Aqua's Story เรื่องราวจากหนังสือ KH Series Character Files
ตัดตอนจากหนังสือ Kingdom Hearts Series Character Files ซึ่งวางจำหน่ายวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2020 (หลัง DLC Re: Mind ออกเดือนนึง)
ดูรายละเอียดหนังสือได้ที่ https://store.jp.square-enix.com/item/9784757564930.html
--------------------------------
Aqua’s Story
A Piece of Cake
ตอนที่ฉันอยู่ในความมืด ฉันนึกย้อนถึงวันคืนแห่งการฝึกฝนที่แสนสงบสุข ตอนที่พวกเรายังมีมาสเตอร์ฯ คอยปกป้องอยู่ ฉันสงบนิ่งและสบายใจมากเมื่อครั้งที่ได้ฝึกฝนกับเทอร์ร่าตามลำพัง แต่การมาถึงของเวน ก็ช่วยเพิ่มความอบอุ่นในแบบที่แตกต่างออกไป
เวนถือดาบไม้ของเขาไว้ด้วยมือข้างซ้าย
"ใช่ นั่นแหละคือท่าตั้งรับ การบุกที่ดีต้องเริ่มต้นจากการตั้งรับให้ดีก่อน"
มาสเตอร์ฯ กำลังพร่ำสอนเวน ขณะที่เทอร์ร่ากับฉันที่ฝึกซ้อมกันอยู่ใกล้ ๆ ก็ได้ยินเสียงโดยไม่ได้ตั้งใจฟัง เสียงของดาบไม้กระทบกัน ลมหายใจที่ติดขัด เหงื่อที่ไหลย้อย เสียงของมาสเตอร์ฯ
"มาสเตอร์ฯ! พักกันก่อนดีมั้ยคะ?" ฉันบอกทุกคนด้วยรอยยิ้ม ในวันนั้นฉันอบ.... ใช่แล้ว ทาร์ตแยมสตรอวเบอร์รีของโปรดของมาสเตอร์มาด้วย "เวน มาช่วยเตรียมน้ำชาหน่อยสิ"
ตอนนั้นเป็นช่วงที่เวนพึ่งฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน มันดูราวกับว่าตัวเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น เขาไม่ตอบเวลาที่มีคนพูดด้วย ไม่เคยยิ้มออกมา แต่เขาสามารถทำตามคำสั่งได้ และเคยจับดาบมาก่อนอย่างแน่นอน
เขายังไม่ตื่นดี จนกระทั่งได้ฝึกซ้อมกับเทอร์ร่า
"นายพยายามเคลื่อนไหวร่างกายมากเกินไป ต้องฝึกปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปเอง เข้าใจมั้ย?"
เทอร์ร่าชูดาบไม้ขึ้นมา ในบรรดาคีย์เบลดจำลองทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นมา เล่มนี้คือเล่มที่ดีที่สุด เขาถึงกับสลักชื่อตัวเองลงไปด้วย
เขายืนขึ้น กระแอมในลำคอ
"จงรับดาบนี้ไว้ในอุ้งมือ หากเจ้าเป็นคนที่คู่ควร ด้วยพิธีส่งมอบนี้ สักวันหนึ่งเจ้าก็จะกลายเป็นผู้ถือครองมัน"
เทอร์ร่ากำลังเลียนแบบท่าพิธีกรรมสืบทอดคีย์เบลด
"การเป็นคีย์เบลดมาสเตอร์ฯ คือความฝันสูงสุดของฉัน"
"ไม่ใช่แค่เธอสักหน่อย" ฉันแก้ให้ว่า มันคือความฝัน-คือเป้าหมายของพวกเรา
เทอร์ร่าย่อเข่าลงต่อหน้าเวน แล้วยื่นดาบไม้ออกไป
"เข้าใจละ เธอ ฉัน และเวน เราต่างมีความฝันเดียวกัน เอ้านี่ เวน สำหรับนาย"
เวนยื่นมือออกมาจับดาบไม้อย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนตอนนั้นเขาจะยิ้มบาง ๆ ออกมา เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเลย
"ห๊ะ? แล้วเธอจะเอาอะไรใช้ล่ะเทอร์ร่า?"
"งั้นตอนนี้ฉันเอาของเวนไปใช้ก่อนละกัน แล้วไว้ค่อยทำเล่มใหม่ขึ้นมา"
เทอร์รับเอาดาบไม้ที่เวนใช้มาตลอดไป แล้วยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นมาเกาผม
"เจ๋งใช่มั้ยล่ะ เวน?"
"...ขอบใจนะ"
นั่นคือคำพูดแรกของเวน
"เวน!!" เทอร์ร่ากับฉันตะโกนออกมาแทบจะพร้อมกัน
"ทั้งคู่เป็นอะไรอ่ะ?" เวนมองเราสองคนสลับกันไปมาด้วยท่าทีสับสน ฉันดึงเขาเข้ามากอดโดยต้องคิด ส่วนเทอร์ร่ายังคงเกาผมข้าง ๆ เราต่อไป "ไม่เอาน่า เทอร์ร่า อควอ พอได้แล้ว-ผมไม่ใช่เด็กสักหน่อย เข้าใจมั้ย!"
เรามองกันและกัน และพากันหัวเราะออกมา เวนเองก็หัวเราะอย่างเขิน ๆ
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราสามคนได้หัวเราะร่วมกัน
จากนั้น ภายหลังการเดินทางอันแสนยาวนาน เราก็ได้กลับสู่บ้านของเรา
บัดนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าดินแดนแห่งนี้ และมาสเตอร์เอราคุส ได้ปกป้องเราเอาไว้ มาสเตอร์ฯ คอยปกป้องเราอยู่เสมอ
ฉันครุ่นคิดว่าเราจะสามารถกลับไปสู่คืนวันอันแสนสงบสุขเหล่านั้นได้อีกรึเปล่านะ? ฉันมั่นใจว่าเราจะทำได้แน่ เราเพียงต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่
"เทอร์ร่า เวน! มาดื่มชากันเถอะ" ฉันตะโกนเรียก เราต่างสิ้นสุดการผจญภัยอันแสนยาวนาน และกลับสู่บ้านมาด้วยกัน
"เทอร์ร่า?"
เศษเสี้ยวของความกังวลได้คืบคลานเข้ามา เทอร์ร่าไม่ตอบอะไร แต่แล้วก็หันมาหาฉัน
"...มีเค้กสักหน่อยก็ดีนะ" เขาเว้นจังหวะ "แบบที่ไม่หวานไป"
ใช่ละ ฉันเองก็อยากจะอบอะไรสักหน่อย ไม่ได้ทำอาหารมาตั้งนานแล้ว "ไม่ได้ทำเค้กกาแล็คติคคาราเมลมาตั้งนาน"
"อยากกินทาร์ตแยมสตรอวเบอร์รีอ่ะ!" เวนขอบ้าง
"นั่นของโปรดของมาสเตอร์เลยนะ-ถึงเทอร์ร่าจะไม่ค่อยชอบก็เถอะ" ฉันพูดด้วยรอยยิ้ม
เราสูญเสียมาสเตอร์ฯ ไปแล้ว แต่เราไม่ได้อยู่อย่างเดียวดาย
เราสามคนจะกลับมาเฝ้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนร่วมกันอีกครั้ง
มองเห็นดาวตกร่วมกันอีกครั้ง
และจะไม่มีวันแยกจากกันอีกต่อไป
Post a Comment