B1
• ซิดกำลังบอกว่าเขาไม่น่าจะเชื่อใจนอร์กเลย รู้งี้น่าจะกลับไปบอกตัวเองเมื่อ 10 ปีที่แล้วว่า อย่าสร้างที่นี่ขึ้นมาตั้งแต่แรก นอร์กมันเป็นแค่ไอ้กะหรี่หน้าเงินเท่านั้น
• สคอลล์ รายงานกับนอร์กว่าเราล้มเหลวในการสังหารแม่มด อันเป็น เป็นคำสั่งของซิดที่ฝากผ่านกัลบาเดียการ์เดนไว้  โดยเราได้เออร์ไวน์จากกัลบาเดีย์มาร่วมปาร์ตี้ด้วย เราออกภารกิจลอบสังหารแม่มดร่วมกันจากทั้งบาลัมและกัลบาเดีย
• นอร์กบอกร่วมมืออะไรกัน พวกแกโดนหลอกแล้ว เขารู้จากมาร์ตินที่เป็นลูกน้องของเขาว่าแม่มดกับเดลิงก์เป็นพันธมิตรกัน แม่มดกับการ์เดนก็เกี่ยวพันกัน นอร์กถึงส่งคำสั่งไปยังกัลบาเดียการ์เดนให้ฆ่าแม่มด แต่มาร์ตินกลับใช้พวกแกไปลอบสังหาร เพื่อที่จะโยนให้เป็นความผิดของนอร์กได้
• สคอลล์ถามย้ำว่า แปลว่าบาลัมไม่ได้สั่งเลยเหรอ?

• เจ้าหน้าที่บอกว่าทางมาร์ตินก็แค่ใช้สคอลล์เป็นฉากหน้าโจมตี แล้วล้มเหลว แม่มดก็จะตอบโต้พวกเรา ถึงยิงมิซไซล์มา เราต้องทำอะไรสักอย่างให้แม่มดเบาใจ เราต้องแสดงความจริงใจด้วยการส่งตัวคนที่เกี่ยวข้องกับการลอบสังหารให้แม่มด
• นอร์กสั่งว่าเอาหัวพวกมันใส่ถาดเงินไป แสร้งทำเป็นว่าเราเชื่อฟังแม่มด
• สคอลล์ ถามว่าทำไมไม่สู้ล่ะไม่งั้นเราจะฝึกหนักทุกวันไปเพื่ออะไร
• นอร์กบอกก็พวกมึงแพ้มาไง ซิดมันก็จะส่ง seed ไปกำจัดแม่มด แต่ถ้าแพ้ การ์เดนก็จบกัน การ์เดนของฉันก็จะจบลง ไอ้บ้าซิดมันลืมไปแล้วว่า คนที่ลงเงินสร้างการ์เดนขึ้นมาก็คือข้า ต้องส่งหัวซิด เสิร์ฟให้แม่มดไปด้วย ข้าสั่งให้นักเรียนตามหาซิดแต่พวกมันกลับเข้าข้างเขา นี่มันการ์เดน ของฉัน
• สคอลล์ บอกว่าการ์เดนไม่ใช่ของแกคนเดียว
• นอร์ก ถามว่าจะบอกว่าเป็นของซิดกับอิเดีย ไอ้ผัวเมียน่าสมเพชนั่นหรอ อ่อ เข้าใจแล้ว ซิดกับอิเดียกะแย่งการ์เดนไปจากเขา แกเป็นพวกซิดงั้นก็ตายด้วยกันไปซะเถอะ
• พวกสคอลล์ฆ่านอร์กตาย สคอลล์ งงไปหมดว่า เกิดอะไรขึ้น รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นเชิดภายใต้แผนการใหญ่
• ไปหา ดร. ที่ห้องพยาบาล ซิดอยู่ที่นั่น
• สคอลล์ จะรายงานแต่ซิดบอกว่าไม่จำเป็นเขาเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
• สคอลล์ถามว่า seed คืออะไรกันแน่ ซิด บอกว่าก็หน่วยรบพิเศษซึ่งจะกำจัดแม่มดการ์เด้นจะฝึกฝนพวกเขาขึ้นมา ให้ทำภารกิจมากมายทั่วโลกทั้งหมดก็เป็นแค่การฝึกฝนเพื่อการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับแม่มด ตอนนี้แม่มดเริ่มขึ้นมาเป็นภัยคุกคามแล้วภารกิจที่แท้จริงของเราเพิ่งเริ่มต้น
• เรื่องอิเดีย เธอเป็นแม่มดตั้งแต่เด็ก ซิดแต่งงานกับเธอทั้งที่รู้อยู่แล้ว เราต่างก็มีความสุขทำงานด้วยกันมีความสุขมากวันหนึ่ง อิเดัน ก็เริ่มพูดเกี่ยวกับการก่อตั้งการ์เดน และฝึก Seed ขึ้นมา ซิดก็เลยเริ่มหมกมุ่นกับแผนการนั้น แต่ก็กังวลกับเป้าหมายของ Seed ว่า วันหนึ่ง seed ก็จะต้องสู้กับอิเดีย อิเดียก็ขำและบอกว่า มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอกทว่า… ( ก็เกิดขึ้นมาแล้ว)
• นอร์กมาจากเผ่าชูมิ เรียกว่าเป็นแกะดำของเผ่าก็ว่าได้ เราเจอกันตอนที่ซิดกำลังหาทุนเพื่อสร้าง Garden นอร์กก็สนใจขึ้นมา เลยร่วมมือกันเพราะเงินทุนของเขามันเลยสำเร็จได้ ซึ่ง มันต้องใช้ เงินมหาศาลในการรันกิจการ เลยต้องเริ่มส่ง seed ออกไปทั่วโลกเป็นการหาเงินสนับสนุนการ์เดน ทำให้เงินทุนมหาศาลเริ่มหลั่งไหลเข้ามา การ์เดนเลยเปลี่ยนไป หลงลืมเป้าหมายอันสูงส่ง เขาเองก็ผิดที่ปล่อยมือจากการควบคุมเอง
• ซู บอกว่ามีเรือเข้ามาเทียบใกล้ยานเรา อาจจะเป็นพวกกัลบาเดีย หรือแย่กว่านั้นแม่มดอาจมาด้วย
• เซลล์บอกว่าเขารอหนังสือ good-bye pupurin มานานแล้ว มีคนมาคืนห้องสมุดยัง
• ในระบบของคณะกรรมการจัดงานเทศกาล เซลฟีสร้าง webboard และสร้าง public diary ของตัวเอง เล่าเรื่องการสอบ seed ที่ต้องไปส่งข่าวให้พวกทีม b แต่ทีม b หายตัว ตอนหลังไซเฟอร์มาแสดงความยินดีด้วย แล้ว ก็บอกว่าที่ทราเบียมีแต่สอบข้อเขียน ต้องมาสอบภาคสนามที่บาลัมนี้ พอเป็น seed แล้วก็ต้องอยู่ในบาลัมอยู่ดี เลยย้ายมา ถึงแม้จะผูกพันกับทราเบีย แต่ก็ขอย้ายแล้ว 
• เซลฟีกังวลกับเรื่องการใช้ gf แล้วสูญเสียความจำด้วย
• เนื่องจากไม่มีคนอยู่ทำเทศกาลแล้ว เซลฟรที่สนใจ เลยต้องตั้งตัวเป็นประธาน ส่วนตัวเธออยากจัดคอนเสิร์ต
• เรือที่มาเทียบ (seed ขาว) บอกว่าพวกเขาเป็น seed นี่เป็นเรือของ อิเดีย พวกเขาเป็น seed ของแม่มดอีเดีย พวกเขาจะขอขึ้นเทียบท่านะพวกเขาไม่มีอาวุธ เรามาอย่างสันติ จะมาขอรับเอลโลเนไป ที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว ซิดเห็นด้วย สคอลล์จำได้แค่ว่าเอลโอเนคือผู้หญิงที่วินด์ฮิลล์
• เซลล์บอกว่าเอลโอเนคือเด็กที่ลากูนาดูแล (เซลล์รู้ได้ไงในเมื่อมันสวมบทเป็นวอร์ด)
• เจอเอลโลเนที่ห้องสมุด สคอลล์ ถามว่าไอ้สิ่งที่พวกเราเจอมันคืออะไร เธอตอบว่ามันอธิบายยาก แต่ว่ามันก็เป็นอดีต เขาพูดกันว่าเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้แต่ถ้ามีความเป็นไปได้มันก็น่าจะลองใช่ไหม
• สคอลล์ ถามว่าเธอเป็นคนทำให้พวกเราเข้าไปอยู่ในโลกแห่งความฝันใช่ไหม เอลโลเนบอกว่าขอโทษนะ ซึ่งสคอบล์ก็ไม่เข้าใจว่าแปลว่าอะไร พอถามว่าทำไมต้องเปนเขา ก็ไม่ได้คำตอบ สคอลล์เซไปนั่ง แล้วบอกว่าอย่าพึ่งเขาเลย เอลโลเนตอบอีกทีว่าสคอลล์เป็นความหวังเดียวของเธอ
• เอลโอเนขึ้นเรือของ seed ขาวไป

• สคอลล์คิดว่า ทำไมคนเราต้องพึ่งพากันและกันด้วย ในเมื่อท้ายที่สุดก็เหลือแต่ตัวเองคนเดียวเท่านั้น ฉันมาไกลถึงจุดนี้ได้ก็ด้วยตัวเองลำพัง แน่นอนว่าตอนเป็นเด็กฉันทำอะไรต่าง ๆ เองไม่ได้ ต้องพึ่งพาคนอื่น แต่ว่า ฉันเป็นคนแรกที่ยอมรับว่าฉันมาถึงตรงนี้ได้ก็เพราะว่าคนอื่น ๆ แต่ตอนนี้ฉันโอเคแล้ว ฉันมีทักษะทั้งหมดที่จำเป็นต่อการเอาตัวรอด ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว แต่นั่นมันก็แค่คำโกหกฉันไม่รู้อะไรเลย สับสนไปหมด ฉันไม่อยากจะพึ่งพาคนอื่น จะทำยังไงดี ใครก็ได้ช่วยบอกทีใครก็ได้อีกแล้ว มันก็กลับไปพึ่งพาคนอื่นอีกเหมือนเดิม
• สคอลล์ ฝันถึงคืนวันฝนตก ตัวเองในวัยเด็ก นึกถึงพี่สาวแล้วบอกว่าตัวเองอยู่คนเดียว แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด ถึงไม่มีพี่สาวอยู่ ก็จะไม่เป็นไรผมจะดูแลตัวเองให้ได้
• ริโนอา มาชวนไปเดินด้วยกันสคอลล์บอกว่าที่นี่มันปลอดภัยแล้วก็ไปเดินคนเดียวสิเธอบอกว่าเธอไม่ได้ต้องการยามคุ้มกัน อย่าคิดเยอะไปสิ ทำใจร่มๆหน่อยคิดมากไปไม่ดีนะ ที่อยากจะสื่อคือ จะรู้สึกเป็นเกียรติมากถ้ามีเธอมาเดินด้วย และทำให้หยุดคิดมากไดั
• ริโนอาจะหยุดยืนดูที่ห้องสมุด
• intercom กลับมาใช้ได้แล้ว ซิดเรียกสคอลล์ให้ไปหาด่วน ยานชน Fisherman Horizon
• ซิดอยากให้ขึ้นฝั่ง ไปขอโทษผู้ใหญ่บ้านสำหรับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นและบอกว่าเรามาอย่างสันติ แล้วใช้เวลาดูรอบ ๆ ด้วย seed ไม่ใช่แค่หน่วยรบพิเศษแต่อยากให้ได้เห็นโลกด้วยเพื่อขยายวิสัยทัศน์ ฉันคาดหวังกับเธอมากนะสคอลล์

Fishermans Horizon

• สคอลล์ขอโทษชาวเมือง บอกว่าเราสูญเสียการควบคุม โชคดีไม่มีคนเจ็บ
• คนที่มาทักทายบอกว่าพวกเขาเป็นคนเพนท์ยานบาลัมการ์เดนเมื่อนานมาแล้ว
• ชาวบ้านถามว่า จะไปยังเอสตาร์หรอ เมืองไฮเทค ตอนนี้รถไฟมันปิดอ่ะถ้าจะไปก็ต้องเดินไป
• ชาวบ้านถามว่านอร์กอีโวยัง แต่สคอลล์ไม่เข้าใจ
• เจอมาร์ตินนั่งเหม่อหน้าบ้านผู้ใหญ่บ้าน บอกว่าเขาโดนไล่จากกัลบาเดีย สูญเสียทุกอย่างที่สร้างมา ก็ร่อนเร่อ้างว่าง แล้วคนที่นี่ก็ต้อนรับเขา ชาวเมืองให้กำลังใจให้เริ่มต้นใหม่ 
• พอเล่นการ์ดด้วย เขาจะบอกว่าเขาริบการ์ดมาจากนักเรียนมากมาย แกเจอความท้าทายแน่
• ผู้ใหญ่บ้าน Dobe ถามว่าเราจะไปเมื่อไหร่ สคอลล์บอกทันทีที่การ์เดนเดินทางต่อได้ เราก็กะเวลาไม่ถูก พึ่งรู้ว่าการ์เดนบินได้ไม่นาน ยังอยู่ระหว่างทำความเข้าใจ 
• ผู้ใหญ่บ้านบอกช่างของพวกเขาจะช่วยเอง พวกเขาซ่อมได้ทุกอย่าง สคอลล์ฟังแล้วลังเลว่าต้องเอาคนนอกเข้าไปในการ์เดนหรอ เขาตัดสินใจคนเดียวไม่ได้ ต้องกลับไปถามซิด
• ริโนอาถามว่าทำไมถึงอยากให้พวกเรารีบไปล่ะ Dobe บอกว่าไม่ต้องการให้กองกำลังอยู่ใน FH เพราะพวกนี้ใช้แต่กำลังแก้ปัญหา มันขัดหลักการพวกเขา 
• Flo ที่อยู่กับผู้ใหญ่บ้านบอกพวกเราเชื่อว่าทุกปัญหาแก้ไขได้ด้วยการเจรจา ถ้าเข้าใจร่วมกัน ก็ไม่ต้องสู้ 
• Flo มีพวกการ์ดที่เราแพ้ไป
• ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าความรุนแรงนำไปสู่ความรุนแรงยิ่งกว่า เราเชื่อว่าพวกเธอจึงดึงดูดความรุนแรงมา 
• ทหารกัลบาเดียบุก Flo บอกว่าพวกเราต้องรับผิดชอบ แต่ Dobe บอกอย่าพึ่งพวกเขาเลย พวกนี้ทำอะไรนอกจากการต่อสู้ไม่เป็นหรอก แล้ว Dobe จะบอกว่าเขาจะไปเจรจาด้วย
• ทหารกัลบาเดียมาถามหาคนชื่อเอลโลเน Dobe บอกว่าไม่มี ทหารบอกว่าจะเผาเมืองนี้ตามคำสั่งอิเดีย 
• เราเข้าไปช่วย Dobe ปราบหุ่นของกัลบาเดีย
• เจอพวกเซลฟี่ปีนขึ้นมา สคอลล์จะดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง เออร์ไวน์ถามว่าการ์เดนเป็นไงบ้าง สคอลล์บอกว่าปลอดภัยดี เซลฟีเลยกระโดดดีใจ สคอลล์จะฝากริโนอาพากทุกคนกลับการ์เดน แล้วเขาจะเดินทัวร์เมืองหน่อย

• ผู้ใหญ่บ้านจะนั่งซึม และบอกว่าเราช่วยชีวิตเขา แต่ไม่ขอบคุณหรอกนะ สคอลล์บอกไม่เป็นไร แค่อยากให้เข้าใจว่า เขาไม่ใช่พวกบ้าสงคราม หวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายได้โดยไม่ต้องใช้ความรุนแรง อย่างที่คุณอยากให้จบได้ด้วยการเจรจา เพียงแต่ปัญหาคือการเจรจามันมักใช้เวลามากเกินไป ยิ่งถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมฟัง ผมเลยเชื่อว่าการต่อสู้มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ในบางครั้ง นั่นแหละ ผมหวังว่าสักวันคุณจะเข้าใจ ผมเชื่อว่าโลกจำเป็นต้องมีทั้งคนแบบคุณ และคนแบบพวกผม ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ และลาก่อน 
• ริโนอาบอกว่า เธอเซอร์ไพรส์มากที่สคอลล์พูดและแสดงท่าทางดีใจที่ได้เจอเพื่อน ๆ อีกครั้งออกมาชัดเจน นี่เป็นครั้งแรกที่เคยเห็นเธอซื่อตรง มันดีงามมากเลย สคอลล์คงจะโล่งใจมาก ๆ 
• เจอทางรถไฟข้ามทวีป ที่ไม่ได้ใช้นานแล้ว
• เออร์ไวน์บอกซิดตกลงให้คนนอกเข้ามาในการ์เดนได้ แล้วเขามีอย่างอื่นอยากให้ซ่อมด้วย
• ทหารกัลบาเดียมาขอให้คนในเมืองซ่อม Iron Clad
• เจอลูกชายของป้าที่โรงอาหาร เขาก็ออกจากการ์เดนมาหลายปี โดนโกง โดนมอนสเตอร์ทำร้าย เป็นห่วงพ่อแม่ สคอลล์เลยบอกว่าแม่เขาที่โรงอาหารก็เป็นห่วงเหมือนกัน ตอนนี้การ์เดนแวะมาจอดเทียบแล้ว ก็ไปดูแม่หน่อยเหอะ พอเราตามไปดู เขาจะกลับมาช่วยแม่ทำงานโรงอาหาร
• เออร์ไวน์บอกว่าเซลฟีดาวน์อยู่ ให้ไปที่สเตจ
• สเตจพังหมดเลย เพราะการชนกับ FH พอเราให้สคอลล์ให้กำลังใจ เซลฟีรู้สึกแปลกใจ จนนึกว่าเธอคงดูเศร้าแย่มากจริง ๆ สคอลล์ก็เป็นห่วงทุกคนแหละ แค่รู้สึกว่าหลายอย่างมันช่วยไม่ได้ แล้วฝากเออร์ไวน์ช่วยปลอบด้วย แล้วจะมีเสียงประกาศเรียกตัวสคอลล์
• เออร์ไวน์บอกเขาจะไปคุยให้ช่างของ FH ซ่อมเวทีให้
• สคอลล์ไปรายงานตัวกับซิด ซิดบอกว่าเซลฟีเปิด public diary แล้วลองไปอ่านดู สคอลล์แจ้งอีกว่ากัลบาเดียตามล่าเอลโลเนอยู่ น่าจะเป็นแผนของแม่มด เอลโลเนมีพลังในการทำให้คนอื่นเห็นอดีต แม่มดอาจต้องการพลังนั้น แล้วแม่มดยังสั่งเผาเมือง FH อีก เพื่อลดจำนวนเมืองที่อาจซ่อนตัวเธอได้ 
• ซิดประกาศว่าเราจะออกจาก FH ทันทีที่ซ่อมเสร็จ สู่การเดินทางปราบแม่มด โดยใช้การ์เดนเป็นฐานทัพเคลื่อนที่ ซึ่งจะต้องสู้เยอะมาก เลยแต่งตั้งสคอลล์เป็นผู้นำคนใหม่ กำหนดจุดหมายและแผนการสู้ ใครจะค้านให้มาพบเขาส่วนตัว
• สคอลล์ฟังไปก็อึ้งแดกไป
• ซิดบอกว่านี่เป็นชะตากรรมของเธอที่ต้องนำพาเราไปกำจัดแม่มด 
• สคอลล์จะโวยวายว่าอย่าทำเหมือนมันถูกลิขิตมาตั้งแต่เขาเกิดสิวะ 
• สคอลล์กลับห้องนอน แล้วไปนอนคิดว่าเขาไม่ขัดข้องเรื่องสู้กับแม่มด ตราบใดที่เป็น SeeD มันก็เลี่ยงไม่ได้ …เอ๊ะ ตราบใดที่เป็น SeeD แล้วถ้าลาออกล่ะ? จะทำอะไรต่อไป? ไม่อยากจะคิดเลย หยุดคิดเถอะ ก็แค่ทำไปตามที่ซิดบอก บัญชาการการ์เดนและฆ่าแม่มด ทำไมซิดถึงคาดหวังให้เขาดูแลทุกคนนะ ต้องรีบจัดการแม่มดแล้วยุติเรื่องบ้าบอนี่แล้ว แต่นั่นเมียซิดไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงอยากให้ฆ่าเมียตัวเอง การออกคำสั่งแบบนั้น จะรู้สึกยังไงนะ
• เซลฟีจะไปเรียกพวกมา เธอจะเป็น Producer ในการจัดคอนเสิร์ต ไม่ใช่แค่เพื่อพวกเรา แต่เพื่อยินดีกับการเลื่อนตำแหน่งของสคอลล์ด้วย แล้วพวกเราจะเล่นดนตรีเอง
• ควิสติสบอกเรื่องดนตรีนี่เธอไม่มีเซนส์เลย ตัดเธอได้เลย
• เซลฟีบอกลองหน่อยเถอะ เรามีทุกอย่างพร้อมแล้ว แค่ต้องการคน 4 คน
• ริโนอาบอกว่าสนุกแน่ แต่เซลฟีบอกว่ามีอย่างอื่นนอกจากการเล่นดนตรีที่อยากให้ริโนอาทำ
• เซลล์ย้ำว่าพวกเราเป็นมือสมัครเล่น จะไปทำอะไรได้
• เซลฟีบอกเธอมีเรื่องอยากถามทุกคน เพราะเธอเทคโอเวอร์งานนี้ หลังจากที่ย้ายการ์เดนมา เธอมีเพลง (compoistion) ตามที่ Producer คนก่อนแนะนำให้ แต่ทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมดหลังจากการ์เดนบินได้ มันควรจะมีแค่ 4 score (โน๊ตเพลง) แต่เธอเจอ 8 score แปลว่ามี 4 score ของเพลงอื่นปนมา เลยต้องหาอันที่ถูกต้อง 4 อันให้เจอ ทางเดียวที่จะรู้คือ ต้องลองฟังเสียงทั้ง 8 score ดู ทุกคนก็ลองเล่น แล้วเออร์ไวน์จะเลือกอันที่ถูกให้ 
• ทหารกัลบาเดียยังมาขอให้ร้าน Grease Monkey ซ่อม Iron Clad ให้ แล้วท้าเออร์ไวน์ให้ไปเจอกันนอกร้าน แต่พอเออร์ไวน์ออกไปแล้วกลับเข้ามา ทหารก็ล้มลงไปน่วมแล้ว (เออร์ไวน์มาเล่าทีหลังว่าตุ๊กตามุมบ้าในร้านเป็นคนทำ)
• สาวห้องสมุดถามว่าเซลล์เป็นยังไงบ้าง เออร์ไวน์จะว๊าวมาก เธอบอกว่าแค่รู้จักและเป็นห่วง แค่นั้นเอง
• ทุกคนเลือกเครื่องดนตรีประจำตัว

ตกกลางคืนเซลล์กับควิสติสมาส่งริโนอาที่สวมเดรสตัวเก่ง รออยู่ที่หน้าห้องสคอลล์

สคอลล์แค่เห็นก็เหนื่อยใจแล้ว แต่ริโนอาบอกให้ทำตัวเป็นวัยรุ่นหน่อย แล้วทั้งสองก็เดินมายังงานคอนเสิร์ตด้วยกัน

เออร์ไวน์จะชมว่าดูดีทั้งคู่เลย แล้วก็ดึงสคอลล์ไปซุบซิบ

"ไปข้างเวทีนะ อย่าพลาดนะพ่อหนุ่ม"
"ฉันวางนิตยสารเล่มเก่าไว้ที่นั่น ไว้ค่อยขอบคุณทีหลังก็ได้"
"สนุกให้เต็มที่ คืนนี้เอาให้สุด ๆ ไปเลย"

สคอลล์จะก่ายหน้าผาก แล้วคิดในใจว่า "มึงแม่งป่วย~"

เออร์ไวน์บอกไว้เขาจะหาคู่ไปด้วย

พอไปถึงหน้าเวที เซลฟีจะตะโกนเชียร์ริโนอาว่าอย่าปล่อยตานี่หลุดไปได้นะ!!

พอสคอลล์เดินไปข้างเวทีตามที่เออร์ไวน์บอก จะเจอนิตยสาร 18+ แล้วก็นั่งกันตรงนั้น สคอลล์ถามริโนอาว่ามีเรื่องอะไรจะพูด


ริโนอา
"ก็เรื่องที่เธอได้รับการโปรโมต หลังจากนี้ไปน่าจะลำบากขึ้นสำหรับเธอ ต้องจัดการเรื่องยาก ๆ เราคุยกันว่าสคอลล์คงอยากรับมือทุกอย่างด้วยตัวเอง ทุกคนรู้จักเธอดี ฉันเองก็เหมือนกัน แม้ว่าจะไม่ได้อยู่กับเธอมานานเท่าพวกเขาก็ตาม"

"เช่น เวลาเธอเริ่มใช้ความคิดก็จะเริ่มก่ายหน้าผากแบบนี้"

(เลียนแบบสคอลล์ในจังหวะเดียวกันเป๊ะ)


สคอลล์จะหันมาโบก แต่ริโนอาหลบทันแล้วหัวเราะ

สคอลล์
"กูไปล่ะ"

ริโนอา
"เราคุยกันแบบนั้นจริง ๆ เธอรับมือทุกอย่างเองคนเดียวไม่ไหว"

"อยากให้พูดออกมา อะไรก็ได้ เราอยากให้เธอพูดกับเรามากขึ้น ถ้ามีอะไรที่อยากบอกพวกเรา หรือพวกเราช่วยได้ อย่าลังเลที่จะพูดให้พวกเรารู้ ฉันเข้าใจว่ามันไม่ง่าย ฉันหวังว่าเธอจะไว้ใจเรา และพึ่งพาพวกเรามากขึ้นบ้าง"

สคอลล์คิดในใจว่า...
"ฉันมันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ที่ฉันเป็นแบบนี้ ก็คงเพราะกลัว"
"โลกนี้ไม่มีอะไรยั่งยืน"

"การมีเพื่อนที่เชื่อใจ มีผู้ใหญ่มี่พึ่งพาได้ มันรู้สึกดีนะ"

"เพราะงั้น มันถึงอันตราย"
"ยิ่งหากชินกับมันเข้าแล้ว"
"สักวันหนึ่ง เราต่างต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป"
"ทุกคนรอบตัวก็จะต้องแยกจากเรา"
"แล้วเราเหลืออะไร ไม่เหลืออะไร ไม่เหลือใคร"
"มันน่าเศร้า"
"และมันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้"

"มันยากที่จะฟื้นกลับมาจากอะไรแบบนั้น ฉันไม่อยากรับมือกับความรู้สึกนั้นอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว"

"ต่อให้ต้องอยู่ตัวคนเดียวก็เถอะ… ตราบชั่วชีวิตก็ตาม"

ริโนอา
"เป็นคืนที่ดีนะ มีดนตรีเพราะ มีสุดหล่ออยู่ด้วย ไม่ใช่แค่รูปหล่อ แต่ยังเป็นคนหว๊านหวาน~~~ เป็นผู้ฟังที่ดี ตอนนี้ก็กำลังตั้งใจคิดเรื่องที่เราพูด"

"อยากให้ลองคิดดู นี่อาจเป็นแค่ช่วงเวลาเดียว ที่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน ตราบใดที่พวกเราอยู่ด้วยกันแล้ว เราก็ควรเอ็นจอยกันและกัน และคุยกันใช่มั้ย?"


สคอลล์ถามกลับ
"แค่เพื่อตอนนี้น่ะเหรอ ลืมไปได้เลย"
"ฉันไม่ต้องการเพื่อนที่พอวันพรุ่งนี้ก็ไม่อยู่แล้ว"


ริโนอาขำแล้วพูดต่อ
"มองโลกในแง่ร้ายจัง อนาคตมันไม่มีอะไรแน่นอน"
"เพราะฉะนั้น วันนี้ ช่วงเวลาตอนนี้ ถึงสำคัญที่สุด"
"สคอลล์ พวกเราอยากจะช่วยเธอนะ"
"ให้ได้มากที่สุด ให้ได้นานที่สุด เท่าที่เราจะทำได้"
"เราทุกคนรักเธอ อย่างที่พูดไป อย่าประหม่าเลย"
"เราก็อยากจะใช้ชีวิตผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยกันกับเธอ"
"เก็บไปคิดนะ จำเป็นเมื่อไหร่ก็เรียกพวกเรา พวกเราจะรอ"
"อย่างที่บอกว่าไม่มีใครรู้อนาคต แต่ฉันรู้สึกว่าเราคงได้อยู่ด้วยกันอีกสักระยะ"

ริโนอาจะถามถึงความฝันในอนาคต สคอลล์ไม่เคยคิดมาก่อนเลย ริโนอาก็ไม่ชอบคุยถึงอนาคตเหมือนกัน

ริโนอา
"แต่ตอนนี้ ฉันอยากจะอยู่ที่นี่.. แบบนี้…"


สคอลล์กลับมายังห้องนอน นึกถึงตัวเองตอนเด็กอีกครั้ง ในวันที่ฝนตก บอกกับตัวเองว่าเหลือตัวคนเดียว ถึงไม่มีพี่สาว ก็จะไม่เป็นไร ผมจะดูแลตัวเองให้ได้...

• เช้ามา ที่ห้องเรียน เออร์ไวน์บอกว่าเขาไม่เล่นการ์ดกับสคอลล์ เขาเล่นแต่กับผู้หญิงเท่านั้น
• ในเว็บบอร์ด Garden Square เต็มไปด้วยข้อความให้กำลังใจสคอลล์
• ในไดอารีออนไลน์ของเซลฟี เธอพบว่าลากูนาเขียนคอลัมน์ลง Timber Maniac ด้วย เธอเลยแคปมาโพสต์ มีเรื่องที่ลากูนาบอกว่าพยายามไปเอสตาร์ด้วยหลายเส้นทาง แต่มาลงเอยที่ Dollet แล้วภายหลังก็มีรูปตอนลากูนาไปถึงเอสตาร์แล้ว ได้ยินว่าที่ทวีปนั้นไม่มีอะไรอื่นอยู่เลย 
• ไล่ปราบกลุ่ม CC เริ่มจากแจ็ค ดอกจิก หลามตัด โพธิ์ดำ โพธิ์แดง
• โพธิ์แดงคือซู ที่ขึ้นเป็น top ของกลุ่ม CC ภายใน 3 เดือน โพธิ์ดำบอกว่าเราเรียนรู้ไวเหมือนเธอ
• กลับไปยัง Bridge ของยาน ควิสติส ซู และนิดา ยืนปรบมือให้เราในฐานะผู้บัญชาการ (ผบ.) ซูบอกว่าเธอจะรับผิดชอบการหา supply ส่วนควิสติสกับ ดร. จะคอยดูแลนักเรียน สคอลล์ก็โฟกัสจุดหมายกับแผนการรบไป 
• ควิสติสจะขอให้เซลฟีพักสักระยะ เธอคงล้าจากภารกิจที่ฐานยิงมิซไซล์มา 
• นิดาบอกว่าช่างของ FH ซ่อมการ์เดนเสร็จแล้ว พร้อมเดินทางกันต่อละ เขาจะขับเอง ช่างของ FH สอนวิธีขับกับเขาแล้ว 
• ซูแนะนำว่าเราน่ากลับไปดูเมืองบาลัมหน่อย อาจจะตกเป็นเป้าหมายต่อไปก็ได้ 
• ควิสติสงงว่าแม่มดต้องการอะไร ไม่น่าใช่เรื่องครองโลก และไม่รู้ป่านนี้เซลฟีเป็นไงบ้าง เธอเป็นคนเซนซิทีฟมาก 
• ชนะซูในฐานะโพธิ์แดงแล้ว นิดาจะบอกว่าไม่รู้มาก่อนเลยว่าซูเป็นกลุ่ม CC ด้วย ซูบอกให้เก็บเป็นความลับเลย ส่วนควิสติสจะอวดว่าฉันรู้อยู่แล้ว
• ซูสงสัยว่าเรือที่มารับเอลโลเนเป็นใคร และจะพาไปไหน
• สคอลล์สั่งออกยาน นิดาจะส่งไมค์ให้สคอลล์กล่าวอะไรหน่อย แต่สคอลล์บอกลืมซะเถอะ เก็บไมค์ไป!! ริโนอาที่อยู่ห้องสมุดได้ยินก็หัวเราะ 
• ริโนอาสิงห้องสมุด หานิยายรักอ่าน
• ดร. คาโดวาคิ บอกว่าเคยเป็นคิงของกลุ่มมาก่อน แต่ส่งต่อตำแหน่งให้คนใหม่แล้วเมื่อ 4 ปีก่อน 
• พอไปนอน จะโดนควิสติสมาปลุก และบอกว่าเธอนี่แหละคือผู้นำกลุ่ม CC การ์ดมาสเตอร์คิง แต่งตัวมาเต็มยศ หลังจากชนะได้ ก็จะเล่นกับเธอได้ตลอดที่ค็อคพิท
• เซลล์บอกว่ามีคนจากกลุ่ม CC ได้การ์ดจากคุก แล้วเอาการ์ดมาให้เขา พอชนะได้เขาก็บอกกว่าเรากำลังจะกลับบาลัมสินะ คิดถึงแม่เลย ส่วนตอนนี้เออไวน์ตามหาเซลฟีอยู่
• มีนักเรียนบอกว่าเพราะเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้น เลยไม่ต้องสอบแล้ว แต่ อ.อาคิ ให้ทำรายงานแทน
• เออร์ไวน์บอกว่าสคอลล์ควรชิลลงหน่อย รับรองสาวรักสาวหลงแน่นอน ส่วนเขากำลังเลือกระหว่างสาวผมเปีย ผมบ็อบ กับผมน้ำตาล

ท่องโลก - หมู่บ้านชูมิ

• เจอป่าโจโคโบะ เขาว่ามี 7 แห่งทั่วโลก คนเฝ้าคือ Chocoboy (ผ่าน Beginner, Basic, Forest of Fun, Enclosed, solitude, roaming)
• ใกล้ทราเบีย เจอหลุมขนาดยักษ์ ผ่านไม่ได้ เกจยานรวนทันทีที่เข้าใกล้
• เจอทราเบีย ที่เละตุ้มเป๊ะ (หรือว่าจะบินหนีจากตำแหน่งเดิมมา?)
• เจอหมู่บ้านชูมิ มีชุดดรอว์อัลเทมา (เสียเงินค่าดรอว์) มีลิฟต์ลงไปใต้ดิน เปิดเพลง Eyes on me ปกติเมืองให้แต่พ่อค้าเข้า แล้วก็สร้างหมู่บ้านลึกลงใต้ดิน 323 เมตร ทำงานขุดแร่แลกกับพ่อค้าภายนอกกัน
• มีบ้านที่มุมบ้าไม่ให้เข้า แล้วส่งเสียงขู่
• เจอรูปปั้นลากูนา นักแกะสลักชาวชูมิเล่าว่านานมาแล้ว มุมบ้าเจอเขานอนจมกองเลือดอยู่ใกล้หมู่บ้าน เลยพามารักษา เหมือนว่าเขาตกหน้าผามา เราก็รักษาเขาจนหาย ถ้าอยากรู้มากกว่านี้ให้ไปคุยกับผู้เฒ่า ให้มุมบ้าเปิดทางให้

• สคอลล์ถามว่าคุณเลี้ยงมุมมาเหรอ? นักแกะสลักบอกว่ามุมบ้าเป็นหนึ่งในร่างสุดท้ายของชาวชูมิเรา นอกจากคนที่จะกลายเป็นผู้เฒ่าแล้ว ชาวชูมิทุกคนจะอีโวในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในจิตใจ ปกติคนที่พลาดหวังไม่ได้กลายเป็นผู้เฒ่า ก็มักกลายเป็นมุมบ้ากัน ความคิดสร้างสรรค์อันแรงกล้าในใจของพวกเขา ทำให้ก่อเกิดผมสีแดง มันเป็นความรู้ทั่วไป ส่วนคนที่จะกลายเป็นผู้เฒ่า ก็พวกคนที่น่าทึ่ง
• เพื่อน ๆ จะชอบที่หมู่บ้านี้สงบสุขมาก
• ผู้เฒ่าบอกว่า 17 ปีก่อนพวกเขาเจอลากูนาที่บาดเจ็บ เขาอยู่ระหว่างการไปเอสตาร์เพื่อช่วยเอลโลเนที่ถูกทหารเอสตาร์ลักพาตัวไป เขาก็อยู่ที่นี่สั้น ๆ จนหายเจ็บ แล้วเขายังพยายามสอนวิธีพูดแก่มุมบ้า เห็นบอกว่าเสียดายที่มุมบ้าไม่รู้วิธีพูด ทั้งที่คำพูดนั้นสวยงามและเป็นประโยชน์ ส่วนผู้เฒ่าเชื่อว่ามุมบาไม่จำเป็นต้องพูดหรอก เพราะสิ่งสำคัญนั้นสามารถสื่อสารได้โดยไม่ต้องใช้คำพูด บางทีพวกเราเองก็อาจไม่จำเป็นต้องพูดเช่นกัน ขนาดมาสเตอร์ลากูนาเอง ก็ยังพูดไม่เก่ง ทักษะการสื่อสารเขาเข้าขั้นเลวร้าย แต่เราก็เข้าใจสิ่งที่เขาดิ้นรนจะพูด ความพยายามของเขาที่ต้องการช่วยเอลโลเน ดวงตาของเขา บอกพวกเราชัดเจนยิ่งกว่าคำพูด 
• ผู้เฒ่าบอกว่าสร้างรูปปั้นลากูนาเพราะเขามีพลังในการดึงดูดผู้คน เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ก็ตัดสินใจสร้างรูปปั้นไว้ เราว่าเราอาจจะเข้าใจได้ว่าทำไมลากูนาถึงพิเศษนัก 
• สคอลล์คิดในใจว่าไอ้ตัวตลกงี่เง่านั่นนะ  ไม่พูดดีกว่าแฮะ 
• นักแกะสลักบอกว่าเขาต้องการหินหลายก่อนมาวิจัย เพื่อทำรูปปั้นลากูนาให้เสร็จ 
• สคอลล์ถามว่าที่จริง ไม่จำเป็นต้องใช้หินทั้ง 5 ก้อนนั้นมาทำรูปปั้นใช่มั้ย ก็แค่อยากให้พวกเราเข้าไปทำความคุ้นเคยกับหมู่บ้าน ถึงมีหินกระจายอยู่ตามที่ต่าง ๆ ยกเว้นในโรงแรม เพราะถ้าเราจะพักแรม เราก็ต้องเข้าไปที่นั่นอยู่แล้ว ซึ่งเผยไต๋ออกมาตั้งแต่ก้อนแรกที่ให้ไปหา blue stone และมันตั้งอยู่ในห้องแกะสลักแล้ว ไม่มีใครจะลืมหินก้อนโตขนาดนี้จนต้องให้คนอื่นไปหาได้หรอก
• นักแกะสลักบอกว่าสคอลล์เป็นคนแรกที่มองออกขนาดนี้ พวกเขาเองก็อยากให้สคอลล์ชื่นชมหมู่บ้าน ทำให้พวกเรามีความสุข และมีไฟจะทำรูปปั้นให้เสร็จ อยากให้พวกคุณชอบหมู่บ้านเรา 
• กลับไปหาผู้เฒ่า เขาจะให้รางวัลเรา แต่เรามองไม่เห็นของในมือเขาเลย ผู้ติดตามบอกว่ามันเป็นพลังของผู้เฒ่า และรางวัลนั้นคือการได้เห็นฝ่ามืออันทรงเกียรติของผู้เฒ่า
• พอเราจะเดินออก ผู้ติดตามบอกว่าลืมให้ของที่ระลึกไปเลย  แล้วเอา Phoenix Pinion ให้
• พวกผู้เฒ่าคุยกัน ไม่อยากให้พวกสคอลล์เป็นของ แต่อยากให้ช่วงเวลาแห่งความสงบ และการต้อนรับจากใจ และผู้เฒ่าก็สั่งผู้ช่วยให้ไปช่วยแกะสลัก ห้ามนอนจนกว่าจะเสร็จ
• ผู้เชี่ยวชาญในหมู่บ้าน บอกว่าเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับนอร์กแล้ว ไม่แปลกใจเลย เพราะมีชูมิมากมายที่ออกจากหมู่บ้านไปเพื่อตามหาอะไรบางอย่าง บางทีอาจจะเป็นความหวัง เพราะชีวิตที่นี่มันอนาถา (destitute) น่าเศร้าที่ด้านนอกนั้นมันก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน พวกเขาไม่พบอะไร หนำซ้ำยังลืมรากเหง้าของตัวเอง เราอยู่ในโลกที่ต่างกัน คุณจะตัดสินชะตากรรมคุณเองยังไงก็ได้อิสระ เราจะอยู่ในหมู่บ้านลับแลอันห่างไกล นั่นคือชะตากรรมของเรา แต่เมื่อผ่านชีวิตถึงจุดนึงแล้ว ไม่ว่าชีวิตด้านในหมู่บ้านนี้หรือชีวิตด้านนอก คุณก็คงจะมองว่ามันไม่ต่างกัน ผู้เชี่ยวชาญคิดแบบนั้น
• นักแกะสลักบอกว่า ผู้ติดตามผู้เฒ่าจะมาช่วยเขาแกะละ ผู้ติดตามเป็นแคนดิเดตผู้เฒ่าคนต่อไป ดีใจที่เขาจะมาช่วย เดี๋ยวก็เสร็จ

Wind Hill

• ยามหน้าหมู่บ้านเป็นอดีตนักเรียนการ์เดน ที่อายุครบแล้วยังเรียนไม่จบ
• ยามอีกคนบอกว่ามีมือที่มองไม่เห็นแอบช่วยหมู่บ้านนี้อยู่ คงเป็นคนที่ผูกพันกับที่นี่
• ลุงเล่าว่าเคยมีร้านขายดอกไม้ตรงจตุรัสของเมือง เจ้าของคือผู้หญิงชื่อเรน อาศัยอยู่กับเด็กน้อยเอลโลเน เรนนั้นเชี่ยวชาญเรื่องดอกไม้มาก และคอยทำพวงมาลัยให้กับเทศกาลเก็บเกี่ยวของพวกเรา มาลัยสีขาวของเธอ สวยที่สุดเราคงไม่ได้เห็นมาลัยแบบนั้นอีกแล้ว เอลโลเนเองก็น่ารักมาก สวมมาลัยไว้บนหัว และเต้นไปมาราวกับนางฟ้า ไม่รู้เรนจากไปนานเท่าไหร่แล้ว? หวังว่าเอลโลเนจะสบายดี
• ชาวบ้านบอกเดิมที เราไม่ให้คนนอกเข้าหมู่บ้าน แต่ก็ดีใจที่จ้างยามสองคนนั้นเข้ามา ก่อนหน้านั้น เด็ก ๆ ไม่กล้าออกมาเล่นนอกบ้านเลย 
• คฤหาสน์ใหญ่ มีแจกันที่ตกทอดมาในตระกูลหาย เขาคิดว่าอาจมีผี แต่เราเจอเศษแจกันที่ทางเดินเกือบหน้าหมู่บ้าน
• ชุดเกราะหุ่นในคฤหาสน์ มีลูกโจโคโบะเข้าไปอยู่ ทำให้มันเดินเองได้
• ป้ากลางหมู่บ้านบอกว่าเรนให้ดอกไม้ขาวไว้ มันบานทุกปี เสียดายถ้าเรนไม่ไปยังกับคนภายนอก ก็คงยังอยู่ ไม่มีใครรู้จักดอกไม้ดีเท่าเรน
• คนในคฤหาสน์ก็บอกว่าเหมือนของในบ้านมันสลับที่เอง
• ที่บ้านเก่าของเรน สคอลล์ขึ้นไปด้านบนที่ปิดม่านอยู่ และเห็นเงาของเรน แต่ผู้หญิงผมบลอนด์ที่อาศัยอยู่ที่บ้านตอนนี้จะไม่พอใจ และบอกว่ามาบุกเข้าบ้านเธอแบบนี้ไม่ได้ เธอเดินไปเปิดม่าน และถามเราว่าเธอคล้ายผีของใครรึไง มันมีวิญญาณอยู่ในกำแพงเหล่านี้ วิญญาณทื่เป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปะของเธอ เธอมักนั่งในห้องนี้เงียบ ๆ และได้กลิ่นลึกลับบางอย่างในอากาศ มันมีดอกไม้สีขาวที่ด้านล่างบ้านด้วยนะ

• ลงไปสำรวจ จะเห็นผีเรนที่หลังบาร์
• เอาชิ้นส่วนแจกันไปส่งให้เจ้าของคฤหาสน์ เขาจะสรุปว่าไม่ใช่ผี แต่เป็นลูกโจโคโบะทำนี่เอง เอา holy stone ไปใช้ต้านผีนะ

Balamb

• ทหารกัลบาเดียยึดเมือง มีรถขวางอยู่ เขาบอกกำลังตรวจสอบอยู่
• เจ้าของโรงแรมกับพนักงานต้อนรับ ยืนอยู่แถวหน้าเมือง ไม่ได้พาลูกสาวออกจากบ้าน เค้าหวังว่าปู่จะดูแลลูกสาวอยู่
• เซลล์จะบอกทหารว่าเขาเป็นคนเมืองนี้ ก็ต้องเข้าได้สิวะ
• สคอลล์หลอกว่าน่าเสียดาย เราอุตส่าห์มีข้อมูลของเอลโลเน ทหารเลยยอมให้เข้าไปเพื่อไปบอก ผบ. ที่กลางเมือง 
• เข้าไปหาแม่ของเซลล์ที่ปลอดภัยดี แม่บอกทหารขู่ว่า่แม่มดจะเผาเมืองให้เป็นจุล
• สคอลล์ถามว่าอิเดียมาด้วยรึเปล่า แม่บอกว่าเห็นแต่ผู้หญิงผมเทา ปิดตาข้างนึง 
• นายสถานีบอกว่าทหารตัดการขนส่งเสบียงอาหารของเมือง แล้วยังให้พวกเราส่งเสบียงอาหารให้พวกเขา
• ทหารพยายามหาตัวเอลโอเน
• มีชาวบ้านได้ยินเขาว่ากันว่าเอลโลเนอยู่บนเรือ เธออาจลงจอดที่นี่
• ทหารหน้าโรงแรมบอกว่าให้เราไปคุยกับกัปตันแทน
• เซลล์บอกในเมื่อไปนอนโรงแรมไม่ได้ ก็พักที่ห้องเขาละกัน ไม่ใช่ว่าชวน แต่มันไม่มีทางเลือก
• พอขึ้นห้องมา เซลล์บอกอย่าจับอะไรโดยไม่ได้รับอนุญาต เขาต้องการรักษาความสะอาด
• เซลฟีนั่งบนเตียงทันที เซลล์จะโวย แต่เซลฟีบอกว่าต้องรู้สึกปลาบปลื้มที่มีสาวน้อยนารัก มานั่งบนเตียงแกสิรู้วั้ยยย! แล้วก็นอนแผ่ลงไป
• กัปตันไปตกปลา แล้วมาใช้ครัวบ้านเซลล์
• ไปเจอไรจินนอนบนรถไฟที่มืดตื๋อ แล้วออกมาเจอกันด้านนอก ฟูจินคือกัปตันเอง เขาจะหนีไปโรงแรม
• หน้าโรงแรมเซลล์บอกให้ถอนกำลังไปจากบาลัม แต่ไรจินจะให้บอกเบาะแสเอลโลเนมาก่อน
• เข้าไปในโรงแรมเจอฟูจินที่เป็น ผบ. แล้วสู้กันอีก ฟูจินจะพยายามเค้นเรื่องเอลโลเน สคอลล์ไม่ตอบ
• ไรจินบอกว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ข้างแม่มด เขาอยู่ข้างไซเฟอร์ สคอลล์บอกก็แล้วแต่ แต่นี่ไม่ใช่ความขัดแย้งภายในการ์เดนนะ 
• ไรจินบอกว่าไซเฟอร์มีผู้ติดตามเยอะก็จริง แต่เราเป็นแค่เพื่อนเท่าที่เขามี เราเป็นกำลังของเขา กองทัพกัลบาเดียฟังไซเฟอร์เพราะกลัวแม่มด แต่เราเป็นกำลังให้ไซเฟอร์เอง
• เซลล์บอกถ้าพวกกนายหนุนหลังไซเฟอร์นัก ก็บอกให้เขาเลิกทำเรื่องบ้าบอนี่ซิ
• สคอลล์ก็ถามว่าพวกนายไม่ได้ต้องการอะไรกับการ์เดนสินะ งั้นจากนี้ไป เราจะไม่ยั้งมือแล้ว
• สคอลล์เดินออกมาคิดในใจว่า พวกพ้องมันเป็นแบบนี้สินะ เพื่อนหรือศัตรู ก็อยู่ที่สถานการณ์ เราถูกเลี้ยงมาแบบนั้น ไม่ได้อะไรพิเศษ 

Balamb Garden

• เซลฟีอยากให้ไปทราเบียต่อ มันอยู่กลางเขา แม่มดอาจไม่สนใจ สคอลล์คิดว่าน่าจะโดนมิซไซล์ยิงเละไปแล้ว แต่ก็ไปดูดีกว่า
• ควิสติสคิดว่าเซลฟีพยายามเต็มที่ทำให้ตัวเองดูมีกำลังใจ
• เซลล์ดีใจที่บาลัมยังปลอดภัย แต่คราวหน้าคงต้องสู้กับพวกไรจิน ฟูจิน ไซเฟอร์จริงจัง เขาจะต่อยเรียกสติเอง

Trabia

• เห็นเละ ๆ แล้วแต่เซลฟีจะขอปีนเข้าไป
• เซลล์บอกช็อคมากตอนที่บาลัมโดนยึด เขาเองก็เข้าใจว่าตอนนี้เซลฟีกังวลยังไง
• เซลฟีจะยืนคุยกับเพื่อนที่ยังรอดชีวิต และบอกให้เราไปรอสนามบาส
• เจออาจารย์บอกให้บริจาคเงินให้ แล้วจะให้ A
• เจอหลุมศพเต็มไปหมด
• เจอมิซไซล์ที่ไม่ระเบิด ประธานนักเรียนกลัวว่ามันจะล้มมาทับใคร

ณ สนามบาสของทราเบียการ์เดียที่เหลือแต่ซากและผู้บาดเจ็บ พวกสคอลล์มายืนรอเซลฟีที่กลับมาดูเพื่อน ๆ และสำรวจความเสียหายอยู่

สคอลล์
"เราจะออกจากที่นี่ทันทีที่เซลฟีกลับมา"
(ศัตรูไม่ได้มาที่นี่ แม่มดอยู่ไหนนะ ต้องหาตัวให้เจอ)

ริโนอา
"ตั้งแต่เจอพวกเรา ฉันก็คิดบางอย่างมาตลอด และไม่ได้คำตอบ"

เซลล์
"ทำไมจู่ ๆ แม่มดก็ปรากฏตัวขึ้นมา? รอโอกาสมาตลอดงั้นรึ? ก่อนหน้านั้นใช้ชีวิตปกติเหรอ?"

ควิสติส
"เอลโลเนเกี่ยวข้องยังไงกันนะ? เอลโลเนทำให้สคอลล์เห็นอดีต และแม่มดต้องการตัวเธอ หรือว่าแม่มดต้องการเดินทางไปยังอดีตกันนะ?"

เออร์ไวน์
"ฉันต้องทำให้เซลฟีเห็นว่าฉันพึ่งพาได้"

เซลฟีจะมาบอกว่าพาเธอไปปราบแม่มดด้วย เธออยากจะล้างแค้น

ริโนอาถามขึ้นว่าพวกเราไม่มีทางเลือกอื่น ที่ไม่ต้องเลือดตกยางออกกเหรอ? อาจจะมีคนที่ฉลาดจนสามารถคิดทางอื่นได้ เราจะได้ไม่ต้องสู้กันอีก

สคอลล์จ้องริโนอาเขม็ง แล้วคิดในใจยาวเป็นหางว่าว

(ทุกคนกลัว กระวนกระวาย เอาแต่บ่น)
(แสร้งทำเป็นใช้ความคิด เอาแต่วิจารณ์คนอื่น)
(แต่ท้ายที่สุด ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือน ๆ กัน)
(แล้วริโนอา ทำไมจู่ ๆ มาพูดแบบนี้)
(เธอคาดหวังอะไรจากฉันกันนะ ฉันโตมาในการ์เดน)
(ฉันเป็น SeeD เธอเข้าใจมั้ย?)

ริโนอา
"สคอลล์ต้องออกเสียงความรู้สึกออกมานะ ไม่งั้นฉันก็ไม่เข้าใจ"

สคอลล์
"เธอเป็นกลุ่มต่อต้านในทิมเบอร์นี่ ไม่เหมือนคนอื่นที่เอาแต่พูด เธอจับอาวุธสู้ ทำไมจู่ ๆ ถึงมาพูดแบบนี้?"

ริโนอา
"ฉันเริ่มกลัว บางครั้งพออยู่กับทุกคน ก็รู้สึกเหมือนจูนเข้ากันได้ แต่พอการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น มันกลับไม่ใช่ ทุกคนเข้าจังหวะ ฉันเหมือนหลุดออกมา ฉันพยายามไล่ตามทุกคนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผล"
"ไม่รู้ทุกคนไปไกลแค่ไหน ฉันไม่ได้ยินเสียงทุกคนอีก พอไล่ทัน ก็ไม่รู้ว่าทุกคนปลอดภัยมั้ย? ทุกคนจะยังอ้าแขนต้อนรับฉันมั้ย? ทุกคนโอเคมั้ย? เราจะได้กลับมาเจอกันมั้ย? พอคิดแบบนี้แล้ว…"

เออร์ไวน์เข้ามาบอกว่า
"ฉันเข้าใจแล้ว เธอกลัวว่าคนที่รักอาจจะหายไปต่อหน้าต่อตา"
"พอใช้ชีวิตโดยคิดแบบนี้แล้วมันก็ลำบาก แต่เพราะงี้ฉันถึงสู้"
"ตอนที่ฉันเป็นเด็กน้อยวัย 4ขวบ ฉันอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า "
"มีเด็กมากมาย ทุกคนกำพร้ากันหมด"
"มันเป็นช่วงสิ้นสุดสงครามแม่มด มันก็ช่วยไม่ได้"
"ในหมู่เด็กเหล่านั้นมีคนที่พิเศษสำหรับฉัน ฉันชอบเด็กสาวคนนั้นมาก"
"แค่คุยด้วยก็ทำให้มีความสุข"

เซลฟี
"สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั่น เป็นบ้านหินใช่มั้ยนะ?"

ควิสติส
"บ้านเก่าที่สร้างจากหิน ริมน้ำ?"

เออร์ไวน์
"ฉันกะแล้ว ตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก!"

ควิสติสกับเซลฟีประสานเสียง
"แล้วทำไมไม่พูดแต่แรกล่ะยะะะะ!!!"

เออร์ไวน์
"ก็ทั้งคู่ ทำเหมือนว่าลืมไปแล้ว"
"มันระทมนะเว้ยที่มีฉันจำได้เพียงคนเดียว"
"เซลฟีน้อยผู้ใจกล้า กับควิสตีน้อยเจ้ากี้เจ้าการ"

เซลล์
"จำที่เล่นดอกไม้ไฟกันได้มั้ย?"

ในวัยเด็ก ขณะที่ทุกคนเล่นกัน แต่สคอลล์ตอนเด็ก กลับเดินหาเอลโลเนในห้องต่าง ๆ ตามหาว่าพี่สาวอยู่ไหน? พี่ไปไหน?พี่ไม่รักผมแล้วเหรอ?

ทุกคนจำคืนที่เล่นดอกไม้ไฟริมชายหาดกันได้ โดยมีเออร์ไวน์ เซลฟี ควิสติส ไซเฟอร์ แล้วเซลล์ก็ตะโกนว่าเด็ก ๆ ไม่ควรเล่นดอกไม้ไฟกันนะะะ!! ไซเฟอร์จะไล่เซลล์ให้กลับไปนอนร้องไห้ไป๊

เซลล์
"ฉันจำได้แล้วว่าฉันก็อยู่ที่สถานกำพร้าด้วย แต่แล้วพ่อแม่ฉันที่บาลัมล่ะ? "

ควิสติส
"ครอบครัว Dinchts ในบาลัม รับเลี้ยงเซลล์ไป"

เออร์ไวน์ก็บอกว่าใช่
ส่วนสคอลล์จะงงว่าเขาจำเออร์ไวน์ไม่ได้เลยจริง ๆ
เออร์ไวน์บอกว่านอกจากริโนอาแล้ว ทุกคนต่างอยู่ด้วยกันมาก่อน

สคอลล์คิดในใจว่า (ตอนนั้นฉันก็อยู่ที่นั่น ฉันมักรอพี่สาวให้กลับมาเสมอ ตอนนั้นพูดว่า “เหลือตัวคนเดียว แต่จะทำให้ดีที่สุด ถึงไม่มีพี่ ก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะดูแลตัวเองให้ได้” ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ได้โอเคเลย และพี่สาวก็คือเอลโลเนนี่เอง เธอโตกว่าพวกเราหน่อย ทุกคนเลยเรียกว่าพี่สาว รวมแล้วมีควิสติส เซลล์ เซลฟี เออร์ไวน์ ไซเฟอร์ เอลโลเน และตัวฉัน)

สคอลล์
"เอลโลเนบอกไว้ว่าเธอยากเปลี่ยนแปลงอดีต ไม่รู้ทำไม?"

เซลฟี
"มีได้แค่เหตุผลเดียว คือเธอต้องไม่แฮปปี้กับปัจจุบัน "

เซลล์
"งั้นจะช่วยเธอเอง เธอคือส่วนหนึ่งของแก็งเด็กกำพร้าเรา"

เซลฟี
"นายจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ!?"

เออร์ไวน์
"เธอก็ด้วยไม่ใช่เหรอ!?"

ควิสติส
"น่ากลัวนะที่เราลืมเรื่องพวกนี้ไปหมด..."

เซลล์
"งั้นป๊ากับม๊าก็ไม่ใช่พ่อแม่เขาจริง ๆ "

เซลฟี
"จำไม่ได้เลยว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั่นอยู่ไหนกันนะ?"

เออร์ไวน์
"ทุกคนรักพี่สาวมาก แต่สคอลล์จะกั๊กพี่สาวไว้กับตัวเอง"

สคอลล์
"แกความจำดีเนอะ"
"ฉันว่าเพราะฉันเป็นแบบนี้เลยไม่มีใครเอาไปเลี้ยง"
"ไซเฟอร์เองก็น่าจะเหมือนกัน"
"เราน่าจะอยู่การ์เดนกันตั้งแต่ประมาณ 5 ขวบ"
"แต่หมอนั่นก็ไม่เคยพูดเรื่องโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเลย"
"และเวลาเห็นเขา ฉันไม่เคยนึกเอะใจขึ้นเลย ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?"

เซลฟี
"ฉันว่าตั้งแต่ฉันไปทราเบีย มีแต่ความสนุกประทังเข้ามา เลยอาจทำให้ลืมเรื่องวัยเด็กทั้งหมดไป"

ควิสติส
"จำได้แล้ว บ้านใหม่ของฉัน มันไม่ค่อยเวิร์ก ฉันเลยมาเข้าการ์เดนตอน 10 ขวบ นั่นคือครั้งแรกที่จดจำสคอลล์กับไซเฟอร์ได้ สองคนนี้มักต่อยตีกันประจำ"

สคอลล์
"จำได้ว่าควิสติสมาห้ามเราเสมอ"

ควิสติส
"ไซเฟอร์เป็นเด็กที่ต้องการเป็นที่สนใจเสมอ แต่สคอลล์มักจะเมินเขา แล้วก็ทะเลาะกัน"
"สคอลล์จะเดินจากไปก็ได้ แต่กลับรับการท้าทายของเขา ทั้งที่ควรเมินเฉย"

"แต่สคอลล์ที่น้ำตารื้นกลับมักพูดว่า 'จะทำให้ดีที่สุด ด้วยตัวผมเอง ไม่งั้นผมคงไม่ได้เจอพี่อีก'"

"ฉันว่าฉันคงพยายามเข้าไปแทนที่พี่สาว"
"แทนที่ของเอลโลเน"
"แต่มันไม่ได้ผล"

"อย่างงี้น่เอง! แม้หลังจากมาเป็นอาจารย์แล้ว ก็ไม่อาจหยุดคิดถึงสคอลล์ได้"
"ฉันเคยคิดว่ามันคือความ… รัก"

“ฉันต้องเก็บซ่อนความรู้สึกไว้เพราะว่าตัวเองเป็นอาจารย์ แต่ก็เข้าใจแล้วล่ะว่ามันไม่ใช่แบบนั้น มันคือความรู้สึกในวัยเด็กในฐานะพี่สาวคนโตที่ยังคงหลงเหลืออยู่…"

"เข้าใจผิดไปเองว่าเป็นความรักเหรอเนี่ย"

"ที่จริงฉันก็ยอมแพ้ราบคาบตั้งแต่ริโนอาเข้ามาแล้วนะ"
"ฉันว่าไซเฟอร์เองก็คงเหมือนกัน ลืมเรื่องวัยเด็กไปแล้ว"
"แต่เมื่อใดที่เขาเห็นสคอลล์ ความรู้สึกข้างในมันจะเดือดขึ้นมา "


สคอลล์งง
"แล้วทำไมเราถึงลืมกันได้ เราโตมาด้วยกัน มันเป็นไปได้ไงเนี่ย?"

เออร์ไวน์เสนอ
"ทฤษเฎานี้ว่าไง? มันคือราคาที่ต้องจ่ายเพราะการใช้ GF มันให้พลังเรา แต่มันก็เข้าไปสถิตอยู่ในสมองของเรา"

ควิสติส
"หมายความว่ามันเข้าไปในที่เก็บความทรงจำเราเหรอ?"
"ไม่สิ…! มันก็แค่ข่าวลือที่พวกนักวิจารณ์ GF ปล่อยไว้เท่านั้น"

เซลล์บอก
"งี้ถ้าเราพึ่งพา GF เราจะไม่ลืมเรื่องอีกมากมายเลยเหรอ?"

ควิสติส
"ซิดไม่ยอมให้เกิดเรื่องอันตรายแบบนั้นหรอก"

เออร์ไวน์
"งั้นทำไมฉันถึงจำได้ ทั้งที่ทุกคนลืมล่ะ?"
"กรณีของฉัน ฉันไม่ได้ใช้ GF เลยจนกระทั่งเร็ว ๆ นี้เอง"
"เพราะงี้ฉันถึงจำได้มากกว่าทุกคนไง"

เซลฟีเองก็เริ่มใช้ GF จริงจังตอนย้ายเข้าบาลัม

เซลล์คิดว่าเพราะงี้เองกองทัพอื่นถึงไม่ใช้ GF กัน

เซลฟี
"ฉันมีเรื่องจะสารภาพ ตอนที่อายุ 12 มีออกไปฝึกนอกสถานที่กัน"
"ฉันเจอ GF อยู่ในมอนสเตอร์ตัวนึงที่กำจัดได้"
"ก็เลยเอามาจังค์ชันไปพักนึง เลยได้มีประสบการณ์กับ GF"
"แต่มันแปลกมาก เพราะจำชื่อ GF ตัวนั้นไม่ได้เลย"

ควิสติส
"งั้นหาก (ความทรงจำหายไป) เป็นเพราะ GF เอง เราจะทำไงดี?"

สคอลล์
"ก็ไม่ต้องทำอะไร"

(ทุกคนตกใจ)

"แล้วจะให้ทำไงล่ะ อยากจะเลิกใช้ GF ตอนนี้เหรอ?"
"ตราบใดที่เรายังต้องสู้ เราก็เป็นหนี้พลังของ GF"
"หากมันมีราคาที่ฉันต้องจ่าย ฉันก็ยินดี"

เซลฟี
"นี่ รู้ละ เรามาเขียนไดอารีดีกว่า เราจะได้มีสิ่งไว้เตือนใจ"

เซลล์
"ฉันไม่แคร์ที่จะลืมเรื่องในอดีตที่ไซเฟอร์จ้องเล่นฉัน"
"สิ่งสำคัญตอนนี้คือ ต้องมีพลังที่จะปกป้องพ่อแม่ที่บาลัม"
"พวกเขาเลี้ยงฉันมา ฉันจะไม่ยอมปล่อยมือจากพลังนั้น"


ควิสติส
"แล้วจำม๊ากันได้มั้ย"

(ทุกคนจำได้ว่าผู้หญิงที่ใส่ชุดดำตลอด)

"ผู้หญิงใจดีมาก ผมยาวดำ ฉันปลื้มเธอมาก"

เออร์ไวน์บอกว่า
"ม๊าชื่อออิเดีย เครเมอร์"
"ม๊าก็คือแม่มดอิเดีย"
"สงสัยว่าทำไมถึงอยากยึดประเทศ หรือยิงมิซไซล์กันได้"
"ณ จุดนี้เราคุยไปก็คงไม่เข้าใจ แต่ทุกคน SeeD และการ์เดนล้วนเป็นความคิดของม๊าใช่มั้ย? ฉันไม่ใช่ SeeD แต่ก็มีความรู้สึกร่วมกับทุกคน SeeD ต้องสู้กับแม่มด"

สคอลล์คิด

(ใช่แล้ว ตอนที่โดนไซเฟอร์ทรมาน มันอยากรู้ว่า SeeD คืออะไรกันแน่ งั้นม๊าก็ควรจะรู้อยู่แล้วสิ แต่ม๊าก็คืออิเดีย แล้วมันยังไงกันเนี่ย?)

เออร์ไวน์
"ฉันเข้าใจที่ริโนอาพูดแล้ว แต่ก็จะสู้ เพื่อทุกอย่างที่เชื่อมั่น"
"ทุกคนก็น่าจะเหมือนกัน เลยคิดว่าคงจะดีที่สุด"
"ที่จะบอกให้ทุกคนรู้ว่าเรากำลังจะเผชิญหน้ากับม๊า"
"ทุกคนเคยได้ยินว่า ชีวิตมันมีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุด"
"ฉันไม่เชื่อเลยสักนิด มันไม่ค่อยมีทางให้ฉันเลือกมากนัก"
"บางครั้งก็มีแค่ทางเดียว จากความเป็นไปได้อันจำกัดที่เจอ"
"ทางที่ฉันเลือก พาฉันมาถึงตรงนี้"
"เพราะงั้นฉันถึงเชิดชูเส้นทางที่เลือกมา"
"ฉันอยากจะยึดมั่นในเส้นทางที่ก้าวเดินมา"
"ฉันรู้ว่าศัตรูคือม๊าที่ทุกคนรักมาก"
"เราอาจสูญเสียสิ่งสำคัญมากเพราะ GF แต่ฉันไม่สน"
"ไม่ใช่ว่าตัวเองโดนพัดเพไปตามชะตากรรมซะหน่อย"
"ฉันอยู่ที่นี่เพราะฉันเลือกของฉันเอง"
"และยิ่งไปกว่านั้น เราล้วนโตมาด้วยกัน"
"แต่เพราะด้วยปัจจัยมากมาย เราถึงแยกจากกัน"

"ในตอนเด็ก เราเลือกทางเดินเองไม่ได้ ไม่มีทางอื่นให้เลือก ฉันได้แค่ร้องไห้ แต่ยังไงซะ เราก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เหมือนในวันเก่า"

"แม้สิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปมากมาย เราไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว เราเข้มแข็งพอที่จะดูแลตัวเอง ตัดสินใจเอง… เรากำลังจะเผชิญหน้ากับตัวเป้งกันแล้ว จะไปสู้กับม๊ากันมั้ย? ฉันว่าเรารู้ เรามีเป้าหมายร่วมกัน อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้อยู่ด้วยกันต่ออีกหน่อย"

เซลล์
"เอาสิ เราไม่อาจวิ่งหนีเธอไปชั่วชีวิตได้"

เซลฟี
"น่าเสียดาย ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราต้องสู้กับม๊"

ควิสติส
"ฉันเข้าใจ เซลล์พูดถูก เราไม่อาจหนีจากม๊าไปตลอดได้"

สคอลล์หันบอกริโนอา
"ขึ้นอยู่กับเธอแล้ว เราจะสู้ต่อ"
"ฉันว่ามันเป็นทางเดียวที่ชีวิตเราจะเดินต่อได้"
"ถ้ามันสมเหตุสมผล เธอก็มากับเรา ฉันว่าทุกคนต้องการแบบนั้น"

แล้วหิมะก็ตกลงมา เซลฟีบอกว่านี่มันของขวัญจากนางฟ้าชัด ๆ

เซลล์
"อยากไปดูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากันมั้ย?"

เออร์ไวน์
"เราอาจเจอเบาะแส ที่ทำให้ม๊ากลายเป็นแบบนี้"

สคอลล์คิดในใจ
(ว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต อดีตก็คือดีต มันจบไปแล้ว)
"ไม่ว่าเราจะพบความจริงยังไง ก็ไม่อาจเปลี่ยนปัจจุบันได้"
"แต่ ฉันเองก็อยากไปเห็นเหมือนกัน"
"ไม่รู้ว่าเราจะเจออะไร แต่ไปยังบ้านของอิเดียกันเถอะ"

ทุกคนเดินไปหมด เหลือแค่ริโนอา เธอบอกว่าทุกคนไม่กลัวกันเลยนะ

สคอลล์คิดในใจ

(ไม่ใช่หรอก ถ้าคิดมากไป ก็เสียศูนย์ ทุกคนกลัวแบบนั้นต่างหาก)

"ฉันหวังว่าเราจะไม่จำเป็นต้องสู้เหมือนกัน"

• มีนักเรียนดูว่าจะเอารถบรรทุกมาวิ่งปูทางฟุตบาทใหม่ยังไง พ่อใครน่าจะช่วยได้
• มีนักเรียนรับบริจาคเงินซ่อมแซม แต่พอรู้ว่าสคอลล์ไม่ใช่คนที่นี่ ก็ไม่รับเงิน
• เพื่อเซลฟีบอกว่าไว้ไปร้านกาแฟร้านเดิมอีก และกินเชสเค้กกันนะ
• มีนักเรียนที่เคยอยู่กับแฟน แล้วเอาแจ็คเก็ตสวมให้เวลาแฟนหนาว แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว
• เด็กบอกว่าเซลฟีเป็นราชินีในการหาทางลับ
• เจอทีม IT กำลังพยายามฟื้นระบบ คอมติดขึ้นมาแว้บนึกเป็นหน้าประวัติส่วนบุคคลของเซลฟี
• นักเรียนบอกว่าคนที่นี่ถ้าอยากเป็น SeeD ต้องสอบข้อเขียน แล้วย้ายไปบาลัมการ์เดน เขาผ่านข้อเขียนแล้วแต่จะอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือทราเบีย

บ้านอิเดีย

• สคอลล์จำได้ว่าเคยมีอะไรใหญ่มาก ๆ แถวนี้

Galbadia Garden

• มารออยู่แถวบ้านอิเดีย
• สคอลล์จับไมค์สั่งการ เรากำลังจะปะทะกับกัลบาเดียการ์เดน เหล่า 1st และ 2nd Class Sabers ไปรวมตัวที่ลานจอดรถ, คนที่ MG Rank 3 ขึ้นไป ไปรอคำสั่งที่ deck ชั้น 2 แล้วเตรียมตัวไว้ ศัตรูอาจขึ้นยานเรามาได้ ให้ระวังที่ประตูหน้าและ quad (ลานกว้าง) ไว้ ถ้า ID นักเรียนเป็นเลขคู่ให้ไปรายงานตัวที่ quad ถ้าเป็นเลขคี่ให้ไปรายงานตัวที่ประตูหน้า, ทีมโรงอาหาร เก็บฮ็อตด็อกและทุกอย่างขึ้นในเชลฟ์ลับ อย่าให้เหลือถึงศัตรูเด็ดขาด, คนที่ ID นักเรียนลงท้ายด้วย 8 ดูแลพวกเด็ก ๆ

• สคอลล์บอกควิสติสว่าถ้าเซลล์มาถึง เราจะแบ่งเป็นสองทีม เซลฟีบอกว่าเซลฟีน่าจะหลับอยู่ เห็นบอกว่าช่วงหลังไม่ค่อยได้นอน ควิสติสก็บอกอื้อใช้ ๆ (ส่อพิรุธ) สคอลล์ถามว่าพูดเรื่องอะไรกัน ควิสติสบอกว่าพวกเขาเตรียมความลับเล็ก ๆ กันอยู่
• สคอลล์ให้เออร์ไวน์ตามหาเซลล์ แล้วไปนำนักเรียนที่ประตูหน้า ฝากดูแลริโนอาด้วย
• เซลล์อยู่ที่ลานคอนเสิร์ตเก่า เซลล์สั่งการอยู่ตรงนั้น เซลล์บอกว่าประกาศของสคอลล์ทำเขาตื่น เขาเลขประจำตัวคู่ เลยมาอยู่ที่นี่
• เซลล์จะขอเวลานอกลากสคอลล์ออกมา มันอาจจะไม่ใช่เวลา แต่ขอยืมแหวนหน่อย จะไม่ทำหายแน่นอน สคอลล์ถามเอาไปทำไม เซลล์บอกว่าบอกไม่ได้ แต่เอามาแล้วเชื่อใจเขา
• สคอลล์คิดในใจว่าอะไรวะ เขาชอบแหวนนี้ แต่ถ้าแค่ยืมคงไม่เป็นไรมั้ง แล้วก็ถอดแหวนให้พร้อมบอกว่าอย่าทำหายล่ะ 
• เซลล์จะกระโดดไชโยบอกไม่คิดเลยว่านายจะให้ ริโนอาต้องดีใจมากแน่ ๆ
• สคอลล์งงแต่ก็ปล่อยเลยตามเลย
• เสียงริโนอาตะโกนมาว่าอยากจะสู้ด้วย ไม่อยากหลบซ่อน เธอสู้ได้ อยากสู้เคียงข้างทุกคน ให้ฉันสู้ด้วย เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าฉันทำได้ ว่าฉันเป็นพวกเธอ สคอลล์บอกให้ดูแลตัวเองละกัน
• ไซเฟอร์ก็ยืนสั่งการฝั่งกัลบาเดียอยู่
• พอยานเข้าใกล้กัน พวกกัลบาเดียขี่มอเตอร์ไซค์โดดกันเข้ามา
• เซลล์เอาแหวนให้ริโนอา บอกว่าได้มาจากสคอลล์ แล้วบอกว่าอย่างที่บอกไว้ว่า ไว้จะทำแบบนี้ให้อันนึง จนกว่าจะถึงตอนนั้น ฝากไว้ก่อนนะ
• ริโนอาถามว่าไปพูดยังไงมา เซลล์บอกก็แค่ขอให้ส่งมา ริโนอาบอกว่ามันเท่นะแต่ก็ใหญ่ไป เออร์ไวน์บอกไม่ใช่ว่าต้องใส่อันนี้สักหน่อย ไปกันเถอะ
• ยานเฉี่ยวกัน ริโนอาตกลงไปขอบยาน
• เซลล์วิ่งมาแจ้งสคอลล์ที่ประตูหน้าว่าริโนอากำลังอันตราย แต่นิดาก็แจ้งพร้อมกันว่าศัตรูโจมตีห้องเรียนที่พวกรุ่นเด็กอยู่
• ยานศัตรูกำลังพุ่งเข้ามาต่อหน้าสคอลล์ เซลล์ถามว่าได้ยินที่พูดมั้ยย สคอลล์บอกเออ แต่เธอไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายคนเดียว เออร์ไวร์บอกไม่คิดว่าแกจะใจจ้รายขนาดนี้ ริโนอากำลังจะตายนะเว้ย รู้มั้ยยย!? 

• สคอลล์คิดว่างี้ต้องแบ่งเป็น 3 กลุ่มแทน เออร์ไวน์ไปกับซู เซลฟีกับควิสตัสมาห้องเรียนกับเขา เซลล์ไปช่วยริโนอา
• สคอลล์มาป้องกันห้องเรียน แล้วนิดาเรียกให้ไปที่ bridge หา ดร.

สคอลล์บอก ดร. ว่าหยุดการโจมตีสองระลอกแรกของทางกัลบาเดียได้แล้ว แต่ทัพเราบาดเจ็บเยอะ ถ้ามีการโจมตีระลอกสามไม่รู้จะต้านไหวมั้ย

เออร์ไวน์

"ประตูหน้ายังเอาอยู่"

ควิสติส

"การ์เดนฝั่งศัตรูมีคนที่มีประสบการณ์สู้รบมากกว่า ในขณะที่ทัพเราส่วนใหญ่เป็นนักเรียนที่ฝึกฝนอยู่ อีกเวฟเดียว พวกเราอาจแตก"

ดร. 

"ไซเฟอร์อยู่กับฝั่งนั้นด้วย ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากัน"

"ถ้าไม่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะตอนไหนแล้ว"

"ถึงขั้นนี้แล้ว จะต้องคิดไรอีก จะไม่หนีใช่มั้ย?"

สคอลล์

"ไม่มีวันหนี การโจมตีกลับอาจเป็นทางออกเดียวของพวกเรา"

"แต่เราจะขึ้นยานพวกเขายังไง?"

เออร์ไวน์

"ก็ชนแม่งเลย อาจฟังดูบ้าบอ แต่มันก็ชนเราเหมือนกัน นิดาต้องทำได้"

เซลล์

"ยังช่วยริโนอาไม่ได้" (ที่ตกลงไปห้อยต่องแต่งอยู่ขอบยาน)

"ถ้าจะช่วยได้คงต้องแบบบินไป"

สคอลล์

(ทำไงดีนะะะ)

เออร์ไวน์

"นายจะถอดใจเหรอ?"

"ฟังนะ ช่วยฉันอย่างนึงสิ"

"นายไปช่วยริโนอานะ มันอาจจะสายไปแล้ว"

"แต่อย่าถอดใจ จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่อาจทำอะไรได้แล้วจริง ๆ"

สคอลล์

"แต่ฉันต้องนำทัพบุก..."

เออร์ไวน์

"ฉันไม่สนว่านายต้องทำอะไร หรือรู้สึกยังไง"

"ช่วยทีเถอะ ขอร้องล่ะ"

"เพื่อริโนอา"

ควิสติส

"เชื่อเออร์ไวน์เถอะ ริโนอาก็เป็นพวกเราคนนึงนะ"

เซลฟี

"รอบ้าอะไรอยู่ยะ!? ไม่อยากจะเชื่อนายเลย!!"

เซลล์

"สคอลล์ ขอร้องล่ะ! มีแค่นายเท่านั้น"

"นายเป็นคนเดียวที่จะช่วยเธอได้"

เออร์ไวน์

"ฉันจะพาทุกคนเข้าไปในกัลบาเดียการ์เดนเอง ฉันรู้จักที่นั้นดี"

ควิสติส

"พวกเราจะเคลียร์ทางไว้ พอสคอลล์ตามมาถึง เราจะค่อยเข้าไปกัน"

• ดร. บอกว่านายลืมสิ่งสำคัญไปอย่าง สื่อสารกับทุกคน ให้กำลังใจพวกเขา ในฐานะผู้นำ นั่นคือหน้าที่ของเธอ
• นิดาก็บอกว่าคุณาจไม่รู้ แต่ทุกคนในการ์เดนชื่นชมคุณ ทุกคนรักคุณ
• สคอลล์เลยประกาศออกไมค์ให้กำลังใจทุกคน ว่าเรายังมีโอกาสชนะ เราจะโจมตีกลับก่อนที่พวกมันจะเข้ามาอีกครั้ง เราจะเข้าไปในการ์เดนพวกเขา ให้เตรียมรับการชนปะทะ ดูแลเด็ก ๆ ด้วย พวกควิสติสจะนำทัพบุกเข้าไปในการ์เดีน คนที่เหลือก็ให้คอยช่วยเหลือพวกเขา SeeD นั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสู้กับแม่มด เท่าที่ได้ยินมา การ์เดนก็สร้างมาเพื่อฝึก SeeD ดังนั้นการต่อสู้นี้จึงเป็นชะตากรรมของการ์เดน และของพวกเรา ทุกคนอ่อนอ่อนล้า แต่ไม่อยากให้ทุกคนเสียใจ ไม่อยากให้ทุกคนมองย้อนกลับมาแล้วนึกเสียใจกับวันนี้ ดังนั้นฉันอยากให้ทุกคน มีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมด เพื่อฉันและทุกคนเอง
• พอยานปะทะ พวกควิสติสวิ่งลงไปในกัลบาเดียการ์เดีย ต่างคนต่างคิด เออร์ไวน์คิดว่าเพื่อฉันและเซลฟี ควิสติสคิดว่าเพื่อโลก เซลฟีคิดว่าเพื่อบาลัมและทราเบีย เซลล์คิดว่าถึงเวลาเอาคืน!!!
• สคอลล์ลงมาชั้นสอง ช่วยเด็กที่บาดเจ็บ เจอทหารศัตรูที่ยานเข้ามา เลยเปิดทางออกฉุกเฉินให้กระเด็นออกไปด้านนอกด้วยกันทั้งคู่ แล้วแย่งยานมา เอาไปช่วยริโนอา

• ริโนอาขอบใจ สคอลล์บอกไม่ต้องห่วง มันเป็นหน้าที่ เรายังอยู่ภายใต้สัญญา และนี่ก็เป็นไอเดียของทุกคนด้วย ก็แค่ฟลุ้คเจอเธอพอดีแค่นั้น 
• ริโนอาบอกเธอไม่ยอมตกลงมาตายหรอก เธอมีสิ่งสำคัญของสคอลล์อยู่  จะตายไม่ได้จนกว่าจะคืนให้ เซลล์เอามาฝากไว้
• สคอลล์คิดในใจว่าฉันจะฆ่ามันนน แล้วบอกว่านั่นมันแหวนรักของฉัน เอาคืนมาดีกว่า
• ริโนอาถามว่ามันเท่มากเลย มอนสเตอร์บนแหวนนี้คืออะไร
• สคอลล์บอกมันคือสิงโต สิงโตขึ้นชื่อเรื่องพละกำลังและความภาคภูมิ
• ริโนอาบอกเหมือนสคอลล์เลยเนอะ แล้วสิงโตของสคอลล์นี้มีชื่อมั้ย?
• สคอลล์บอกแน่นอน มันคือ Griever
• ริโนอาบอกเซลล์บอกว่าเขาจะทำแบบเหมือนกันเป๊ะมาให้ บางทีฉันอาจกลายเป็นสิงโตเหมือนกันก็ได้ บ้าไปเลยเนอะ บางที ทุกคนอาจจะเข้าใจเราผิดก็ได้ (ที่ใส่แหวนเหมือนกัน)
• สคอลล์คิดในใจว่า ถ้ารู้ว่าบ้าบอ แล้วทำไมถึงพูดอย่างสบายใจนักนะ ทุกคนแม่งก็พยายามชงให้เราอยู่ด้วยกันเหลือเกิน ชัดซะจนขนาดกูยังรู้
• สคอลล์พูดออกมา น้ำเสียงเธอเหมือนอยากให้ทุกคนเข้าใจผิดอยู่แล้วเนอะ 
• ริโนอาก็บอก เปล่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
• พอเข้ามาในกัลบาเดียการ์เดน สคอลล์บอกให้ทุกคนลืมอดีตไปซะ ตอนนี้แม่มดคือศัตรูของเรา เธอเลือกที่จะสู้และเป็นศัตรูกับพวกเรา เราเลือกที่จะสู้กลับ ฉันว่าเราไม่มีทางเลือก… (สคอลล์ชักคิดว่าตัวเองสับสนเอง)
• ริโนอาบอกว่าพูดมาเถอะ ทุกคนอยากรู้ว่าสคอลล์รู้สึกยังไง สคอลล์บอกว่าไว้จบเรื่องนี้แล้วจะบอกทีหลัง
• ฟูจินบอกเหนื่อยแล้ว ไรจินจะขอฝากไซเฟอร์ด้วย พวกเขางงไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาแค่อยากได้ไซเฟอร์คนเดิมกลับมา สคอลล์คิด คิดในใจว่าบางทีไซเฟอร์อาจจะถอยไม่ได้แล้ว
• มีนักเรียนชายบอกว่าอย่าฆ่าเขา เขาไม่ใช่ศัตรู พวกบ้านั่นบุกเข้ามาระหว่างเรียนและยึดสถานที่นี้ไป นักเรียนส่วนใหญ่ก็ถูกไล่ออกมา
• นักเรียนอีกคนบอกว่าเราไม่มีทางสู้พวกมันได้เลย พวกบาลัมจึงเป็นความหวังเดียวของพวกเขา
• พอเจอเซอร์บีรัส ควิสติสจะงงว่ากัลบาเดียไม่น่าจะใช้ GF ด้วย
• พอไปชั้นบนสุด ไซเฟอร์บอกว่าไม่น่ามาหาเลย เขากะไปเยี่ยมถึงบ้านเก่าเองอยู่แล้ว คิดจะสู้กับม๊ารึไง ทั้งที่เขาชุบเลี้ยงพวกเรามา? แล้วริโนอา เธอมาทำอะไรที่นี่ คิดจะสู้กับฉันงั้นรึ? ไม่เอาน่า จำได้มั้ยปีก่อนเรายังพึ่ง…
• ริโนอาแทรกว่าหยุดเลย 
• ไซเฟอร์ถามเซลฟีใช่มั้ย? เราน่าจะมีเวลารู้จักกันมากกว่านี้
• เซลฟีบอก ม่ายยย แกไม่ใช่สเปคชั้นนน
• สคอลล์บอกสายไปแล้วไซเฟอร์ แกปั่นพวกเราไม่ได้หรอก สำหรับเรา แกมันก็แค่ศัตรูอีกตัว ก็แค่มอนสเตอร์ตัวนึงเท่านั้น 
• ไซเฟอร์บอกฉันไม่ใช่มอนสเตอร์ แต่เป็นอัศวินของแม่มด ดูพวกแกสิ บุกมาเป็นฝูง พวกแกต่างหากมอนสเตอร์ 

• พอล้มไซเฟอร์ได้ อิเดียหนีลงไปที่ออดิทอเรียม
• ไปถึงออดิทอเรียม อิเดียบอกถึงเวลาแล้ว แกคือ SeeD ในตำนานที่ถูกลิขิตมาให้เผชิญหน้ากับฉัน 
• สคอลล์จะงงว่าคราวนี้เรื่องอะไรอีกกก
• อิเดียบอกว่าคงต่้องบอกว่าประทับใจ รำคาญจนประทับใจ ชีวิตของพวกแกจบสิ้นลงแค่นี้แหละ SeeD
• ไซเฟอร์จะตามมาด้วย อิเดียด่าว่าไอ้โง่ไร้ค่า
• สคอลล์คิดในใจว่าแกไม่ใช่ม๊าของพวกเรา…
• อิเดียบอก SeeD ทั้งหมดต้องหายไป

• หลังชนะได้มีแสงออกจากอ้เดีย ไซเฟอร์ล้ม สคอลล์รู้สึกร่างกายไม่ปกติ ริโนอาเซเข้าไปทางไซเฟอร์แล้วโอบไว้ สคอลล์ตกใจ ไซเฟอร์ลุกขึ้นมา แล้วริโนอาก็ล้มลงไป (น่าจะเป็นโดนอัลตี้ควบคุมเข้าไปฮีล)
• ควิสติสเข้าไปดูริโนอาที่ล้มสลบลง
• ม๊าเรียกสคอลล์ ควิสติส เซลฟี เออร์ไวน์ เซลล์ ทุกคนโตขึ้นมากเลยนะ และเก่งขึ้นมาก ฉันรอคอยวันนี้มาโดยตลอด และก็กลัวว่าวันนี้จะมาถึง มันเป็นวันแห่งความสุข หรือวันที่น่าขนลุกกันนะ เอลโลเนไปไหน ฉันได้ปกป้องเอลโลเนรึเปล่า
• สคอลล์ก็งงแดก 
• ควิสติสเรียกสคอลล์ บอกว่าริโนอา….
• สคอลล์ก็คิดในใจว่า ริโนอา? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?