แนะนำตัวละคร คูวัน นักกินผู้มาจากมโนแลนด์

"เก็บวีวี่มาเลี้ยงได้ 6 เดือนแล้ว แต่ก็ยังตัวเล็กไม่น่ากิน?"

คูวัน (Quan, クワン) เป็นนักกินชาวเผ่าคูที่เก็บวีวี่มาเลี้ยง และได้รับความนับถือเป็นปู่ของวีวี่ ชุดของคูวันนั้นได้แรงบันดาลใจมาจากชุดจอหงวนของชาวจีน โดยจะเป็นชุดแขนยาวสีกุหลาบ มีตรามังกร สวมหมวกบัณฑิต เอิ่ม... แถมเจ้าตัวยังมีหนวดสีดำด้วย

เจ้าตัวคูวันนั้นมีสถานะเป็นเทพแห่งการกิน เขาชอบพร่ำเพ้อเรื่องการใช้จินตนาการในการกินอาหาร ครั้งหนึ่งเขาเคยมีลูกศิษย์ชื่อคูเอล (Quale, クエール) ซึ่งคูวันต้องสอนศาสตร์แห่งการกินให้ แต่เจ้าตัวก็เหนื่อยหน่ายกับความสามารถของคูเอล โดยบอกว่าคูเอลขาดจินตนาการของนักกิน จากนั้นมาความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ค่อยดี คูวันทิ้งการฝึกสอนลูกศิษย์ไป ส่วนคูเอลก็ทำเป็นไม่รู้จักคูวันอีกนับแต่นั้นมา

ต่อมาคูวันก็ย้ายไปอยู่ในถ้ำที่มีบ่อน้ำพุร้อนใกล้เมืองเทรโน่ เจ้าตัวใช้ชีวิตตามลำพังจนกระทั่งวันหนึ่งในเดือนกันยายนปี 1799 ขณะเจ้าตัวยืนตกปลาอยู่ริมผา แทนที่จะตกได้ปลา เจ้าตัวดันตกได้เจ้าวีวี่ที่พลัดตกมาจากเรือเหาะบรรทุกสินค้ามาแทน ตอนนั้นคูวันวางแผนว่าจะขุนเจ้าวีวี่นี้ให้โตแล้วจับกินซะให้สมฐานะเทพนักกิน แต่ต่อมาเจ้าตัวก็ตั้งชื่อให้กับวีวี่ และสอนเรื่องโลกภายนอกหลาย ๆ อย่างให้ ความห่วงใยของคูวันนั้นส่งผลให้วีวี่ซึ่งเป็นดั่งมนุษย์กล เริ่มมีความรู้สึกนึกคิดขึ้นมา วีวี่เองก็เคารพนับถือคูวันในฐานะปู่

กระทั่ง 1 มกราคม ปี 1800 คูวันก็เสียชีวิตลง ต่อมาวันที่ 7 มกราคม วีวี่ที่เหลือตัวคนเดียวก็ตัดสินใจออกจากถ้ำไปผจญโลกภายนอก (นาฬิกาหน้าที่ริมผาหยุดลงในวันนี้) ซึ่งเจ้าตัวก็มาถึงเมืองเทรโน่ และต่อมาก็นั่งเรือเหาะไปถึงเมืองอเล็กซานเดรียในวันที่ 14 มกราคม ถัดมาในวันที่ 15 ก็ได้เจอกับพวกซีดาน ตัวเอกของเรื่อง และเริ่มต้นออกเดินทางด้วยกัน

คล้อยหลังผ่านมา 1-2 เดือน พรรคพวกของซีดานได้มาเยือนที่ถ้ำของคูวัน ตอนนั้นเองผีคูวันก็โผล่มา พร้อมกับเจ้าตัวคูเอลที่จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาในฉากเฉย แบบไม่มีเหตุผลและไม่ต้องการความเข้าใจใด ๆ... คูเอลได้ตำหนิคูวันที่ทิ้งการฝึกสอนเขาไป ทว่าคูวันก็สั่งสอนว่า การเป็นนักกินนั้นไม่ใช่ว่าต้องกินทุกสิ่งทุกอย่าง แต่สิ่งสำคัญคือการมีจินตนาการ อย่างควีน่านั้นรู้จักมโนถึงอาหาร ควีน่ากินอาหารที่ตัวเองมโนขึ้นมาจนรับรู้ได้ถึงรสชาติที่แท้จริงของมัน!! นั่นต่างหากคือนักกินที่แท้จริง ส่วนคูเอลนั้นขาดจินตนาการ ยึดติดกับความจริง เลยไม่รู้รสชาติของอาหารจนกว่าจะได้กินจริง ๆ แบบนี้ไม่ถือว่าเป็นนักกิน!! นักกินน่ะ แค่ใช้จินตนาการก็รับรู้ได้ถึงรสชาติอาหารทั่วโลกแล้วว้อยยย!!

***หมายเหตุ เด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี ควรใช้วิจารณญาณอย่างยิ่งยวดในการรับฟังคำสั่งสอนของคูวัน

ถึงตรงนี้คูวันก็เผยว่าการที่เขาเลี้ยงดูวีวี่ซึ่งไม่รู้เรื่องโลกภายนอกเลย ทำให้เขาจินตนาการของเขาสูงส่งขึ้น

"การกินมันก็เหมือนการใช้ชีวิตนั่นแหละ... วีวี่ เจ้าเข้าใจมั้ย?"

"อย่ามองแค่สิ่งที่เห็น แต่การคิดและการพูดนั้นก็สำคัญ"

"ชีวิตสิ้นสุดลงเมื่อคนเราตาย"

"แต่จินตนาการที่มีร่วมกับผู้อื่น จะคงอยู่ต่อไปนิรันดร์"

"วิญญาณของข้าต้องไปแล้ว จินตนาการของข้าสิ้นสุดลง"

วีวี่ : ไม่นะ... ปู่ ต้องจากไปอีกแล้วเหรอครับ?

"ไม่ต้องเศร้าไปหรอก... วีวี่ ตราบใดที่เจ้ามีจินตนาการ"

"ข้าจะอยู่ข้างกายเจ้าเสมอ"

"ควีน่ากับคูเอลด้วย.... โชคดีนะ...."

หลังจากที่ผีคูวันหายไปแล้ว ซีดานจะเข้ามาถามว่าพวกแกพูดกับใคร? ตะกี้เขาเห็นทุกคนพูดอยู่กับอากาศ มันยังไงเนี่ย? ควีน่าได้ยินเลยเหน็บไปว่า "เข้าใจละ... นายยังต้องเรียนรู้อีกเยอะนะซีดาน"

สำหรับสาเหตุการตายของคูวันนั้น จากคำให้การของวีวี่... เห็นว่าก่อนตายคูวันสำเร็จวิชาอิ่มทิพย์... (กินอาหารที่ตัวเองมโนขึ้นมา) แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรจริง ๆ อีกเลยจนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต.... Orz

และแม้ว่าเดิมทีคูวันจะตั้งใจเลี้ยงวีวี่ไว้กิน แต่เลี้ยง ๆ ไปคูวันก็เกิดความรักความผูกพันกับจอมเวทย์น้อย ถึงได้สอนเรื่องราวของโลกภายนอกให้ แม้ว่าจะไม่ได้ผูกพันกันด้วยสายเลือด แม้จะอยู่กันเพียงเวลาสั้น ๆ แต่ช่วงเวลาที่มีร่วมกัน และคำสั่งสอนจากคูวันนั้น ก็สร้างบุญคุณให้วีวี่ได้ใช้ชีวิตกับเขาจริง ๆ

ทั้งนี้จาก timeline ที่ว่าคูวันพบวีวี่เมื่อเดือนกันยายน 1799 แต่เจ้าตัวสิ้นใจลงเมื่อ 1 มกราคม 1800 หมายความว่าคูวันได้อยู่กับวีวี่แค่ 4 เดือนเท่านั้น ดังนั้น ข้อความที่ว่าเก็บวีวี่มาเลี้ยงได้ 6 เดือนแล้ว.... ถ้าไม่ใช่คูวันมโนไปเอง ก็เป็นคนเขียนสคริปต์เมา (ถ้าใช้คำว่าประมาณครึ่งปี น่าจะยังถูไถไปได้)