ความเบียวในวัยเด็ก

นึกถึงช่วงประถมต้น หน้าหนาวในกรุงเทพฯ ที่อุณหภูมิช่วงเช้าแค่ 13-14 องศา

พักกลางวันที่อากาศอุ่นขึ้นแล้ว เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนมักจะเอาเสื้อกันหน้าวมาพับ ๆ ยัด ๆ ลงไปที่ช่องแขน แล้วสวมแขนของตัวเอง กลายเป็นร็อคบัสเตอร์ แล้วเราก็ไล่ยิงกัน...

พอช่วงประถมปลายที่ Biohazard 1 ออก พักกลางวันเราก็จะเบียวกันว่าพื้นที่ชั้นนี้เป็นคฤหาสน์สเปนเซอร์ แล้วก็วิ่งหนีคนที่รับบทเป็นซอมบี้กัน แล้วก็ไล่ล่า ยิงกันด้วยปืนลูกซองในจินตนาการ คนที่เบียวเป็นซอมบี้ก็ต้องสะดุ้งสะเทือนเมื่อถูกยิง ใครโดนกัดก็ไปเล่นเป็นซอมบี้ต่อ แอบไปกัดคนต่อไป

พอถึงช่วง ป.6 .....ตามพื้นที่ทางตรงในโรงเรียน เราก็จะได้ยินเสียง

"บินไปเลยแม็กนั่มมมมมมมมมมมมมมม"

แล้วก็มีรถทามิย่าคันหนึ่ง กับคนที่วิ่งไล่ตามรถอยู่ ผ่านหน้าเราไป

ถัดมา ม.1 ก็จะ "ตาของชั้นนนนน ดรอววว์"

"ด้วยผลของการ์ดฟิลด์ป่า ประกอบกับการ์ดนินจาของชั้น ทำให้นินจาชั้นซ่อนตัวในป่า เป็นอมตะะ ไม่มีทางตายยย เว้นแต่แกจะทำลายป่าของชั้นได้ วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ม.2 ....."ชั้นเลือกนายยย"

"ไปเลยไคริวววววววววววววววว"

สักพักก็ได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากไหนไม่รู้

"แอโร่บลาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสต์"

😹