พรุ่งนี้ผมจะได้ไปดู Brave Father Online : our story of Final Fantasy XIV กับหลานแล้ว!

กราบขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี จากเพจ สมาคมผู้คลั่งไคล้ SuperHero ที่ให้ความช่วยเหลือ ทำพรุ่งนี้ผมจะได้ไปดู Brave Father Online : our story of Final Fantasy XIV | 劇場版 ファイナルファンタジーXIV 光のお父さん | ป๊ะป๋าแห่งแสง เรื่องราวของพ่อลูกติดเกมไฟนอลแฟนตาซี 14 ช่วงรอบ 2 ทุ่ม

ซึ่งผมได้ตั๋วมา 2 ใบ และตอนแรกก็คิดไม่ตกว่าจะไปกับใครดี เนื่องจากเพื่อน ๆ ผมก็ไปดูกันในรอบก่อนหน้านี้กันหมดแล้ว (ในช่วงที่ผมไปประกอบพิธีกรรมลัทธิที่พัทยา)

แล้วผมก็คิดได้ว่า คนที่ผมอยากดูด้วยที่สุด ก็คือหลานสาวสุดที่รัก ที่ผมเลี้ยงดู รับผิดชอบเรื่องการบ้านการเรียน และมอมเมาเกมให้เล่นมาตั้งแต่เด็กเอง

อันที่จริง... ผมมีปัญหาบางอย่างกับหลาน ทำให้ไม่ได้คุยกันมาเกือบครึ่งปีแล้ว... และปัญหานั้นก็ทำให้หลานสาวเล่น Kingdom Hearts III ค้างไว้ที่จุดเริ่มต้นของดาวสุสานคีย์เบลด และไม่ได้เล่นต่ออีกเลย (เป็นเหตุให้ไม่ได้เขียนบันทึกเรื่องหลานเล่น KH3 ต่อจนจบ)

(หลังเกิดปัญหานั้นขึ้นมา ผมที่เป็น Introvert อยู่แล้ว ก็ยิ่งกลายเป็นคนเซื่อมซึม เหม่อลอย สติไม่อยู่กับตัว สมองพัง... จนมาได้ลัทธิไอดอลช่วยเยียวยารักษาจิตใจ)

ทีนี้ในช่วงหลังผมช่วยเขียนข้อความประชาสัมพันธ์, ดูคลิปโปรโมตจากสื่อหลาย ๆ เจ้า, หาข้อมูลไอ้เรื่องคุณพ่อแห่งแสงเนี่ย "เยอะ".... ซึ่งคลิปพวกนั้นยิ่งดูมันก็ยิ่งล้างสมอง กล่อมประสาท

ในข้อความโฆษณามันถล่มด้วยคำว่า -- คุณพ่อที่ห่างเหินไปจากลูก ไม่รู้จะพูดกันยังไง... มีแต่ความเย็นชาต่อกัน แต่พ่อก็เล่น Final Fantasy เพราะความคิดถึงช่วงเวลาที่เคยเล่นเกมกับลูกตอนเด็ก ๆ

ว่าตามตรง ตัวผมเองชอบย้อนกลับไปดูภาพวาดของหลานตอนอนุบาล, กลับไปดูคลิปที่เขาเล่น Kingdom Hearts ตั้งแต่ตอนประถม, คลิปตอนที่เขาเล่น Tomb Raider 1 แล้วค่อย ๆ พัฒนาสกิลการเล่นเกม 3rd Person Shooting จากศูนย์ขึ้นมาจนพลิ้ว, คลิปตอนที่เล่น Co-op ไบโอ 5, 6 และ Revelation 2 ด้วยกัน หรือเมื่อวานก็ยังเปิดสกรีนช็อตตอนที่เล่น Final Fantasy XIV ด้วยกันสั้น ๆ โดยผมเล่นไอดีสำรอง (US) ของตัวเองจาก PS3 และหลานเล่นไอดีหลัก (JP) ของผมบน PS4

ไหนจะคลิปตอนที่เล่น Overwatch กับผม ใช้จอยเดียวแต่สลับกันคนละตา แล้วก็ได้ Play of the Game ทั้งคู่

หรือกระทั่งตอนที่เรานั่งดู Daddy of Light เวอร์ชั่น TV Drama ที่ Atelier bank-Ultima แปลให้ดูแบบวันต่อวัน ข้าง ๆ กัน ทันทีที่ญี่ปุ่นออกอากาศฉาย

สำหรับผม เรื่องราวช่วงที่นั่งเล่นเกมข้าง ๆ กันกับหลาน หรือแค่นั่งดูเขาเล่นและพากย์ให้ฟัง มันคือช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดในชีวิต และไม่มีอะไรจะมาทดแทนได้.... หลังจากที่มีปัญหาและไม่ได้คุยกัน ผมก็เลยมีอาการเศร้าเป็นช่วง ๆ มาจนถึงทุกวันนี้

วันนี้หลังจากได้คอนเฟิร์มเรื่องตั๋วกับทางเพจสมาคมฯ ไป ผมก็เลยหาโอกาส เข้าไปพูดกับหลานสั้น ๆ

ครั้งแรกในรอบเกือบครึ่งปี

ผมถามเขาว่า ผมได้ตั๋ว FF14 รอบวันพรุ่งนี้ 2 ทุ่มมา... เขาจะไปดูด้วยกันมั้ย?

หลานส่ายหัวเบา ๆ แล้ว Ignore ต่อ ไม่มีคำตอบใด ๆ ออกมา...

ผมก็ได้แต่คอตก เดินหงอยไป แต่ในใจก็คิดว่าอย่างน้อย เราก็ได้แสดงความจริงใจแล้ว และเขาน่าจะตีความต่อไปได้ว่า คำพูดสั้น ๆ เท่านั้น มันแฝงความหมายมากมายเพียงใดบ้าง

กระทั่งประมาณ 15 นาทีต่อมา เสียงเคาะประตูห้องผมก็ดังขึ้น

หลานเปิดประตูเข้ามาทั้งน้ำตา

"หนูขอโทษ"

เราโผเข้ากอดกันทั้งน้ำตา

แย่งกันพูดขอโทษแก่กันไปมา

เป็นกอดที่แน่นแฟ้นอบอุ่น หลังจากผ่านมานานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ที่ไม่ได้กอดเธอแบบนี้เลย

"พรุ่งนี้ผมจะได้ไปดู Brave Father Online : our story of Final Fantasy XIV กับหลานแล้ว!"

เพราะความทรงจำในการเล่นเกมอันมากมายที่มีร่วมกันมา โดยมีภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นเหตุให้เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง....

ขอบคุณลัทธิไอดอลที่ช่วยดูแลผมมาในช่วงบอบช้ำ

ขอบคุณคุณโนงุจิ เทรุโอะ และนาโอคิ โยชิดะ สำหรับภาพยนตร์และเกมแห่งความทรงจำเกมนี้

ขอบคุณ Square Enix ที่ช่วยเป็นส่วนหนึ่งซึ่งพัฒนาความสัมพันธ์กับคนรองข้างในชีวิตของผมเรื่อยมา

และที่ขาดไม่ได้ขอบคุณ สมาคมผู้คลั่งไคล้ SuperHero ที่ให้ความช่วยเหลือ

ขอบคุณครับ