บันทึกการเล่น FFVII Rebirth วันที่ 5

โคเรลพริซึน

เอสเตอร์บอกตอนแรก Piko มันแทบตาย ร้องออกมาแทบไม่ได้ ตอนนี้สภาพผิดหูผิดตา
โจชมว่าเอสเตอร์สวยขึ้นทุกวัน โจเป็นจ็อคกี้คนนึงของแซม เป็นที่หนึ่งของกีฬานี้

เอสเตอร์บลัฟว่าคลาวด์จะเป็นดาวรุ่ง และถ้าเขาน็อครอบได้ อย่าลืมโบกมือทักทายด้วย
โจโคบะของโจ ตอนนี้ชื่อ Hyperion ของเดิมคือเทย์โอ
พัลเมอร์มาดูแข่งโบะ กำลังอวดสาวว่าตัวเองรอดจากการถูกยิงมาได้ ตอนนั้นไปเข้าห้องน้ำพอดีเลยรอด แล้วก็นั่งดูดพาเฟ่ต์

อิลิน่าคุยโทรศัพท์กับรู๊ด บอกว่าจะละลายแล้ว ใครกำหนดว่ายูนิฟอร์มเราต้องสีดำด้วยนะ
รู๊ดบอกจะรีบไป
อิลิน่าบอกเอาไอศกรีมมาด้วย
รู๊ดบอกเดี๋ยวหารสวานิลลาให้
อิลิน่าบอกไม่เอาวานิลลา จะเป็นฮีมสโตรคตายแล้ว

รู๊ดบอก ก็อยากให้อยู่ที่นี่เหมือนกัน (ดูพัลเมอร์แทะไอติม)

ชนะแล้วเอาเงินรางวัลให้ Gus
เขาจะเอาเงินไปเปลี่ยนคุกนี่ให้เป็นราชวัง
เขาจะเปิดทางให้ไปหาเพื่อน ตามนก vulture ไป เขามัดมือปืนไว้แล้วที่กระท่อม
ยุฟฟีถามว่านอกจากแบร์เร็ตแล้ว มีคนอื่นที่แขนติดปืนอีกมั้ยนะ
เจอพายุทรายพัดมา
แบร์เร็ตตะโกนเรียกให้มาหลบ
เราก็มาถามแบร์เร็ตว่าเรื่องมันยังไง
แบร์เร็ตก็บอกฝีมือของเพื่อนรัก ไดน์เอง

4 ปีก่อนตอนเตาโคเรลระเบิด เขากับไดน์ไปตรวจสอบและดูว่าจะทำยังไง ไดน์บอกว่าระเบิดมันทำลายภูเขาได้ทั้งลูก แล้วชินระไปไหนหมด พอกลับมาที่หมู่บ้าน ปรากฏหมู่บ้านโดนเผา ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าชินระโผล่มากราดยิง เขาคิดว่าชินระอยากกลบเกลื่อนเรื่องเตา เพื่อป้ายสีให้…
ผู้ใหญ่บ้านโดนยิงตาย

ไดน์จะเข้าไปช่วยลูกกับภรรยาเอลีนอร์ ยังเร็วไปที่จะโยนผ้ายอมแพ้
แบร์เร็ตโดนยิงขาขวา ไดน์มาช่วยผลักแบร์เร็ตหลบกระสุน แล้วตัวเองตกผา แบร์เร็ตรีบคว้าไว้
สการ์เล็ตบอกชินระมีชื่อเสียงที่ต้องผดุงไว้ เลยต้องให้พวกแกรับผิด แล้วสการ์เล็ตก็กราดยิงแขนสองคน จนแบร์เร็ตดึงไดน์ไว้ไม่ไหว ไดน์ตกผาไป

ทิฟาบอกงั้นมาร์ลีนก็คือลูกไดน์ แบร์เร็ตบอกเขาเสียเลือดมาก จนหมอ Sheira มาช่วยเอาไว้ แล้วในเมื่อรักษาแขนไม่ได้ แทนที่จะใช้แขนเทียมธรรมดา ก็เลยเลือกวิธีนี้ เขาเองคิดว่าไดน์ตายไปแล้วมาตลอด
ทิฟาบอกงั้นไดน์ก็คือ อยากล้างแค้นชินระ เลยมากราดยิง
แบร์เร็ตบอกไม่รู้เหมือนกัน เขาเห็นไดน์ เห็นศพ และรูกระสุน แต่ไดน์ไม่ใช่คนแบบนี้ เราต้องไปหาเขา หาคำตอบ
แบร์เร็ตเข้าไปหาไดน์คนเดียว
ไดน์ถูกมัดไว้ในกระท่อมจริงด้วย (ของเดิมไดน์มันอาละวาดอยู่ในโคเรลพริซึน ใคร ๆ ก็กลัว)

ไดน์บอกว่าแบร์เร็ตอุตส่าห์มาหาในวันเกิดเอลีนอร์พอดี แล้วเรียกให้มาร์ลีนหาที่นั่งให้แบร์เร็ต ไดน์ถามว่าไมร์นาล่ะอยู่ไหน ไหนล่ะของขวัญ ไม่คิดว่าจะมามือเปล่า
แบร์เร็ตเข้าใจว่าไดน์เป็นบ้าไปแล้ว
พอไดน์เห็นคลาวด์ ไดน์คิดว่าแบร์เร็ตเอาเขามาขายให้ชินระ แล้วกราดยิงอีก
แบร์เร็ตบอกว่าหยุดเถอะ เขามาช่วยนะ
ไดน์บอกว่า ก็อยู่นี่แล้วไง เพื่อจะได้แบ่งเบาภาระลงจากบ่าใช่มั้ยล่ะ

คลาวด์จะช่วย แต่แบร์เร็ตบอกว่าไม่ต้องยุ่ง
ไดน์บอกว่าไหนแกว่ามาช่วยไง เอลีนอร์ มาร์ลีน เขาจำไม่ได้
แม่งดูดโลหะมารวมกันที่แขนเฉย อย่างกับร่างสิ่งที่ไม่มีวันดับสูญของเวย์น

ถึงชนะ แต่ไดน์ไม่ยอมจบ แบร์เร็ตถอดปืนออก บอกงั้นยิงเลย
ไดน์บอกว่า แกก็แค่อยากทิ้งเขาไปใช่มั้ยล่ะ แล้วก็เหวี่ยงปืนจบหน้าแบร์เร็ต กระทืบปืนของแบร์เร็ต ไดน์ด่าว่าตอนลำบาก แกหายไปไหน
แบร์เร็ตก็ยอมรับว่าเขาไม่ควรเชื่อชินระแต่แรก ตอนนั้นก็คิดว่าเงิน (ค่าส่วนแบ่ง) จะช่วยเปลี่ยนชีวิตทุกคนได้
ไดน์บอกว่าเขาได้ยินเสียงเอลีนอร์ชัด เธอบอกว่าแบร์เร็ตไม่รู้ ยกประโยชน์ให้ แบร์เร็ตไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วใครจะรับผิดชอบ ชินระเหรออ ชินระตลอดดด
ไดน์กราดยิงทหารชินระที่แอบซุ่มดูอยู่หลายคน พวกชินระยิงตอบโต้ พวกคลาวด์เข้าไปช่วยสู้กับชินระด้วย

แบร์เร็ตผลักไดน์ล้ม ไม่ให้โดนกระสุน
ไดน์บอกเขาผิดอะไร เขาฆ่าคนเพื่อเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ สิ่งที่หายไป ฉันอยากเจอพวกเขาอีกครั้ง ก็รู้ว่าต้องทำยังไง (ฆ่าตัวตาย) แต่ทำไม่ลง ทำไม่ลง… เอลีนอร์กับมาร์ลีน รอฉันอยู่ แต่ฉันไม่กล้าไปหาพวกเขา
แบร์เร็ตบอกมาร์ลีนยังไม่ตาย 4 ขวบแล้วนะ อยู่ในมิดการ์
ไดน์คว้ารูปมาร์ลีนไปดู บอกว่าดูสิ เธอได้ตาของแม่มา สีผมด้วย (ไดน์ผมบลอนด์)

แบร์เร็ตเล่าว่าไมร์นาตายไปแล้ว เขานึกว่าไดน์ก็ตาย เขารู้สึกผิด เสียใจ และมันเจ็บช้ำเกินไป แต่มาร์ลีนทำให้เขามีพลังที่จะก้าวต่อไป วันนั้นเธอหวิดตายแล้ว บ้านกำลังจะถล่มลงมา เขาได้ยินเสียงเธอร้องพอดี (4-4=0 ก็คือตอนนั้นมาร์ลีนยังไม่ขวบนึงเลย)
หลังจากนั้นเป็นต้นมา เธอก็เป็นเหตุผลที่ฉันต้องตื่นขึ้นมาในทุก ๆ เช้า
ไดน์กลับบอกว่าแกแย่งลูกไปจากเขา เอาโลกทั้งใบของเขาไป ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคน
แบร์เร็ตจะชวนว่าไปหามาร์ลีนกันเถอะ ตอนนี้เลย
ไดน์ดูภาพ แล้วก็นึกหน้ามาร์ลีน ก่อนทรุดลงไป บอกว่าคิดว่าเขาอยากให้มาร์ลีนมาเห็นภาพพ่อตัวเองตอนนี้เหรอ? คนที่มือท่วมเลือดแบบนี้ ฉันจะอุ้มลูกอีกได้ยังไง
ทหารชินระตามมากราดยิงไดน์ ไดน์ยิงสวน ปกป้องแบร์เร็ตที่ไม่มีปืน จนแขนตัวเองหลุด แล้วก็ล้มทับลงไปบนตัวแบร์เร็ตที่ล้มนอนอยู่
ไดน์บอกว่า แกแบกรับความรู้สึกผิดนั้นไปนะ แล้วเขาก็นึกถึงใบหน้าของเอลีนอร์ที่รอต้อนรับเขากลับบ้าน แล้วรำพึงออกมา “ที่รัก ฉันกลับมาแล้ว คิดถึงมาก ๆ เลย”

แล้วไดน์ก็สิ้นใจไป คาอกแบร์เร็ต
คอปเตอร์ชินระ หิ้วหุ่น riot control armor มา บนคอปเตอร์อิลิน่าเข้าใจว่า Gus ลงมือตัดหน้าไปแล้ว เธอกำลังดูดไอศกรีมแท่งอยู่ (น่าจะรสเกลือทะเล) เธอสงสัยว่าให้พัลเมอร์เข้ามาเอี่ยวด้วยแบบนี้จะดีเหรอ? แล้วก็กดปุ่มทิ้งหุ่นลงไป

“เอาโปสเตอร์ไปติดไปพัลเมอร์ ยกเลิกการจองนะพัลเมอร์ ระบบรักษาความปลอดภัยถูกเจาะพัลเมอร์ โจโคโบะแกเขาที่โหล่นะพัลเมอร์” พัลเมอร์บอกว่าเขาหมดความอดทนแล้ว พวแกต้องชดใช้ (เออ ทั้งหมดเพราะพวกคลาวด์นี่หว่า)

ชนะพัลเมอร์ได้ แต่มีคอปเตอร์มาไล่ยิง ทุกคนมารับแบร์เร็ต
ดิโอขับรถบั๊คกี้มาหา แล้วถอดกำไลให้คลาวด์ แล้วบอกว่าเขาใช้กำไลนี้แอบฟังมาตลอด ก็เลยรู้แล้วว่าตัวเองเข้าใจผิด แล้วแบร์เร็ตบริสุทธิ์ เพื่อขอโทษเลยจะมอบรถให้

ดิโอบอกว่าจะจัดการฝังไดน์ให้เอง สัญญา
เคทซิธถามว่า ยกรถให้นี่ ไม่มากไปเหรอ? ดิโอก็บอกความปลอดภัยของแขก เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เขาไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นในมิดการ์ แต่สำหรับเขามันไม่สำคัญ
ดิโอขอจับมือคลาวด์ แต่แกล้งบีบอีกแล้ว
เคทซิธมานั่งตักทิฟา บอกเขาจะขับเอง

แบร์เร็ตย้ำว่า ไดน์อยากให้เขามีชีวิตอยู่โดยแบกรับความรู้สึกผิดนั้น
คลาวด์ก็บอกว่า เราก็จะอยู่กับนายด้วย
แบร์เร็ตถาม เพื่อจะช่วยแบ่งเบาใช่มั้ย
คลาวด์บอกว่า ใช่แล้วล่ะ
แบร์เร็ตขึ้นรถมา
รู๊ดพาพวกมายืนดักขวาง แต่ดิโอบอกว่าหนีไปเถอะ ปล่อยพวกนี้ให้เขาจัดการเอง
ดิโอกับรู๊ดงัดกัน พวกคลาวด์ขับรถหนี มีคอปเตอร์ไล่ตาม

หุ่นพัลเมอร์ยิงกระสุนโดนคอปเตอร์ของอิลินา ที่มีรู๊ดอยู่ด้วย…. (เมื่อกี้มึงงัดกับดิโออยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วจะมาขึ้นคอปเตอร์ได้ไง)
คอปเตอร์กำลังร่วง รู๊ดพยายามประคอง อิลินาโดดลงมาบนรถบั๊คกี้ก่อน
ทิฟาพยายามสะบัดให้อลินารวด แต่นางไม่ร่วง เลยวิ่งขึ้นโขดหินให้รถหมุนไปเลย ถึงสะบัดให้อิลินากระเด็นกลิ้งลงกับพื้นได้ (เคทซิธจับพวงมาลัยด้วยอยู่)

ยุฟฟีจะอ้วก
รถเลยหนีไปได้สำเร็จ
แบร์เร็ตถามคลาวด์ว่าเขาดูเป็นไงบ้าง คลาวด์บอกโอเคดี
แบร์เร็ตบอกเขาเคยคิดว่าไดน์ต้องภูมิใจในตัวเขา คลาวด์ก็เห็นด้วย
แบร์เร็ตรำพึงว่า some dad you are, long past time my little girl knew the truth ก็คือหนูน้อยรู้มานานแล้วว่าพ่อจริง ๆ เป็นคนยังไง
แบร์เร็ตทิ้งรูปของมาร์ลีนไว้ในมือไดน์

ตึกชินระชั้น 63 ผังเมือง

รีฟฮัมเพลง เข้าไปเปลี่ยนภาพของทิฟา แบร์เร็ต คลาวด์ ในประกาศจับ
เส็งเข้ามาบอกอย่าสนุกเกินไป

ตึกชินระชั้น 70

รูฟัสนั่งคิดอะไรอยู่ เส็งเข้าพบตามที่รูฟัสเรียกมาถามว่าแอริธเป็นไง เส็งบอกยังจับตาอยู่ เธอไม่ได้ตามหา promised land ว่าแต่เธอสำคัญกว่ามาเทเรียอีกเหรอ? รูฟัสบอกไม่มากเท่า birthright ของเธอ มันเป็นความฝันของเขา เขาอยากเห็นสิ่งนั้นกับตา (promised land) เส็งก็บอกจะยกระดับการจับตา
เกล็นปรากฏตัวขึ้นมาหัวเราะ แบบ out of nowhere แล้วบอกว่าเขารู้จักรูฟัส ทั้งตัวตน และความหวาดกลัว ยังไงก็เป็นเด็กวันยังค่ำ เด็กน่าสงสาร เด็กเกลียดพ่อ ภายใต้เปลือกนอกที่เลวทราม ก็คือความเดียวดาย

รูฟัสบอกเขาไม่ปฏิเสธ ถึงยังไงทั้งหมดนั้น ก็ทำให้เขามาถึงจุดนี้แล้ว
เกล็นบอกดีแล้ว ต้องมีคนแบบนี้เยอะ ๆ เพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้โลก แล้วก็หายไป
รูฟัสงงว่าเกล็นต้องการอะไรกันแน่

สลัมเขต 5

แซ็คมาตามหาบิ๊กส์
ฟังข่าว รังสีที่แผ่ออกมาจากช่องแยกมิติเหนือมิดการ์ ไม่มีอันตรายต่อร่างกายคน ส่วนที่คนกลัวว่าดาวจะถึงจุดจบ ไฮเด็กเกอร์ก็พยายามตรวจสอบ พรุ่งนี้จะสัมภาษณ์ประธานต่อ
พวกดวงดาววิทยาจะบอกว่าเพราะเราปิดหูไม่ฟังเสียงของดวงดาวมาตลอด แล้วดวงดาวเจียนตายแล้ว ทั้งหมดคือบาปของพวกเรา

บางคนสงสัยว่าอวาแลนซ์ยอมแพ้ยัง ตอนนี้สู้ชินระไป ก็ไม่ช่วยอะไรแล้ว
มีเสียงระเบิดดังขึ้น คนนึกว่าระเบิดฝีมืออวาแลนซ์กัน เสียงมาจากทางโบสถ์
แซ็คตามไปเจอบิ๊กส

Chapter 9

ทะเลทรายโคเรล

แบร์เร็ตบอกเคทซิธขับลงใต้ไปเลย
แบร์เร็ตถามว่าแกมาทำตัวเป็นบัดดี้ แต่เราไม่รู้จักแกเลย แนะนำตัวมา
เคทซิธบอกไม่มีไรหรอก แค่ตัวประกอบทำงาน 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็นในบริษัทย่อยชินระเล็ก ๆ ทำเอกสาร ก็อปปี้เพส ฟอร์เวิร์ดเมล

แบร์เร็ตบอกก็แค่หมารับใช้ชินระสินะ
เคทซิธบอก แมวรับใช้ต่างหาก!! แต่ทุกคนที่นี่พิเศษ ไม่เคยเจอกลุ่มพิเศษขนาดนี้มาก่อนเลย ใครล่ะจะไม่อยากตามไปด้วย
ยุฟฟีเหมือนจะเมารถอีกแล้ว บอกให้แบร์เร็ตรับปากนะ อย่าจัดการสการ์เล็ตเอง ให้ไว้ตอนเธออยู่ด้วย จะต่อยด้วยมือตัว อว๊วกกกกก
เคทซิธจะโกนว่า อย่าอ๊วกในรถถถถถถถ
จอดรถพัก ยุฟฟีลงมานอนโวยวาย ตอนนี้ขับวนเป็นวงกลมหลงทาง หาชุดดำก็ไม่เจอ

เคทซิธเรียกหุ่นม็อคมา บอกว่าถ้าชีวิตไร้หนทาง ก็ต้องอ่านดวงชะตาแล้ว
“อาหารนำโชค คือเห็ด”
เคทซิธถามแบร์เร็ตว่าก่อนหน้านี้แบร์เร็ตพูดว่า เห็นเวพ่อนที่เตาโคเรลใช่มั้ย? แบร์เร็ตบอกใช่ แต่ไม่เคยบอกเคทซิธซะหน่อย
เคทซิธบอกว่า ถ้าวิ่งไปอีกนิดเดียว จะถึงเตาที่ไม่ใช้แล้ว
ยุฟฟีได้ยินว่าเตา ก็ตาลุกขึ้นมาทันที แล้วก็ร่วงลงไปใหม่
แบร์เร็ตบอกไปเช็คก็ได้
ทิฟาส่งกุญแจให้คลาวด์
เคทซิธบอกว่า ไปทางใต้ชนเห็นหญ้า ก็จะเป็นด้านนอกของเตา
แอริธถามแล้วมันเกี่ยวกับเห็ดยังไง เคทซิธบอกว่า เตามันตั้งอยู่กลางเห็ดที่ชื่อดังที่สุดในโลก

ยุฟฟีบอกว่าคิงทอนแบรี คงมีลูกสมุนเยอะเลย เรื่องจำนวนเราแพ้แน่นอน เว้นแต่เราใช้วิชานินจาโคลนแบร์เร็ตมากราดยิงเลยดีมั้ย คลาวด์ก็บอกพวกกูติดอยู่ในห่ากระสุนด้วยแน่นอน ยุฟฟีเลยบอกว่างั้นโคลนทิฟาล่ะ? คลาวด์เงียบ… ยุฟฟีบอกคิดอะไรทะลึ่งอยู่ล่ะสิ… คลาวด์บอกหยุดเลย นึกว่านินจาต้องเงียบขรึมซะอีก ยุฟฟีบอกขอโทษที่ขัดจินตนาการนะ ไปคิดต่อไป ๆ
ข้อมูล Corel ถ่านหินเป็นสิ่งที่ต้องการมากในยุคสาธารณรัฐ คนเหมืองเลยหลั่งไหลมาที่ภูเขาโคเรลจากทั่วสารทิศ แม้งานยาก แต่คนเหมืองก็ร่วมใจกันผ่านอุปสรรค ตั้งชุมชนขึ้นมา แต่การกำเนิดของมาโค ทำให้ราคาของถ่านหินดิ่งลง ชาวโคเรลก็คิดว่าฉิบหายแล้ว และพยายามหาทางออก ชินระก็มาเสนอสร้างเตา หลังถกเถียงกันยาวนาน ชาวบ้านก็รับข้อเสนอ เตาปฏิกรณ์นั้นถูกสร้างขึ้นเร็วเหลือเชื่อ แต่ก่อนจะได้ใช้งานจริง ก็ระเบิดเป็นเสียง ๆ เหลือแค่ซากจนทุกวันนี้
เจอพายุทราย แล้วกิลกาแมชร่างยักษ์ทรายก็โผล่มา บอกว่าเราเดินทางไกลมาเพื่อตามหาสมบัติที่มีเจ้าของแล้วงั้นรึ ออกไปเลย เขาจะเก็บของ ๆ เขาไว้ ยุฟฟีย้อนถามว่าคิดว่า Protorelic เป็นของแกงั้นรึ กิลกาแมชบอกว่า ชื่อบ้าบอนั่นไม่คู่ควรกับสมบัติของเขา สิ่งที่พวกแกต้องการจากคลังแสงของเขา ก็คือเก็น (จิ)… (แต่แล้วกิลก้าแมชก็พยุงฟอร์มนี้ของตัวเองไม่ได้ แล้วก็ล้มสลายไป)