เนื้อเรื่อง The First SOLDIER ตอนที่ 3

พอเข้าไปในถ้ำใต้ดิน ก็เจอฐานของชาวราโดรัน เซฟิรอธบอกว่าต้องกำจัดมอนสเตอร์และชาวราโดรันทั้งหมด

เกล็นทักขึ้นว่า ต้องฆ่าเด็กและคนแก่ด้วยเหรอ?

เซฟิรอธย้อนว่าเขาก็เด็ก แล้วก็ยังมาสู้อยู่ที่นี่กับทุกคนได้เลยไง ส่วนคนแก่ อาจจะเป็นคนเก๋าประสบการณ์ยิ่งกว่าพวกเราทั้งหมดรวมกัน ไปทำให้มันรู้ว่าเกาะแห่งนี้เป็นของชินระ

เกล็นก็เถียงอะไรไม่ออก

ในถ้ำก็เจอชาวราโดรันมากมาย มีทั้งที่หนีตาย และทั้งที่พยายามต่อสู้กับเรา

ระหว่างทาง เจอทางแยกซ้ายขวา เซฟิรอธขอแยกไปทางซ้ายคนเดียว แล้วให้พวกเกล็นไปทางขวากัน 3 คน

เซฟิรอธบอกว่าคิดซะว่าเป็นสัญชาตญาณไซบอร์กของเขาละกัน.... เกล็นบอกว่ายังเจ็บที่โดนเขาเรียกแบบนั้นเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น... แล้วก็แยกกันไปคนละทาง

พวกเกล็นก็ต่อสู้ เอาตัวรอด หนีมอนสเตอร์ หนีระเบิดกันจ้าละหวั่น จนกลับมาเจอเซฟิรอธอีกครั้ง แต่กลับพบเซฟิรอธอยู่ท่ามกลางศพมากมาย เซฟิรอธพึ่งฆ่าล้างชาวราโดนรันในถ้ำใต้ดิน ทั้งคนที่พยายามหนีด้วย

เกล็น
"เฮ่ย เซฟิรอธ จำเป็นต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?"

แมตต์
"จับพวกเขาไว้ เพื่อการต่อรองก็ได้นี่"

เซฟิรอธ
"เราถูกมอบหมายมาให้กำจัดชาวราโดรันที่เหลือ ไม่ใช่มาขออนุญาตสร้างเตาปฏิกรณ์ อีกทั้ง..."

เซฟิรอธยกแขนซ้ายให้ทุกคนดูแผล

เซฟิรอธ

"นี่คือฝีมือของเด็ก ๆ ที่พวกคุณเรียก"

"พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างชาญฉลาด แม่นยำ ดูแล้วรู้เลยว่าพวกเขาผ่านการฝึกทหารมา"

"พวกคุณเชื่อกันผิด ๆ ว่าเด็กและคนแก่อ่อนแอกว่าคุณ เพียงเพราะอายุ คนอื่นก็มักประเมินผมไปก่อนเช่นกัน ผมพยายามอย่างหนัก ทุก ๆ วัน เพื่อพิสูจน์ตัวเอง ว่าพวกเขาคิดผิด"

"ในการฝึกฝน ผมได้เรียนรู้ว่าการเป็น SOLDIER ที่ดี ต้องแข็งแกร่งทั้งร่างกาย จิตใจ และหัวใจ"

"มีร่างกายที่ฝึกฝนมาเป็นอย่างดี จิตใจที่เฉียบขาด หัวใจที่หนักแน่น - ใจแข็ง ไม่หวั่นไหว ปราศจากความลังเล"

"SOLDIER ที่ใช้อารมณ์นำ เป็นแค่พวกชั้นสอง ตกยุคไปแล้ว ไม่จำเป็นกับสนามรบอีกต่อไปแล้ว"

"ในที่แห่งนี้ ทางเดียวที่จะเอาตัวรอดได้ ก็คือฆ่าพวกมัน ก่อนที่มันจะฆ่าเราเท่านั้น...!"

หลังจากที่ยืนนิ่งรับฟังกันมานาน เกล็นก็เข้าไป กอดเซฟิรอธไว้ อย่างช้า ๆ

เกล็น
"แกพูดถูก"

"ที่นี่ ไม่เป็นก็ตาย"

"แต่เซฟิรอธ แกไม่มีอะไรต้องพิสูจน์แล้ว พวกเราต่างก็รู้ว่าแกแข็งแกร่งขนาดไหน"

"ดังนั้น แกแสดงความเห็นอกเห็นใจกัน ออกมาบ้างก็ได้"

"เอาน่า ฉันรู้ว่าแกทำได้"

แล้วเซฟิรอธก็ก้มหน้า
"...ผมไม่ใช่ไซบอร์กนะ"

เกล็นก็เข้าไปกอดแน่น ๆ อีกครั้ง...
"เข้าใจแล้ว ขอโทษจริง ๆ ที่ฉันพูดแบบนั้นออกไป"

เซฟิรอธ
"ไม่ได้อยากเป็นนนนนน..."

พวกเกล็นออกจากถ้ำ แล้วกลับมามองไปทางเกาะ Sijad เกล็นบอกว่าที่นั่นมีเด็กรุ่นเดียวกับเซฟิรอธอยู่ ซึ่งหมอนั่นมีอะไรที่ต้องพิสูน์

แล้วลูเซียก็ทักขึ้นว่า ถ้าชาวราโดรันบนเกาะใหญ่นี้ตายกันหมดแล้ว โรเซ็น (ที่อยู่บนเกาะเล็กคนเดียว) ก็จะกลายเป็นผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายสิ

แมตต์บอกว่า นั่นคงเป็นสิ่งที่โรเซ็น ไม่เคยคิดฝันมาก่อนแน่...