ประวัติเทรมา - บอสลับ FFX-2 และผู้ดูแล Monster Arena FFX

เทรมา

ชายปริศนาที่เป็นผู้ก่อตั้งกลุ่มเยวอนใหม่ เขาบอกให้ผู้คนแสวงหาความจริงเกี่ยวกับสปิร่าผ่านการรวบรวมสเฟียร์ที่บันทึกเรื่องราวในอดีตไว้ แต่แล้วแกก็หายตัวไปอย่างลึกลับ

เทรมา เป็นตาแก่คนเดียวกับที่ดูแล Monster Arena ในทุ่งนากิของ FFX

ที่จริงเทรมาตายไปนานแล้ว ส่วนที่เข้าใจกันว่าแกเป็นพระเยวอนนั้น เป็นเรื่องโกหกที่แกเมคขึ้นมาเพื่อใช้แทรกซึมเข้าไปยังศูนย์กลางของลัทธิเยวอนเท่านั้น

เทรมา มีพลังในการแยกส่วนและรวมใหม่พวกแมลงแสงมายา เขาจึงสามารถสร้างมอนสเตอร์สุดทรงพลัง และรวมมันไว้ใน Monster Arena ได้ เพราะพลังนี้เอง แกถึงสามารถปราบ ซึเบเตะโอะซึเตชิโมโนะ (ผู้ละทิ้งทุกสรรพสิ่ง) ได้ในพริบตา

สาเหตุที่เขาตั้งกลุ่มรวบรวมสเฟียร์เพื่อแสวงหาความจริง ที่จริงแล้วไม่ใช่เพื่อการค้นหาความจริงอย่างที่โพนทะนาไว้ แต่เป็น "เพื่อลบอดีต"

800 ปีก่อน วีรบุรุษมิเฮนได้สร้าง Monster Arena ขึ้นมา เพื่อใช้ขัดเกลาร่างกายและจิตใจทีม Crusader ของเขา ต่อมาเทรม่าได้เข้ามาสานต่อ Arena นี้เรื่อยมา แต่ช่วงเวลาที่ซินหายไป เข้าสู่ช่วงสงบสุข แกกลับพบว่าพวกทีม Crusader ที่แกฝึกมา กลับสูญเสียเป้าหมายและสร้างความขัดแย้งกันขึ้นมาเอง

เทรมาเล็งเห็นว่าเราควรมุ่งพัฒนาจิตใจให้แข็งแกร่งมากยิ่งกว่าร่างกาย แกจึงเริ่มตั้งขบวนการแสวงหาความจริง โดยใช้วิธีโหนลัทธิเยวอน ก่อตั้งกลุ่มเยวอนใหม่ขึ้นมา ให้ช่วยกันล่าสเฟียร์ แล้วเอาสเฟียร์ทั้งหมดไปกำจัดทิ้งที่สุสานใต้ดินของเบเวล ตามแนวคิดที่ว่าต้องฝึกฝนจิตใจ ซึ่งการที่จิตใจจะแข็งแกร่งขึ้นได้นั้น ต้องรู้จักละทิ้งอดีต

เทรมาตั้งทฤษฎีว่า คนเราไม่อาจแข็งแกร่งได้หากยังมองเห็นอดีต ดังนั้น เพื่อจะเผชิญหน้ากับอนาคต ก็ต้องทิ้งอดีตไปให้หมด แกจึงพยายามกำจัดอดีตที่ถูกบันทึกไว้ในสเฟียร์ให้หมด เพราะผู้ที่จะอยู่เหนือทุกสรรพสิ่งได้ (すべてを超えし者) ก็คือผู้ที่สามารถละทิ้งทุกสรรพสิ่งได้ (すべてを捨てし者)

"การเผชิญหน้ากับความทรงจำในอดีต" เป็นหนึ่งในธีมของ FFX-2 ความคิดของแต่ละคนก็จะค่อย ๆ เปลี่ยนไปในแต่ละ Story Level ยูน่าเองอยากเข้มแข็งขึ้นและอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่ก็ค้นพบว่าหากยอมละทิ้งอดีตก็เท่ากับยอมสูญเสียตัวเองไป ขณะที่ไพน์เองตอนแรกพยายามช่างแม่งเรื่องในอดีต แต่ตอนหลังก็กลับมาเผชิญหน้ากับอดีตนั้น ทฤษฎีของเทรม่าจึงสวนทางกับบทสรุปที่พวกยูน่าได้รับในบั้นปลายของการเดินทาง

จาก FFX-2 Ultimania Omega หน้า 88

---------------------------

เสริมในส่วนความเห็นของผมคือ เราไม่จำเป็นต้องลืมความเจ็บปวดในอดีต เราควรจะเผชิญหน้ากับมัน เรียนรู้ และทำให้เราเติบโตได้ โดยไม่ต้องเอาอดีตมาเป็นเครื่องทรมานตัวเอง นั่นแหละคือคำตอบที่ยูน่าและไพน์ได้ค้นพบ