ปมในใจแบร์เร็ต

ช่วงที่ไดมอนด์เวพ่อนผุดขึ้นมาจากกลางมหาสมุทร และมุ่งหน้าตรงสู่เมืองมิดการ์ แบร์เร็ตที่ได้ยินเรื่องรีบโวยวายขึ้นมาทันทีว่ามาร์ลีนจะเป็นยังไง? มาร์ลีนจะปลอดภัยมั้ย?

แต่พอเคทซิธบอกว่ามาร์ลีนและแม่เลี้ยงของแอริธถูกพาตัวไปยังที่ปลอดภัยแล้ว แบร์เร็ตได้ยินก็เกาหัว ดูโล่งอก แล้วก็เดินจากไปทันที...

เคทซิธเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ไหว จึงได้ปริปากพูดความรู้สึกที่แท้จริงออกมาบ้างว่า "แค่มาร์ลีนปลอดภัย คนอื่นจะเป็นไงก็ช่างอย่างงั้นเหรอ"

เจ้าตัวสารภาพว่า เขาลำบากใจที่จะถามมานานแล้วว่า "ตอนที่แกระเบิดเตาเขต 1 แกคิดว่ามีคนเสียชีวิตกันขนาดไหน?"

แบร์เร็ตส่ายหน้า ก่อนตอบกลับมา "... เพื่อชีวิตของดวงดาว ก็ต้องมีคนตายกันเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง"

ได้ยินตรรกะแบบนี้เข้าไป... เป็นไงล่ะ เคทซิธ/รีฟที่ปิดปากมากตลอด ใกล้ Limit Break แล้ว

"เล็กน้อย? หมายความว่าไงวะ 'เล็กน้อย'?"

"สิ่งที่มันเล็กน้อยสำหรับแก คือทุกสิ่งทุกอย่างของคนที่ตายไปแล้ว..."

"ปกป้องดวงดาว โถ! ฟังดูสวยหรูซะเหลือเกิน!"

"(พออ้างแบบนี้ก็) จะไม่มีใครขวางนายได้ นายเลยคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ใช่มั้ย?"

ถึงตรงนี้แบร์เร็ตจึงหันมาตอบโต้บ้างว่าเขาไม่อยากได้ยินประโยคแบบนั้นจากใครก็ตามในชินระ

บรรยากาศมาคุอบอวลไปทั่วไฮวินด์... ทุกคนหับมาจับจ้องทั้งคู่เป็นสายตาเดียว... คลาวด์ที่ไม่ค่อยจะแสดงความเป็นผู้นำออกมา จู่ ๆ ก็ตะโกนปรามให้ทั้งสองพอได้แล้ว จากนั้นทิฟาก็รีบเข้ามาปลอบเคทซิธว่าที่จริงแล้วแบร์เร็ตก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป เรื่องเลวร้ายที่พวกเธอเคยทำในมิดการ์ ยังไงซะพวกเธอก็ไม่มีวันลืมได้ลง... และเธอก็รู้ว่าเคทซิธ/รีฟเป็นห่วงชาวมิดการ์มากใช่มั้ยล่ะ...

หลังจากนี้แบร์เร็ตกับเคทซิธจะมองหน้ากันไม่ติดไปพักใหญ่... ซึ่งเท่าที่สังเกตดู แบร์เร็ตสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปมาตั้งนานแล้ว แต่เจ้าตัวปากหนัก ไม่อยากพูดยอมรับผิดออกมา ยิ่งต่อหน้าเคทซิธที่เป็นคนของชินระ แบร์เร็ตยิ่งต้องแข็งกร้าวใส่ไว้ก่อน

แต่แล้วตอนที่มิดการ์กำลังโกลาหล ไดมอนด์เวพ่อนตายแล้ว รูฟัสหายตัวไป สกาเล็ตและไฮเด็กเกอร์ยึดอำนาจ รีฟถูกควบคุมตัว โฮโจยึดเมนเฟรมของปืนใหญ่ไป พลังงานถูกส่งจากเตาปฏิกรณ์ไปสู่ปืนใหญ่ไม่มีหยุด หากปล่อยไว้ก็จะเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นอีก พวกคลาวด์จึงตัดสินใจว่าจะกลับไปหยุดโฮโจในเมืองมิดการ์

ตอนนั้นเองแบร์เร็ตถึงสารภาพออกมาว่า เขาเป็นหนี้คนทั้งหมดในเมืองมิดการ์ หนี้ที่เขาไม่มีวันชดใช้ได้หมด (หมายถึงไอ้ที่ไปวางระเบิดนั่นแหละ)

สุดท้ายตอนที่คลาวด์ให้ทุกคนทบทวนว่าเราต่อสู้ไปเพื่ออะไร เราต่างพูดกันสวยหรูว่าเราสู้เพื่อปกป้องดวงดาว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลแท้จริง เราต่างมีเหตุผลส่วนตัวด้วยกันทั้งนั้น

ตอนนั้นเอง แบร์เร็ตถึงได้เปิดใจพูดรับผิดแบบเต็ม ๆ ว่า ที่ผ่านมาการพูดว่าสู้เพื่อชาติ เอ้ย... สู้เพื่อปกป้องดวงดาว มันฟังดูเท่ระเบิด แต่ตัวเขาเองก็คือคนที่สั่งเผา เอ้ย... สั่งระเบิดเตาปฏิกรณ์

"ตอนนี้พอย้อนกลับไปดูแล้ว ฉันถึงเห็นว่ามันไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง""ฉันทำให้เพื่อนพ้องมากมาย คนบริสุทธิ์ คนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องรับเคราะห์"

"... ตอนแรก มันคือการแก้แค้นชินระที่มาโจมตีหมู่บ้านของฉัน"

"แต่ตอนนี้..."

"ใช่แล้ว ฉันกำลังต่อสู้เพื่อมาร์ลีน"

"เพื่อมาร์ลีน..."
"เพื่ออนาคตของมาร์ลีน..."
"ใช่... ฉันว่าฉันต้องการจะช่วยดวงดาว ก็เพื่อมาร์ลีน"

สรุป... ไอ้ที่ไประเบิดเตานั่น ทำเพราะต้องการแก้แค้นชินระเป็นหลัก เรื่องปกป้องดวงดาวมันก็แค่ข้ออ้างสวยหรูอันเป็นผลพลอยได้ ส่วนตอนท้ายที่ไปสู้กับเซฟิรอธ ก็เพื่อให้มาร์ลีนได้มีชีวิตต่อไปในวันพรุ่งนี้... ไอ้ปกป้องดวงดาวอะไรนั่น มันก็แค่วิธีพูดให้โก้เก๋เฉย ๆ นี่คือยอมรับแบบแมน ๆ แล้ว