แปลบทสนทนาในคัตซีนทั้งหมดของ KH -358/2 Days-

(เขียนขึ้นเมื่อ 22/09/2009)

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= 

ซีน 1 - ฉากเปิดเกม

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Xemnas กล่าวต่อสมาชิกทุกคนที่เข้าร่วมการประชุม

"ช่างน่าเวทนา"

"เหล่าฮาร์ทเลสที่ปราศจากจิตใจ เฝ้าไขว่คว้าค้นหาหัวใจ"

"คีย์เบลดอันเกรี้ยวกราด ได้ปลดปล่อยหัวใจเหล่านั้นให้เป็นอิสระ"

"หัวใจที่รวบรวมอยู่ในความมืดมิด ในไม่ช้า มันจะกลายเป็น Kingdom Hearts

"หัวใจของผู้ที่สูญเสียจิตวิญญาณที่มาหลอมหลวมกัน"

"Kingdom Hearts"

"ด้วย Kingdom Hearts นี้ พวกเรา จะได้กลายเป็นตัวตนที่สมบูรณ์"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 2 - บนยอดหอนาฬิกา

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"Roxas ที่จริงแล้วแก..มีหัวใจรึเปล่า"

"เรื่องนั้น... เรื่องนั้นตัวฉันเองก็ไม่เข้าใจ"

"แต่... หัวใจน่ะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น และไม่อาจรู้สึกถึงเช่นกัน ฉันคิดว่างั้นนะ"

"อย่างงั้นเหรอ"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 3 - Roxas และ Axel

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Roxas และ Axel นั่งทานไอศกรีมด้วยกันบนยอดหอนาฬิกา แต่แล้ว Axel ก็เริ่มเอ่ยวาจาที่ชวนให้นึกถึงเรื่องที่พ้นผ่า

"เหมือนครั้งนั้นเลย ยังจำได้มั้ย ตอนที่เราได้พบกันครั้งแรก"

"วันที่นายได้รับชื่อใหม่ เรามาดูอาทิตย์ตกดินด้วยกันที่นี่"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 4 - เปิดตัว Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"วันนี้เป็นวันที่ควรค่าแก่การฉลอง" เสียงอันเยือกเย็นของ Xemnas กล่าวขึ้นต่อหน้าสมาชิกที่เข้าร่วมประชุม

"สมาชิกใหม่ได้เข้าร่วมกับพวกเราแล้ว"

สิ้นเสียงนั้น Xion ได้ก้าวเดินเข้ามากลางที่ประชุมเพียงลำพัง

"สมาชิกคนที่ 14 หนึ่งในผู้ที่ถูกเลือกโดยคีย์เบลด"

Roxas แอบนึกถึงตอนที่ Axel พาเข้ามาในที่ประชุม แล้ว Xemnas ที่นั่งเต๊ะจุ๊ยอยู่ก็แนะนำ Roxas ให้กับทุกคน

กลับมาที่ปัจจุบัน สมาชิกคนใหม่ที่อยู่ในชุดคลุมได้หันมาจับต้องที่ Roxas... แม้จะไม่เห็นใบหน้าที่ถูกชุดคลุมปิดซ่อนไว้ แต่รอยยิ้มที่เธอส่งให้กับ Roxas ก็อดทำให้ Roxas แปลกใจไม่ได้...

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 5 - ชายฝั่งที่เงียบงัน

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ชายฝั่งทะเลอันมืดมิดที่ตั้งอยู่ริมขอบของโลกระหว่างกลาง สถานที่อันเป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างโลกแห่งความมืด และโลกระหว่างกลาง Roxas ได้เดินเข้ามาหา Xemnas ที่พึ่งกลับมาจากการไปหาเรื่องกับโซระ

"ข้าได้เห็นเขาแล้ว เขาดูคล้ายเจ้ามาก" Xemnas เอ่ยคำนี้ให้กับผู้มาเยือน

"แกเป็นใคร" Roxas... ถามคำถามที่ยังคงคาใจนี้ขึ้นโดยไม่สนใจสิ่งที่ Xemnas กำลังพูดถึง

"ข้าคือสิ่งที่หลงเหลืออยู่ ไม่สิ บางทีข้าอาจจะเป็นที่สิ่งที่เคยมีอยู่"

"หมายถึงชื่อของแกต่างหาก"

"ชื่อของข้านั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก"

"แล้วเจ้าล่ะ ยังจำชื่อที่แท้จริงได้อยู่หรือไม่?"

"ชื่อจริงของฉันก็คือ...."

คำพูดของ Roxas สิ้นสุดอยู่เพียงแค่นี้ นั่นเพราะเขาไม่อาจจำชื่อจริงของเขาได้

"6 วันผ่านไปนับจากเจ้าได้มาถึงที่นี่ เวลาได้มาถึงแล้ว"

Xemnas พูดพลางถอดฮูดที่คลุมศีรษะอยู่ออก เขาเดินเข้ามาตบไหล่ Roxas พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างที่พระเจ้าโนมุระไม่อนุญาตให้คนเล่นได้ยิน ก่อนที่ป๋าของเราจะเดินจาก Roxas ไป

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= 

ซีนที่ 6 - Xion พ่าย

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ภายหลังการต่อสู้กับริคุ สาวน้อย Xion ผู้เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก็ล้มลงไปกองกับพื้น เธอที่หมดเรี่ยวแรงไม่อาจออกแรง ต้านขืนการกระทำใดๆ ของริคุในเวลานี้ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ริคุจึงค่อยๆ ย่างก้าวเข้าไปหา Xion อย่างช้าๆ ก่อนที่ เขาจะถกฮูดที่ปิดหน้าเธอขึ้นมาเล็กน้อยพอที่จะทำให้มองให้เห็นใบหน้าที่แท้ จริงของเธอได้

เมื่อฮูดของเธอถูกถกขึ้นมาแล้ว ริคุก็เลื่อนผ้าดำที่คาดตาด้านซ้ายของเขาอยู่ขึ้น เพื่อที่เขาจะได้มองเห็นหน้าของเธออย่างชัดๆ

ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าสายตาของริคุ ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตกใจจนต้องรูดถอยออกมา

"แก แกเป็นใครกันแน่ ทำไมแกถึงใช้คีย์เบลดได้"

"คุณเองก็ด้วยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงต้องแต่งตัวราวกับเป็นคนในองค์กรด้วย"

ริคุเบนหน้าออกไป เขาเดินไปหาคีย์เบลดของ Xion ที่กระเด็นไปอีกทิศทางหนึ่งพร้อมบอกว่า

"เพื่อปกป้องสิ่งที่จะมารบกวนการนอนของเพื่อนรักของฉัน"

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกเป็นใคร" ริคุพูดพร้อมกับหยิบคีย์เบลดขึ้นมา

"แต่ยังไงก็ไม่มีทางที่แกจะล้มฉันได้ด้วยสิ่งจอมปลอม คีย์เบลดเล่มนี้ก็เป็นของปลอมเช่นกัน"

สิ้นประโยคนี้คีย์เบลดของ Xion ก็ริคุถูกเหวี่ยงไปกระทบกับพื้นข้างตัว Xion

"คุณบอกว่าคีย์เบลดนี้เป็นของปลอมงั้นเหรอ? อย่าพูดอะไรที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นะ!"

Xion ที่เกรี้ยวกราดหยิบคีย์เบลดขึ้นมาด้วยแรงเฮือกสุดท้าย เธอพุ่งเข้าไปหมายจะฟาดฟันริคุ ทว่าริคุก็พลิกตัวหลบ และใช้หมัดกระแทกหลังของเธอให้ล้มคว่ำลงอีกครั้งได้ คราวนี้ Xion หมดก๊อกจริงๆ แล้ว... คีย์เบลดของเธอจึงหายไปกับอากาศธาตุในพริบตา

"ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ รีบหนีออกมาจากพวกวายร้ายนั่นซะเถอะ" ริคุพูดพลางกลับหลังหันและเดินหนี Xion ไป

"คุณเองก็เป็นตัวปลอมเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"

"ที่จริงแล้ว บางทีฉันก็อาจจะเป็นคนที่ไม่มีตัวตนอยู่เช่นกัน"

ว่าแล้วริคุก็ลับหายไปทิ้งไว้แต่ Xion ที่ยังลุกไม่ขึ้น และกรีดร้องโหยหวนออกมาด้วยเสียงอันดังลั่น เสียงนั้นยิ่งทำให้เธอตกอยู่ในห้วงแห่งความสับสน คำว่าตัวปลอม คีย์เบลดปลอม มันหมายถึงอะไรกันแน่? ตัวเธอเองเป็นใคร? ทำไมเธอถึงควรหนีออกมาจากองค์กร? Xion ออกไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น

สิ่งที่เธอเข้าใจก็คือ ในวันนี้เธอได้แพ้พ่ายให้กับริคุ เธอกำลังเจ็บปวด เธอกำลังทรมานกับความอ่อนแอของตัวเธอเอง นอกจากนี้แล้ว เธอไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น....

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 7 - นามิเนะและ DiZ

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

นามิเนะกำลังเฝ้าดูโซระที่หลับใหลอยู่ในแคปซูลฟื้นฟูความทรงจำ ทันใดนั้น DiZ ก็เดินเข้ามาในห้อง

"ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่นะ" DiZ พูดถึงความคืบหน้าในการฟื้นฟูความทรงจำให้กับโซร

"คงเป็นผลจากโนบอดี้น่ะ"

"โนบอดี้งั้นรึ?"

"ไม่ว่าฉันจะรวบรวมเศษเสี้ยวความทรงจำเข้ามาซักเท่า ไหร่ แต่ถ้าความทรงจำนั้นยังคงไหลออกสู่ด้านนอก ความทรงจำทั้งหมดก็จะไม่กลับมา ในจุดที่มันไหลออกไป หากมันยังเชื่อมต่อกับความทรงจำของผู้อื่นอีก มันก็จะไม่กลับคืนสู่ที่ๆ มันเคยอยู่มาตั้งแต่เดิม"

"ทั้งที่พวกเราขาดความทรงจำแค่นิดเดียวเท่านั้น แต่ก็ยังเกิดปัญหาขึ้นมาได้"

"ถ้ามีกุญแจอันขาดเสียมิได้ในการที่เขาจะตื่นขึ้นมา ก็คงจะไม่เป็นแบบนี้"

"กุญแจ... แม่มดผู้ควบคุมความทรงจำของโซระและผู้ที่เกี่ยวข้องกับโซระ นามิเนะ แกเห็นอะไรอีกมั้ย"

"ถ้าเชื่อมต่อกับความทรงจำอื่น เธอคงจะทนไม่ได้แน่ๆ"

"เธอ?"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 8 - เหตุผลที่อาทิตย์ตกดินนั้นมีสีแดง

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Roxas กำลังนั่งรอ Axel อยู่บนยอดหอนาฬิกา ดูท่าวันนี้เจ้าหัวแดงจะมาสา

"มาเร็วจังนะ" Axel เอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเขามาถึงแล้วเห็น Roxas ที่นั่งรออยู่ก่อน

"Axel  ต่างหากที่มาสาย" Roxas พูดขึ้นก่อนที่ Axel จะเดินมานั่งลงด้านข้างตัวเขา

ทั้งสองหยิบไอศกรีมรสเกลือทะเลขึ้นมาทาน...

"วันนี้ก็วันที่ 255 แล้วนะ"

"ทำไมเหรอ"

"ก็วันนี้เป็นวันที่ 255 แล้วนับตั้งแต่ฉันเข้ามาในองค์กร มันผ่านไปเร็วอย่างน่าตกใจเลยนะ"

"จำวันไว้ด้วยเหรอเนี่ย?"

"ก็ฉันไม่มีความทรงจำในช่วงก่อนที่จะมาเข้าร่วมนี่ แล้วในช่วงวันแรกๆ ฉันก็เหม่อลอยตลอดเวลา หลังจากนั้น ฉันก็อยากจะจดจำสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวให้ได้"

"ในช่วงสัปดาห์แรกนาบแทบจะไม่พูดอะไรเลย.." พูดถึงตรงนี้แล้ว Axel ก็เหล่ไปเห็น Roxas ที่เหม่อมองไปยังไอศกรีมแท่งสีฟ้าของเขา

Axel รีบตบหลัง Roxas แล้วบอกว่า "เฮ่ย! กระทั่งตอนนี้นายก็ยังเหม่อ ไม่เปลี่ยนไปเล้ย!"

"เล่นแรงจังนะ" Roxas หันไปแซวก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาด้วยกัน

"นี่ Roxas รู้รึเปล่าว่าทำไมอาทิตย์ตกดินถึงมีสีแดง?"

"ในแสงน่ะมีสีอยู่มากมายนับไม่ถ้วน แต่ในบรรดานั้น สีแดงเป็นสีเดียวที่แผ่ออกไปได้ไกลที่สุด"

"......................................."

"จะมาโชว์เหนืออะไรแถวนี้" นั่นคือคำตอบที่ Roxas ตอบกับไปหา Axel ในเวลานั้น

Axel หัวเราะฮี่ฮี่ออกมา ทางด้าน Roxas เห็นดังนั้นแล้วก็หัวเราะตาม

พอ Roxas หัวเราะ Axel ก็ยิ่งหัวเราะ... แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมๆ กัน

ไอศกรีมถูกแทนไปเรื่อยๆ จนหมดแท่ง Axel ก็นอนพิงหอนาฬิกา

ส่วน Roxas ที่แกว่งไม้ไอศกรีมอยู่ก็เริ่มบ่นออกมาว่า "สายป่านนี้แล้ว เธอก็ยังไม่มาเลย..."

Roxas พูดพลางมองไปยังทางที่ใช้ในการเดินเข้ามานั่งบนยอดหอนาฬิกา ทางเดินนั้นว่างเปล่าไม่มีรองรอยของผู้ที่จะเดินเข้ามาหาพวกเขา ว่าแล้ว Axel ที่นอนอยู่ก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นสีหน้าที่เคร่งขรึม ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมานั่งแทน

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 9 - ความทรงจำที่สับสน

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ชายฝั่งที่เงียบสงบของเกาะแห่งชะตากรรม Roxas ที่เหม่อลอยกำลังก้มลงไปเก็บเปลือยหอยที่ลอยมากระทบชายฝั่ง แล้วเขาก็รำพันถึง Xion ขึ้นมา ทว่าระหว่างนั้น Roxas ก็เหลือบเห็นใครบางคนในชุดคลุมดำขององค์กรกำลังเดินข้ามสะพานไปยังเกาะเล็ก Roxas จึงไม่รอช้าที่จะวิ่งตามคนผู้นั้นไป

เมื่อ Roxas วิ่งตามคนผู้นั้นไปจนทัน เขาก็ตะโกนเรียกชื่อ Xion ออกมา...

คนผู้นั้นหันกลับมาหา Roxas อย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ บรรจงถอดฮูดคลุมหน้าของเขาออก

ใบหน้าที่ปรากฏขึ้นมานั้น คือ Zexion นั่นเอง.

"แกรู้ว่าจะเป็นแบบนี้อยู่แล้วสินะ"

Zexion ....เอ่ยเอื้อนคำเหล่านี้ขึ้นมาพร้อมส่งสายตาไปยังคนที่ยืนอยู่หลัง Roxas

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ" Riku ที่ยืนอยู่ด้านหลังๆ เด็กหนุ่ม ค่อยๆ ก้าวเท้าเข้ามาหา Zexion

"แกได้ไปผจญโลกต่างๆ ในความทรงจำมามากมาย ก่อนที่จะมาถึงโลกใบนี้"

"และในโลกเหล่านั้น สิ่งเดียวที่แกพบก็คือชีวิตอันมืดมิด ที่ถูกทิ้งไว้ในหัวใจของแก"

 "ความทรงจำอันมืดมิด ความทรงจำของบ้านเกิด ได้สูญหายไปทั้งหมดแล้ว"

Roxas ที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ทรุดลง ความทรงจำที่ปะทุขึ้นมาในหัวเขาถูกปกคลุมด้วยความสับสน

"โกหก"

"ฉันจำทุกๆ คนบนเกาะนี้ได้อย่างแน่นอน พวกเขาเป็น.. พวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน..."

ร่างของริคุ... จางหายกลายเป็นร่างของ Xion... และร่างของ Xion ก็กลายเป็นร่างของริคุอีกครั้ง

"แล้วใครล่ะที่เป็นคนทอดทิ้งเพื่อนพวกนั้น?"

"ไม่ใช่เพราะสิ่งที่แกทำ ซึ่งแกได้ลืมมันไปแล้วเหรอ!"

"แกทำลายบ้านเกิดของแกเอง"

ร่างของริคุ...กลายเป็นร่างของโซระ..

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีน 10 - ริคุที่ดูแล Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ฉัน"

"เป็นใคร"

"กันแน่นะ"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 11 - ความฝันของ Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"เพราะว่าฉันไม่ควรจะมีตัวตนอยู่งั้นสินะ?"

"แล้วแกอยากจะทำยังไงล่ะ Xion?"

"ฉันอยาก...จะอยู่ด้วยกันกับพวกเธอทั้งสองคน"

Roxas ยื่นมือเข้ามาจับมือของ Xion ไว้

 "งั้นก็กลับไปกับพวกเราสิ"

"ไม่ได้หรอก ฉันทำแบบนั้นไม่ได้"

"ทำอย่างไรฉันถึงจะเป็นเหมือนกับพวกเธอได้นะ"

คำตอบนั้นไม่มีอยู่ในสายลม ไม่มีอยู่ในแสงอาทิตย์ที่ส่องประกายเข้ามา...

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 12 - จับตัว Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Roxas ที่กำลังตามล่าหาตัว Xion ได้ต้อนเธอไปจนมุมที่ตรอกแห่งหนึ่ง

"Xion... ฉันกับ Axel ตามหาเธอมาตลอดเลยนะ"

"งั้นหรอ.....ขอโทษนะ"

"กลับด้วยกันเถอะนะ ถ้าเธอกลับไปด้วยความตั้งใจของตนเอง ฉันว่า Saix คงไม่ว่าอะไรแน่"

"ถึงแม้เจ้านั่นจะพูดด้วยยากก็ตาม แต่ฉันก็จะปกป้องเอง"

"ฉันกับ Axel จะช่วยกันปกป้อง Xion...."

เมื่อ Roxas พูดถึงตรงนี้... Xion ก็ก้าวเท้าถอยห่างออกไป

"ฉันกลับไปไม่ได้"

"ทำไมกัน...เพราะอะไรล่ะ" Roxas พูดพลางพยายามคว้าตัว Xion ไว้ แต่เธอก็หลบพ้น

".................................."

"................................."

 Xion ทำลายบรรยากาศอันตึงเครียดลงด้วยการวิ่งหนี แต่ก็ถูก Roxas คว้าข้อมือเอาไว้ได้ทัน

"เดี๋ยวสิ!!"

".........."

 แต่แล้ว Xion ก็ใช้มืออีกข้างนึงชักคีย์เบลดขึ้นมาและชี้ไปที่หน้าของ Roxas

ซึ่งการกระทำนี้ก็ทำให้ Roxas หน้าถอดสี... และเขาก็ต้องจำใจปล่อยมือจากเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ทว่ายังไม่ทันที่ Xion จะได้ทำอะไรต่อ... จักราของ Axel ก็พุ่งตรงมาทาง Xion ทำให้เธอต้องรีบตวัดคีย์เบลดไปปะทะกับจักรานั้น เพื่อปัดป้องมันออกไปให้พ้นจากวิถีที่จะทำอันตรายตัวเธอ

"ในที่สุดก็เจอเธอจนได้นะ Xion" Axel พูดด้วยน้ำเสียงเริงร่าอย่างที่เคยเห็น ซึ่งดูจะผิดสถานการณ์ไปหน่อย

"Axel..?"

 Roxas สับสนว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ทำไม Axel ต้องลงมือกับ Xion ด้วย... ตัว Roxas เองกำลังครุ่นคิดว่าเขาควรจะทำยังไงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าดี แต่ดูท่าเวลาจะไม่เอื้ออำนวยให้ เพราะฉับพลันนั้น Xion ที่รู้ถึงภยันตรายที่กำลังเข้าคุกคามเธอ ก็จับคีย์เบลดไว้มั่นและพุ่งตรงเข้าไปหา Axel

"หยุดนะ!!!"

เสียงของ Roxas ไม่อาจส่งไปถึงจิตใจของเพื่อนรักทั้งสองคนได้ ดังนั้น Xion จึงเริ่มฟาดฟันคีย์เบลดเข้าใส่ Axel แน่นอนว่าพ่อหนุ่มหัวเพลิงของเราก็หลบพ้นอย่างง่ายดาย ว่าแล้ว Axel ก็เรียกจักราของเขาขึ้นมา และเขาก็เข้าปะทะกับ Xion อย่างจริงจัง... Roxas ในเวลานั้นไม่อาจทำอะไรได้นอกจากการยืนดูทั้งสองคนสู้กันอย่างสิ้นหวัง

"หยุดสิโว้ยยยย!!!!!"

Roxas แผดเสียงร้องของเขาออกมาดังลั่น ซึ่งนั่นก็ทำให้ Xion ที่ยังมีความห่วงหาอาทรกับ Roxas บ้างถึงกับหยุดชะงักลง แต่แล้วในวินาทีที่เธอกำลังประมาทนั่นเอง Axel ก็ใช้สันมือของเขาฟาดไปที่ด้านหลังคอของ Xion ซึ่งแรงปะทะที่ส่งไปยังสมองนั้นก็ส่งผลให้เธอหมดสติลงในทันที

"Xion" ....Roxas เรียกชื่อเธอขึ้นมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเธอ

ทว่า Axel กลับแบกร่างของ Xion ขึ้นมาพาดไว้บนบ่า แล้วก็เปิด Corridor of the Darkness ที่เชื่อมไปยังฐานใหญ่ขึ้นมา เขารีบเดินเข้าไปในหมอกควันอันมืดมิดนั้น แล้วก็ปิดมันลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจ Roxas ที่กำลังยืนตะลึงอยู่

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 13 - Axel และ Saix

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ทำแบบนี้ดีแล้วจริงๆ เหรอ?"

"แกพูดแบบนั้นมาได้ยังไง? ระหว่างเจ้าตุ๊กตานั่นกับ Roxas ใครมีความสำคัญกับแกมากกว่ากัน?"

".............................."

"หรือถ้าจะให้พูดใหม่..."

"ระหว่างมิตรภาพอันไร้ค่า กับการสูญเสีย Roxas อะไรสำคัญกับแกมากกว่ากัน?"

Axel ได้แต่เบี่ยงหน้าไปทางอื่น

"เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น แกจะตัดสินใจได้เองว่ามันดีแล้วหรือไม่"

"สำหรับ Xemnas เขาไม่พอใจกับการที่ต้องเปลี่ยนแผนซักเท่าไหร่"

"ทุกสิงทุกอย่างได้กลับคืนสู่จุดเริ่มต้น เพื่อจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของพวกเรา...ลีอา"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 14 - ริคุ และ Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"เธอคือ..."

"ริคุ"

"เพื่อนของโซระน่ะ"

"โซระ รู้จักโซระด้วยเหรอ?"

"อื้อ"

ริคุจับมือ Xion ที่นอนอยู่และช่วยดึงขึ้นมา

"เธอช่วยฉันไว้เหรอคะ? ทำไมกันล่ะ?"

"นั่นสินะ ทำไมกันนะ..."

"ขอถามถึง.. เด็กผู้หญิงคนนั้นหน่อยได้มั้ย เด็กผู้หญิงคนที่มักจะอยู่กับโซระเสมอ"

"หมายถึงไคริสินะ"

"ไคริ?"

"เด็กผู้หญิงที่คล้ายกับฉันมาก"

"เค้าเป็นคนที่โซระรักใคร่"

"ฉันจำเรื่องราวเกี่ยวกับโซระและไคริได้ แม้ว่าฉันจะเป็นเพียงตุ๊กตาที่ถูกสร้างขึ้นมาก็ตาม"

"ฉันมีความทรงจำที่ฉันไม่ควรจะมี"

"ความทรงจำนี้มันอะไรกันเนี่ย?"

"ตอนนี้โซระอยู่ที่ไหนเหรอคะ?"

"ฉันตอบคำถามนี้ให้ใครฟังไม่ได้"

 "ทำไมล่ะ?"

"แก.. ความทรงจำของแกสร้างขึ้นมาจากความทรงจำของโซระ"

"ฉัน... เกิดจากความทรงจำของโซระ..."

"ดูเหมือนเศษซากความทรงจำของโซระที่แตกกระจาย จะไหลรินเข้าสู่ตัวแก"

"ตอนนี้ เพื่อที่จะทำให้เศษซากความทรงจำของเขาเชื่อมต่อกันได้อีกครั้ง โซระจึงหลับใหลอยู่ ทว่า.."

"เศษเหล่านั้นได้ไหลเข้ามาในตัวฉัน เพราะฉะนั้น โซระจึงไม่อาจตื่นขึ้นได้สินะ"

"อื้อ ใช่แล้วล่ะ"

"ถ้าฉันพาแกไปหาโซระตอนนี้ เราจะสามารถส่งมอบความทรงจำของโซระในตัวแกกลับคืนไปได้แน่นอน"

"คุณไม่เกลียดฉันเหรอ.. ที่ฉันช่วงชิงความทรงจำของเพื่อนคุณไป"

"ไม่ล่ะ ฉันก็แค่...เสียใจ"

"............................."

"ขอโทษนะ"

"แต่ว่า ตอนนี้ฉันยังกลับไปไม่ได้ เพราะฉันมีเพื่อนคนสำคัญ"

Xion พูดพลางเบือนหน้าลงต่ำ แต่ริคุก็หันมาตบที่ไหล่ของเธอ เพื่อให้เธอสบายใจ

"ถ้างั้น แกเองก็คงต้องใช้เวลาคิดตริตรองดูซักระยะละกัน"

"คิดให้ดีนะ Xion คิดถึงสถานที่ๆ แท้จริงที่เธอควรกลับไป"

"สถานที่ๆ ฉันควรจะกลับไป?"

"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะพบคำตอบที่ถูกต้องได้รึเปล่า?"

"คำตอบที่คิดด้วยตัวเอง ก็คือคำตอบที่ถูกต้องนั่นแหละ"

"แต่อย่าคิดเพื่อตัวเองคนเดียว จงคิดเพื่อตัวของ Xion เอง และเพื่อเพื่อนของเธอเอง"

"เธอควรหาคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับทุกๆ คน"

สิ้นประโยคนี้แล้วริคุก็เดินจาก Xion ไป ทิ้งไว้แต่เพียง Xion ที่ยังยืนสงบนิ่งอยู่และบอกกับตัวเองว่า

"เข้าใจแล้ว"

"ขอบใจนะ ริคุ"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 15 - ความตั้งใจของริคุ

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ภายในห้องสีขาวซึ่ง สถานที่อันเป็นที่พักฟื้นของฮีโร่ผู้หลับใหล

"โซระ"

"มันหยุดนิ่งโดยสมบูรณ์แล้วงั้นรึ?"

"ค่ะ"

"เราจะชักช้าไม่ได้แล้ว แกเข้าใจมั้ยว่ามันหมายความว่าอะไร?"

"อื้อ"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 16 - Roxas ออกจากองค์กร

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ตัดสินใจได้แล้วแล้วงั้นเหรอ?"

 "ทำไมคีย์เบลดถึงเลือกฉัน ฉันต้องรู้คำตอบนั้นให้ได้"

"แกจะหันหลังให้องค์กรไม่ได้นะ!!"

"ถ้าเป็นศัตรูกับพวกนั้น พวกเขาก็จะกำจัดแก!!"

 "ไม่มีใครคิดถึงฉันหรอกน่า"

"ฉันเนี่ยแหละ... ที่คิดถึง..."

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 17 - Xion และ นามิเนะ

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"อยากจะพบเธออยู่เลย Xion"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 18 - การเผชิญหน้าระหว่าง Xion และ Axel

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"งานชั่วร้ายเนี่ยต้องให้ฉันเป็นคนทำทุกทีเลย"

 "Axel"

"Xion แกคิดจะทำอะไรกันแน่?"

"ฉันแค่กำลังจะกลับไปยังสถานที่ๆ ฉันควรกลับไป"

"ตอนแรกฉันคิดว่านั่นคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้ฉันชักไม่แน่ใจแล้ว"

"ฉันยอมรับไม่ได้ มันต้องมีทางอื่นอีกสิ"

"แต่ว่านี่ก็เพื่อประโยชน์ของทุกๆ คนนะ"

"พูดเห็นแกได้จริงนะ ทุกคนของฝั่งนู้นน่ะสิ"

"ก็ดีแล้วแหละ"

"แกจะถูกกำจัดน่ะสิ!!"

Axel ตะโกนขู่ไป แต่ก็ต้องตกใจเมื่อ Xion ชักคีย์เบลดขึ้นมา

"ฉันไม่ออมมือแล้วนะ Axel"

"..........................."

"...................."

"..........................." 

"ล้อเล่นใช่มั้ย!!"

 "ไม่เล่นด้วยแล้วนะ ฉันตัดสินใจแล้ว"

"แกอยากจะหนีไปซักกี่ครั้งก็ตามใจ แต่ฉันก็จะลากคอแกกลับมาให้ได้ทุกครั้ง!!!"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 19 - การจู่โจมของ Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ฮึๆ จะไปไหนดีละเนี่ย ไม่รู้เลยซักนิด"

"Xion!?"

Xion ไม่ตอบอะไร เพียงแต่ยื่นไอศกรีมมาให้ทานอย่างที่เคย

"ขอบใจนะ"

บนยอดหอนาฬิกาหลังเดิม ทั้งสองได้ใช้เวลาอยู่เดียวกันอย่างเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ Xion จะเริ่มพูดออกมา

"ฉันต้องรีบตัดสินใจแล้ว"

Xion ลุกขึ้นยืนและถอดฮูดคลุมหน้าของเธอออก

"พลังของฉันจะเอ่อล้นออกมาในไม่ช้านี้ เหมือนน้ำที่ทะลักออกมาจากภาชนะ"

"ตอนนี้ ความทรงจำของฉันเต็มไปด้วยสิ่งต่างที่ฉันได้รับจาก Roxas"

"Roxas ตอนนี้เธอเห็นฉันเป็นยังไงบ้าง?"

"ถ้าหน้าฉันเปลี่ยนไป และกลายเป็นหน้าของเด็กผู้ชาย"

"นั่นหมายความว่าฉัน กำลังจะกลายเป็นตุ๊กตาที่สมบูรณ์แบบในไม่ช้านี้"

 "Roxas นี่แหละ...โซระ"

"หลังจากนี้ ฉันเองก็จะรับเอาร่างของเธอเข้ามาด้วยเช่นกัน Roxas"

"นั่นก็คือเหตุผลที่ฉันเกิดขึ้นมา"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 20 - การจากไปของ Xion

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"เธอ...เป็นใคร"

"คงจะเป็นคนที่สำคัญมากๆ แต่กลับจำไม่ได้เลย"

"นั่นก็.....ดีแล้วล่ะ"

"Roxas"

"ฉัน...ทำร้ายเธอเหรอ?"

 "เปล่า.. ฉันกำลังจะหายไปด้วยความตั้งใจของตัวฉันเอง"

"เป็นเพราะฉันไม่เคยอยากจะเป็นตามที่ Xemnas ต้องการ ฉันจะกลับคืนสู่โซระ"

"สู่สถานที่ๆ ฉันควรกลับไป ก็แค่กลับบ้านเท่านั้น"

"แต่.. ฉันยังมีเรื่องหนึ่ง ที่อยากจะขอร้อง"

"หัวใจอันเป็นหลุมพรางที่ฉันสร้างขึ้น Kingdom Hearts"

"ช่วยปลดปล่อยมันด้วย"

 "ปลดปล่อย Kingdom Hearts?"

"ดูเหมือนว่า ฉันคงทำไม่ได้แล้วล่ะ"

"ทั้งหมดนั้นก็คือ Kingdom Hearts ที่ Xemnas ปรารถนา"

"ลาก่อนนะ Roxas"

"แล้วไว้เจอกันใหม่นะ"

"ฉัน......กับ Roxas"

"ไม่สิ"

"ฉันดีใจที่ได้พบกับ Roxas และ Axel นะ"

"พวกเธอทั้งสองคือเพื่อนรักของฉัน"

"เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นล่ะ... อย่าลืมนะ"

"ไม่นะ..."

"Xion!!!"

"แล้วไว้ไปทานไอศกรีมด้วยกัน 3 คนอีกนะ"

"Xion..."

"......."

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 21 - ไม้ฟรีอีกแท่ง

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ทำไมฉัน..."

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 22 - ริคุกลายเป็นอันเซม

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ทำไม.. ทำไมแกถึงมีคีย์เบลด?"

"หุบปาก!!"

"อย่ารนหาที่ตายเลย"

"ทำไมล่ะโซะ? ทำได้แค่นี้เองเหรอ? อ่อนแอจริงๆ เลยนะ"

"อะไรของแก คนที่แพ้มันแกต่างหาก"

"ใช่สินะ แกคือโนบอดี้ของหมอนั่นจริงๆ ด้วย"

"คงไม่มีทางอื่นนอกจากชื่อ DiZ ซะแล้ว"

"แกกำลังพูดเรื่องอะไร! ฉันก็คือฉัน ตัวฉันคนเดียวเท่านั้น!!"

 "ริคุ... ขอร้องละ!! ช่วยหยุด Roxas ด้วยนะ!!" (เสียงของ Xion แทรกเข้ามาในจิตของริคุ)

"ไม่ว่าจะเข้ามาซักกี่ครั้งแกก็จะแพ้"

"คงจะใช่แหละ ดูเหมือนจะไม่มีทางอื่นนอกจาก.."

"อะไร"

"พลังที่แอบซ่อนอยู่ในหัวใจของฉัน พลังที่ถูกสะกดไว้ด้วยหัวใจอันแข็งแกร่ง"

"แม้ว่า ฉันจะไม่ได้เป็นฉันอีกต่อไป"

"พลังแห่งความมืด"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 23 - หลังการต่อสู้

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"เขาเองก็รู้สึกได้ถึงโซระ"

"ถึงกับบอกว่า "เกลียดโซระ" งั้นสินะ?"

"น่าขำ โนบอดี้น่ะไม่มีอารมณ์หรอก"

"เมื่อเขาได้พบกับโซระ บางทีเขาก็อาจจะเปลี่ยนไป"

.......

"Roxas อย่าเสียใจไปเลยนะ"

"ฉันเกิดมาจากเธอและโซระ"

"ฉันคือเธอ และฉันก็คือโซระ"

"ความทรงจำของฉันไม่ได้หายไปไหน"

"มันจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับพวกเธอ"

"พวกเรากำลังจะกลับคืนสู่โซระ"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 24 - วันใหม่

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ฝันถึงหมอนั่นอีกแล้ว"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

ซีนที่ 25 - สู่ที่ประจำ

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"ทะเล... พวกเรายังไม่ได้ไปด้วยกันเลย"

"ปิดเทอมของฉัน จะหมดลงในอีก 7 วันข้างหน้านี้"