เนื้อเรื่อง The First SOLDIER ตอนที่ 2

พวกเกล็นเปลี่ยนเสื้อผ้าและนอนพักกัน แต่แล้วจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเซฟิรอธเป่านกหวีดเรียกจากระยะไกล ทำให้เกล็นหัวเสียมาก ทำอย่างกับว่าเป่าเรียกหมายังไงยังงั้น

พอไปหาเซฟิรอธ เซฟี่บอกว่าทางใต้ของโบณาณสถานนี้มีถ้ำชื่อ Cawpine Caverns มีทางแยกย่อยใต้ดินมากมายเกิดขึ้นตามกาลเวลา วันก่อนเขาบินผ่านแล้วเห็นทหารราโดรันแถวนั้น เลยเดาว่าน่าจะมีการตั้งฐานทัพกันภายในถ้ำใต้ดิน ก็เลยมีการเฝ้าระวังกันตามทางเข้าโบราณสถาน ดังนั้น ถ้าเราลอบเข้าไปทางใต้แทน ก็น่าจะเซอร์ไพรส์พวกนั้นได้

เกล็นก็บอกว่าถึงแม้พวกเบื้องบนจะอวยแกเป็นโคตรวีรบุรุษ และให้มาเป็นหัวหน้าพวกเรา แต่ถ้ามาเป่านกหวีดเรียกอีกที เจอถีบตูดแน่

เราก็เดินทางกัน 4 คนลงไปทางใต้ ระหว่างนั้นเซฟิรอธก็ขอโทษที่เป่านกหวีดเรียก

เซฟิรอธ : ผมขอโทษเรื่องนกหวีดด้วย ไม่รู้มาก่อนว่ามันเป็นพฤติกรรมที่หยาบคาย ผมไม่ค่อยมีโอกาสปฏิสัมพันธ์โต้ตอบกับผู้อื่นสักเท่าไหร่ จริง ๆ แล้วนี่คือภารกิจภาคสนาม ภารกิจแรกเลยด้วยซ้ำ มีอะไรมากมายที่ผมยังไม่รู้ อีกเยอะเลย

เกล็น : นี่คือภารกิจแรก? แต่แกเป็นวีรบุรุษไม่ใช่เหรอ?

เซฟิรอธ : ไม่เลย ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก บริษัทได้เปลี่ยนนโยบายการสรรหาบุคลากร และอยากจะจ้างคนที่มีศักยภาพจะเป็น SOLDIER ได้ พวกเขาใช้ผมเป็นพรีเซ็นเตอร์ของโครงการ สร้าง "Achievement" ปลอม เพื่อโฆษณาว่าผมเป็นยอดวีรบุรุษ ทั้งที่ผมไม่ได้เป็น

เกล็นกำหมัด

เกล็น : ไม่เชื่อหรอกโว้ย!! ฝีมือแกตั้งขนาดนี้ แต่ถ้าสิ่งที่แกพูดเป็นเรื่องจริง ตอนนี้ก็คือโอกาสที่แกจะกลายเป็นวีรุบุรุษจริง ๆ แล้ว!! พวกเราจะแบกแกเอง!! 

เซฟิรอธยังก้มหน้าต่อ

เซฟิรอธ : แต่ผมไม่อยากเป็นวีรุบุรุษ

เกล็น : งั้นโตไป แกอยากจะเป็นอะไรล่ะไอ้หนู? มานี่ บอกลุงเกล็นมา

เซฟิรอธเงียบไป 5 วินาที ก่อนจะตอบเรียบ ๆ ช้า ๆ 

"...ผมแค่อยากมีชีวิต แบบคนปกติ ธรรมดา"

".... ช่างเถอะ"

"ยังไงซะ มันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว"

"แล้วก้อ ผมขอโทษเรื่องนกหวีดด้วย จะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นอีกครับ"

เกล็นเดินเข้าไปตบไหล่เซฟิรอธ 2 ที แล้วทั้งหมดก็เดินทางด้วยกันต่อ

------------------

ทั้งกลุ่มเดินทางมาถึงบ่อไลฟ์สตรีม แมตต์อธิบายว่ามาเทเรีย ก็เกิดจากการตกผลึกของธารชีวิต ที่ไหลอยู่รอบดวงดาวในชื่อไลฟ์สตรีม ข้างในนั้นคือความทรงจำและปัญญาของคนที่เคยมีชีวิตอยู่ 

เซฟิรอธได้ยินก็บอกว่า เป็นความเชื่อที่น่าสนใจมาก

แล้วจู่ ๆ เกล็นก็ขอโทษเซฟิรอธแบบจริงจัง พอเซฟิรอธถามว่าเรื่องอะไร เกล็นก็ก้มหน้า หันหลังให้ แล้วบอกว่าพอเป็นผู้ใหญ่แล้วอะไร ๆ มันจะซับซ้อนแบบนี้แหละ (ไม่ยอมอธิบายตรง ๆ ) พวกลูเซียกับแมตต์ก็ขำกัน

------------------

มาถึงหน้า Cawpine Caverns เซฟิรอธส่งรูปของลุเครเซียให้ดู แล้วถามว่าทุกคนรู้จักเธอมั้ย? จำได้หรือเคยเจอมาก่อนมั้ย? เธอเป็นแม่ผมเอง โฮโจเป็นคนเอารูปนี้ให้ผม แต่ไม่ได้อธิบายอะไร ผมรู้นะว่าการเดินถามเรื่องแม่ไปทั่ว มันไม่เท่เลย

เกล็นก็หัวเราะลั่นว่ารู้ตัวนี่หว่า

เกล็นถามว่าที่โชว์รูปให้ดู เพราะคิดว่าเดี๋ยวเราก็ตาย เลยอยากเค้นข้อมูลก่อนจะสายเกินไปใช่มั้ยล่ะ? 

เซฟิรอธบอกเขาไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ฟังแล้วก็ขำแฮะ (แล้วเซฟี่ก็หัวเราะออกมา)

เซฟิรอธ : ได้คุยกับพวกคุณสามคน นี่คือสิ่งที่เขาเรียกกันว่า "ความสนุก" สินะ ผมว่าผมกำลังสนุก

ลูเซียที่ได้ยินก็เดินเข้ามาลูบหัวไอ้เด็กน้อยที่พึ่งจะรู้จักคำว่าความสนุก เกล็นก็เดินมาตบไหล่ตามเดิม