เมื่อวานพึ่งเล่น BDFF ถึงบท 5 แล้วก็เล่นรวดเดียวทะลุขึ้นบท 6 เลย

เมื่อวานพึ่งเล่น BDFF ถึงบท 5 แล้วก็เล่นรวดเดียวทะลุขึ้นบท 6 เลย

ตอนแรกได้ยินหลายคนบอกว่าเนื้อเรื่องเกมนี้เข้มข้นและหนัก ตอนผมเล่น 4 บทแรกยังไม่เท่าไหร่ รู้สึกว่ามันเข้มข้นกว่าพวกเกมเนื้อเรื่อง old-school ติงต๊องแบบ 8 บิทแน่ๆ ...แต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ กระทั่งขึ้นบท 5 เท่านั้นแหละ... พระเจ้า....

เกมทั่วไปสมัยนี้ มักเขียนพล็อตให้สังคมมนุษย์ในเกม มีความเชื่องมงายที่หลงผิดครั้งใหญ่ แล้วพวกตัวเอกจะคิดต่างออกไป ก่อนจะค่อยๆ พิสูจน์ให้เห็นว่าฝ่ายตัวเองคือผู้ค้นพบความจริง และเผยแพร่ความจริงออกไป ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อสังคม....... ทว่าเกมนี้กลับกล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน นั่นคือเขียนพล็อตให้มันตรงข้ามเทรนด์นั้นไปเลย...

เล่นๆ แล้ว เหมือนว่าเจ้าของพล็อต อยากจะสื่อถึงคนเล่นในเรื่อง "การเชื่ออย่างมีเหตุผล" มนุษย์จำนวนมาก ชอบจะเชื่อในสิ่งที่คนบอกต่อ ๆ กันมา ยิ่งเป็นสิ่งที่ผู้ยิ่งใหญ่พูด คนสนิทพูด ก็ยิ่งปักใจเชื่ออย่างง่าย ๆ โดยไม่ได้นำมากลั่นกรองด้วยเหตุผลและปัญญา โดยตัวละครที่สะท้อนถึงเรื่องนี้ชัดคืออิเดียกับอาเนียส

อิเดียนั้น เติบโตมาในอาณาจักรเอเทอเนีย ผ่านการพร่ำสอนที่ถูกตกแต่งให้ดูโลกสวยมาเรียบร้อยแล้ว พอเธอได้ผจญโลกภายนอกแล้วพบว่าความเป็นจริงมันมีส่วนแตกต่างจากคำพร่ำสอนที่ถูกตกแต่งมา เลยรู้สึกว่าคำพร่ำสอนนั้นเชื่อถือไม่ได้เลยอีกต่อไป (จุดน่าสนใจ จุดแรก) เลยออกผจญภัยเพื่อเรียนรู้ความจริงของโลก และกลายเป็นว่าเธอสนใจแต่สิ่งที่เธอผจญภัยและเรียนรู้ด้วยตนเอง เชื่อถือสิ่งที่ตัวเองเรียนรู้มากับตัว และปฏิเสธที่จะคิดว่าทำไม.... สิ่งที่เธอถูกพร่ำสอนกับสิ่งที่เธอเห็นจึงแตกต่างกัน? อะไรคือความจริงที่เป็นความจริงกันแน่? นับแต่นั้นเธอก็เลิกเชื่อฟังเหล่าผู้ที่พร่ำสอนเธอมาแต่เด็ก และพยายามจะเถียงพวกเขาเหล่านั้นด้วยความรู้ที่เธอพบเจอมากับตัว.... โดยหารู้ไม่ว่าทุกอย่างทีเ่ธอพบเจอมานั้น เหล่าผู้ที่พร่ำสอนเธอมา เขาก็รู้อยู่แล้ว

อาเนียสเองก็ไม่ต่างกัน มิโกะใสซือเรียบร้อย simple mind... พวกนี้แหละคือบุคคลที่โดนหลอกใช้ได้ง่ายที่สุด

แซ่บแล้ววว แซ่บแล้วววว

ป.ล. ขอความกรุณาอย่าสปอยล์ข้าพเจ้าที่ยังเล่นไม่จบบบ

ป.ล.2 คำพูดที่ชอบในเกม คือสิ่งที่จอมปราชญ์ยูลยานะ กับแม่ของอิเดีย พูดคล้าย ๆ กันว่า ไม่ต้องเชื่อในสิ่งที่เขาพูดก็ได้ แต่เก็บเอาไปบ้าง อย่าปฏิเสธซะทีเดียว ให้ฟังหูไว้หูนั่นเอง..... (ก็คือสื่อว่า อย่าเชื่อ/ไม่เชื่อ โดยตัดสินจากตัวคนพูด แต่ให้ตัดสินจากการกลั่นกรองด้วยวิจารณญาณของตนเอง)