Anabella แม่ที่ฉีกขนบจาก FF ทุกภาค

อันดับที่ 0 อนาเบลลา

อนาเบลลา เป็นแม่ที่ฉีกขนบทุกแม่ใน Final Fantasy และนำเสนอแม่ในมุมมองที่แตกต่าง สะท้อนอีกด้านของความเป็นจริงที่คนไม่อยากจะพูดถึง

สิ่งที่เรียกว่าแม่นั้น ก็เป็น "คน"

ขึ้นชื่อว่าคน มันก็มีความหลากหลาย ไม่ได้เป็นแบบเดียวกันหมด

แม่ไม่ได้รักลูกเสมอไป แม่ที่ทิ้งลูกแล้วไม่แย่แส ปล่อยให้ลูกตายได้ ก็มีถมไป

แม่อาจจะแสดงความรักต่อลูกบางคน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าต้องรักลูกทุกคน

ต่อให้แม่รักลูกทุกคน ก็ไม่ได้แปลว่าจะรักลูกทุกคนเท่ากัน ยังไงซะมันไม่มีความเท่ากันอยู่แล้ว เพราะความทรงจำ ความสัมพันธ์ที่แม่มีต่อลูกแต่ละคนนั้น แตกต่างกันออกไป

อนาเบลลานั้น รักโจชัวที่เป็นลูกคนที่สอง เพราะเป็นลูกที่เป็นร่างสถิตย์ของฟินิกซ์ ทำให้แม่ภูมิใจที่ลูกคนนี้ ทำให้แม่ทำหน้าที่ของตระกูลสายเลือดที่ให้กำเนิดฟินิกซ์ได้อย่างสมบูรณ์

แต่ก็เป็นอนาเบลลาเอง ที่สร้างเรื่องเสี่ยงอันตราย วางแผนสมคบกับฝั่งซันเบรก ฆ่าสามี กษัตริย์ของตัวเอง ขายแผ่นดินตัวเอง โดยไม่ได้สนใจว่าโจชัวจะเสี่ยงอันตรายใด ๆ หรือจิตใจย่อยยับกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงใดไปด้วย

ส่วนกับไคลฟ์ที่ไม่มีพลังของฟินิกซ์อยู่ในตัวแต่เกิดยิ่งไม่ต้องพูดถึง พอบริวารรอบวังซุบซิบกันว่าไคลฟ์เป็นบุตรของเอลวินกับสนมน้อย ทำให้อนาเบลลายิ่งคับแค้นใจ และมองว่าไคลฟ์คือจุดด่างพร้อยของตัวเอง จะตายก็ช่างปะไร

บางคนดูแล้ว อาจจะรู้สึกว่า FFXVI มันเว่อร์!!

เว่อร์ที่ว่า แม่ที่ไหนจะไม่รักลูก!? แม่ที่ไหนจะปล่อยให้ลูกตายได้ลงคอ!?

ต่อให้แม่ทิ้่งลูกยังไง แม่ก็ต้องรักลูกอยู่เสมอ!?

ก็หากประสบการณ์ในชีวิต ทำให้คุณเชื่อแบบนั้น ผมก็ยินดีด้วย ที่คุณได้อยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อม ครอบครัว และสังคมที่ดีแล้วครับ จนคุณไม่เชื่อว่ามันมีแม่แบบนั้นอยู่บนโลก

ส่วนตัวผมเอง ผมเห็นแม่ที่ทิ้งลูกตั้งแต่เล็ก / แม่ที่ไม่ได้กลับมาอุปการะใด ๆ ลูก ปล่อยให้ลูกไปผจญปัญหาและเดือดร้อนโดยไม่สนใจได้ / แม่ที่บอกว่าลูกจะตายก็เรื่องของมัน มันตายก็แค่จบปัญหา

ก็นั่นแหละ ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ มันก็มีความหลากหลายในตัวเอง ดังนั้น แม่ก็มีความหลากหลายกันไป ไม่ใช่ว่าแม่ทุกคนจะเหมือนกันหมด

อนาเบลลา ในฐานะแม่ของพระเอก Final Fantasy XVI จากปลายปากกาของมาเอฮิโระ คาสึโทโยะ จึงเป็นความกล้าในการนำเสนอแม่อีกแบบหนึ่งที่ไม่ได้เกินเลยจากโลกจริงไปนัก แต่คนไม่ค่อยกล้าหรืออยากนำเสนอแม่แบบนี้ให้ได้เห็นกันสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะสังคมทั่วโลกก็อยากหล่อหลอมหรือสร้างภาพจำที่ว่าแม่รักลูก ลูกก็ต้องรักแม่ เพื่อให้สังคมครอบครัวรักกันและปกครองกันง่าย

ส่วนตัวผมเอง ก็คิดว่างานวรรณกรรมต่าง ๆ ก็ควรนำเสนอแม่ในแบบอนาเบลลาบ้างเหมือนกัน เพื่อให้สังคมตระหนักรับรู้ว่าแม่แบบนี้มันก็มีอยู่ แต่มันไม่ใช่แม่ที่ดี ไม่ใช่แบบอย่างที่ควรทำ และหากคุณเจอเด็กที่กำลังเดือดร้อนเพราะแม่แบบนี้เมื่อไหร่ คุณที่แม้จะเป็นคนนอกครอบครัว แต่เป็นพลเมืองโลกคนนึง ก็จำเป็นต้องรับฟังและช่วยเหลือเขา ไม่ใช่ไปหลอกตัวเองว่าแม่ทุกคนต่างก็รักลูกแล้วก็ปิดหูปิดตาจากความเดือดร้อนนั้น

-------------------------------

บทพูดสำคัญของอนาเบลลา ในเรื่อง

"ประมุขไม่ได้มีหน้าที่ปกป้องประชาชน แต่ต้องปกป้องที่มาของอำนาจปกครอง นั่นคือสายเลือดชนชั้นสูงที่ไหลเวียนในราชนิกุล ตราบใดที่สายเลือดยังไม่เสื่อมคลาย ประเทศชาติจะล่มสลายไป ก็ไม่เห็นเป็นไร ยังไงก็ตั้งประเทศขึ้นใหม่ได้เสมอ ฉันทำหน้าที่ของฉัน ธำรงรักษาสายเลือดตัวเอง! ไม่เหมือนมัน ฉันให้กำเนิดลูกจากสายเลือดชนชั้นสูง ที่โลกทั้งใบต้องคุกเข่าให้ ฉันถึงยกโรซาเรียให้ซันเบรก แล้วเข้าร่วมราชวงศ์เลอซาจให้กำเนิดผู้กอบกู้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ด้วยทั้งบาฮามุทและฟินิกซ์"

"ฉันมันไม่มีอะไรเลย แกมันลูกพ่อนี่ ทั้งแข็งแกร่ง กล้าหาญ เป็นที่รัก แต่ดันไม่มีพลัง โจชัวดีกว่าแกเป็นสิบเท่า" (คว้าแก้วขึ้นปาใส่ไคลฟ์)

"แกรู้มั้ยว่าพวกขุนนางมันหัวเราะกันยังไง มันหาว่าลูกคนโตของเอลวินที่จริงแล้วเป็นลูกสนม"

"มันอับอายแค่ไหน! ความอับอายที่ถูกพวกต่ำชั้นกว่าใส่ร้ายป้ายสี! แกเคยเข้าใจบ้างมั้ย! ทั้งที่แกควรจะถูกเลือกแท้ ๆ! ทำไมฟินิกซ์ไม่เลือกแก!!"

"โจชัวเป็นลูกรักของแม่ แม่ไม่เคยคิดจะทำร้ายโจชัว แม่สั่งทหารไปชัด ว่าให้ไม่ทำอะไรเขา แกสิรอดมาได้ยังไง ทั้งที่คนที่แม่รักจริง ๆ กลับต้องตายไป?"

-------------------------------

เพราะแบบนี้ ผมว่า FFXVI มันก็ได้นำเสนอคุณค่าอันแตกต่าง รสชาติที่มิอาจหาได้ในภาคอื่น ๆ ในตัวมันเองแล้ว