เนื้อเรื่อง The First SOLDIER ตอนที่ 6

-------------------
ป้อมทัมบลิน
-------------------

เซฟิรอธก็กำลังโทรศัพท์ ขอให้ปลายทาง (น่าจะโทรหาเจเนซิส) รับสาย

มีเสียงหมาเห่า

เกล็นในชุดดำตะโกนมาจากทางด้านหลังว่ามีช่องว่าง แล้วเกล็นก็โผเข้ามาฟาด แต่เซฟิรอธพลิกตัวมาป้องกันการโจมตีได้ทัน

เกล็นทักเซฟิรอธว่าไม่ได้เจอกันนาน ยุ่งอยู่ล่ะสิท่า ตามหาเพื่อนอยู่เหรอ?

เซฟิรอธถามเกล็นว่ารู้ได้ยังไง เกล็นบอกเพราะฉันคือวีรบุรุษน่ะสิ

เซฟิรอธร่างเวทย์ Firaga เป็นลูกบอลยักษ์ แล้วบอกว่างั้นแกก็เป็นศัตรู

เกล็นบอกว่า แกหาเรื่องเองนะ

แล้วหมาเรฟุ ก็พุ่งเข้าหาเซฟิรอธทางด้านข้าง เซฟิรอธกระโดดถอยหลบ

เซฟิรอธถามว่านี่หมาแกเหรอ ฝึกมาไม่ดีเลย... เซฟิรอธมองดี ๆ ก็จำได้ว่านี่มันหมาที่เขาพาออกมาจากเกาะราโดร์ เขาไม่รู้ว่ามันมีชื่อว่าเรฟุด้วย

เซฟิรอธถามว่าลูเซียกับแมตต์เป็นไงบ้าง

เกล็นบอกสองคนนั้นสบายดี แต่นี่มีเวลาไม่มาก ฟังนะ มันมีแผนโจมตีทางอากาศเพื่อกำจัด SOLDIER ที่แปรพักตร์ (พวกเจเนซิสก็อปปี้) คิดว่าเซฟิรอธน่าจะยังไม่รู้ นี่เป็นคำสั่งจากประธานชินระถึงไฮเด็กเกอร์ 

เซฟิรอธถามว่าแกรู้ได้ไง

เกล็นบอกว่าเขามีเพื่อนเป็นคนใหญ่โต (ก็น่าจะหมายถึงรูฟัส) ทางใต้ของป้อมทัมบลินน่าจะปลอดภัย รีบไปบอกคนอื่นซะ 

เซฟิรอธถามว่าทำไมถึงมาบอกให้เขาไปพูด

เกล็นย่อตัวลงไปลูบหัวเรฟุ แล้วบอกเซฟิรอธว่าเพราะเขาไปพูดเองไม่ได้ไง ฝากด้วยนะ....

เกล็น
"...ขอโทษเรื่องสร้อยด้วยนะ"

แล้วเกล็นกับเซฟิรอธ ก็แยกไปคนละทาง

เซฟิรอธวิ่งไป แต่เจอพวกทหารวูไถแห่มาขวาง เซฟิรอธบอกให้พวกนั้นถอย แต่พวกวูไถก็บอกว่าพวกเขาต้องล้างแค้นให้คนที่ตายไป

เซฟิรอธฆ่าทหารวูไถตรงหน้าตายหมด แล้วก็คิดว่าความเกลียดชัง ก็ก่อให้เกิดความเกลียดชังไปเรื่อย ๆ เป็นวัฏจักรที่ไม่พังทลายลง ....แต่มันก็เป็นไปได้ใช่มั้ยนะ เกล็น...?

เซฟิรอธนึกถึงวันที่เกล็นกอดเขาแล้วบอกว่า "นายไม่มีอะไรต้องพิสูจน์ เราต่างรู้ว่านายแข็งแกร่งขนาดไหน ดังนั้นบางทีนายแสดงความเห็นใจออกมาบ้างก็ได้ เรารู้ว่านายก็คิดแบบนั้น" ก็แค่แสดงความเห็นใจออกมาหน่อย

เซฟิรอธคิดว่า มันผ่านมานานมากแล้วเลยนะ ตกใจที่เกล็นจำเรื่องสร้อยของเขาได้ด้วย และก็ตกใจที่ตัวเอง ก็เชื่อที่เกล็นพูด

-------------------

ทหารชินระกำลังคุยกันว่าถ้าจบงานนี้แล้ว จะกลับบ้านไปขอสาวแต่งงาน 

เซฟิรอธวิ่งหน้าตั้งมา บอกให้รีบอพยพออกจากไปทางใต้ของที่นี่

ทหารขอโทษเซฟิรอธว่า คนที่ออกคำสั่งอพยพได้ มีแต่ผู้บังคับบัญชาพวกเขาโดยตรงเท่านั้น

เซฟิรอธก็ย้ำว่าถ้าอยู่ที่นี่ มีหวังซี้แหงแก๋นะโว้ย

พวกทหารเลยรีบวิ่งไปปรึกษากับกัปตัน

ทหารคุยกันว่าทางใต้มีดินถล่ม เส้นทางถูกปิด มีมอนสเตอร์มากมาย พวกเขาก็บาดเจ็บกันหนัก

เซฟิรอธเลยบอกให้นำทางไป เขาจะจัดการให้ ถ้าเขาพอจะช่วยใครได้ เขาจะทำ

เซฟิรอธเข้าไปฟาดเรียบ หยั่งกะ one man army

แม้จะล้ายังไง เซฟิรอธก็ยังคิดในใจว่า

"เข้มแข็งไว้ แกสามารถปกป้องทุกคนได้"

"แกสามารถกลายเป็นวีรบุรุษที่แท้จริงได้"

หลังกำจัดเบฮีมอธได้ ทหารชินระคนนึงเข้ามาถ่ายรูปเซฟิรอธ คนที่เหลือไชโยโห่ร้องดีใจกันลั่น

เกล็นกับเรฟุที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ ก็อมยิ้มตามไปด้วย ยังไงเกล็นก็ยังห่วงใยเซฟิรอธเหมือนน้องคนนึง

แต่แล้วเซฟิรอธก็ปวดหัวจี๊ด ๆ ขึ้นมา และนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตตอนที่เขาคุยกับโรเซ็นที่หน้าปล่องไฟ ก่อนที่เขาจะปลิดชีพโรเซ็น

-------------------

ตอนนั้นโรเซ็นบอกเซฟิรอธว่าหากชาวราโดรัน เหลือแค่เขาเพียงคนเดียว เขาก็อยากให้ช่วยสงเคราะห์เขา ไปอยู่กับคนอื่น ๆ

เซฟิรอธพยายามชวนแล้วว่าให้กลับไปกับพวกเขา

โรเซ็น
"ในโลกของพวกคุณ มันไม่มีที่ยืนสำหรับผม"

เซฟิรอธ
"งั้นเราก็จะหาให้นาย อย่างที่ฉันหาให้ตัวเอง ฉันจะช่วยนายเอง"

โรเซ็น
"ไม่อยากพยายามอีกต่อไปพยายามแล้ว"

เซฟิรอธ
"ขอร้องล่ะโรเซ็น อาจไม่ใช่เพื่อตัวนายเอง แต่เพื่อพวกเขา"
"พวกนั้นใจดีเกินไป สักวันความใจดีนั้นจะฆ่าพวกเขาเอง"

โรเซ็นหันมา

"ลงมือสิ"

"ไม่งั้นทุกคนจะตายกัน นายมาเพื่อช่วยฉันไม่ใช่รึไง"

"ชีวิตใครบ้างที่สำคัญกับนาย นายต้องเลือก"

เซฟิรอธชักดาบขึ้นมาด้วยใจที่ยังลังเล

ด้านเกล็นตะโกนตามหลังมา

"อย่านะโว้ยยยยย" 

"เซฟิรอธ อย่าาาาา"

แต่เซฟิรอธ ก็จำเป็นต้องลงมือปลิดชีพโรเซ็นไปในวันนั้น

-------------------

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน เซฟิรอธยืนมองหมู่ดาวอยู่ที่ Edge of Creation อย่างเงียบงัน

ตอนต่อไป Episode II - กลับไปช่วงเซฟิรอธวัยรุ่น ที่ได้ร่วมงานกับแองจีล