ความทรงจำจาก FFX-2 HD Remaster [1]

เมื่อคืนผมพึ่งเล่น Final Fantasy X-2 HD Remaster เวอร์ชั่นอเมริกาจบไป (ก็บอกแล้วว่าไม่ค่อยจะมีเวลาเล่น) รวมๆ แล้วทั้งเกมมีเหตุการณ์ส่วนที่ผมชอบอยู่ 3 ช่วงด้วยกัน ซึ่งคราวนี้จะพูดถึงเหตุการณ์แรกที่เหล่า Dark Aeon ต่างปรากฏตัวขึ้นจากห้องภาวนาภายในวัดต่างๆ ทั่วสปิร่า

สำหรับที่หมู่บ้าน 5 เต็นท์บีไซด์ ก็มี Dark Valefor และปิศาจร้ายอื่นๆ ปรากฏตัวขึ้นมา ตอนนั้นเบคเคลม ซึ่งเป็นนักรบที่เดินทางมาจาก Youth League เพื่อมาฝึกฝนคนในหมู่บ้าน ก็ได้เสนอให้ทำการจุดไฟ แผดเผาวัดบีไซด์ทิ้งซะ เพื่อให้ทั้งวัดและเหล่าปิศาจร้ายตายตกตามกันไปหมด

ทว่าวักก้าที่เติบโตมาในหมู่บ้านแห่งนี้ย่อมค้านหัวชนฝา ไม่ยอมให้มีการเผาวัดซึ่งเป็นสถานที่สำคัญ สถานที่แห่งความทรงจำทิ้งไป

แต่แล้วเบคเคลมก็ชี้แจงเหตุผลที่ทำให้วักก้าต้องสะอึกว่า... นายมีเมีย มีลูก ไม่ใช่เหรอ? ถ้าไม่รีบเผาแล้วมีปิศาจหลุดออกมาจากวัดได้ นายไม่กลัวครอบครัวนายตกอยู่ในอันตรายรึไง!?

ถึงตอนนั้นเอง ยูน่าก็ปรากฏตัวขึ้นมา เบคเคลมบอกกับยูน่าว่าว่ายังไงตอนนี้ทางออกที่ดีที่สุดก็คือเผาวัดทิ้งไป จะเก็บไว้เป็นที่ภาวนาก็ไม่ใช่เรื่อง ยูน่าเองคงจะรู้ดีที่สุดว่าลำพังการภาวนา สวดมนต์ขอพร มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น สิ่งสำคัญคือมนุษย์ต้องลงมือทำอะไรสักอย่างด้วยตนเอง

ยูน่าได้ยินก็เศร้า และถามเบคเคลมว่าอยากเห็นวัดไหม้เป็นขี้เถ้าขนาดนั้นเลยเหรอ? แต่เบคเคลมตอบว่าสิ่งที่เขาต้องการ คือความปลอดภัยของคนทั้งหมู่บ้านต่างหาก

สำหรับยูน่าแล้ว วัดแห่งนี้คือสถานที่ที่เธอเติบโตขึ้นมา เป็นบ้านของเธอ เธอได้กลายเป็นผู้อัญเชิญในที่แห่งนี้ และนี่คือที่ๆ เธอได้พบกับทีดำ.... คนตีหมา! ยังไงเธอก็จะปกป้องที่แห่งนี้ให้ได้ เธอไม่ยอมให้ความทรงจำของเธอต้องถูกแผดเผาไปกับที่แห่งนี้

ด้วยเหตุนี้ ยูน่าและพวกจึงบุกเข้าไปในวัด เพื่อหยุดยั้งปิศาจร้ายไม่ให้ทะลักออกมาสู่ภายนอกได้ ซึ่งเบคเคลมก็บอกว่าจะทำอะไรก็ให้รีบทำ เขาจะไม่อดทนรอนานนัก

แน่นอนว่าตามบทแล้ว ยูน่าก็ต้องหยุด Dark Valefor และความวุ่นวายทั้งหมดได้สำเร็จ แต่พอเธอเดินออกมาจากวัดพร้อมกับวักก้า เบคเคลมก็บอกว่า โชคดีไปที่พวกเธอไม่ได้บาดเจ็บอะไร... แต่วักก้าเองก็กำลังจะเป็นพ่อคนแล้วไม่ใช่เหรอ? หากวักก้าเป็นอะไรไปขึ้นมาแล้วลูกเมียจะอยู่กันยังไง?

เมื่อบ่นเสร็จ เบคเคลมก็เดินจากไป ทิ้งไว้แต่ประเด็นปัญหาที่วักก้าต้องตอบตัวเองให้ได้

แม้ริคคุจะพยายามปลอบ แต่วักก้าก็บอกว่าเบคเคลมพูดถูกแล้ว "หากเรายอมเสี่ยงตายเพื่อจะรักษาความทรงจำบางอย่างไว้ เราย่อมเสี่ยงที่จะสูญเสียมันไปทั้งหมด" กรณีนี้เขาแค่โชคดีที่มันจบอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง แต่หากโชคร้ายมันอาจจบที่เขาตาย และปิศาจร้ายก็แห่กันออกมาฆ่าล้างคนในหมู่บ้านได้

ริคคุถามวักก้าว่า "แล้วถ้ามันเป็นความทรงจำที่สำคัญมากๆ จริงๆ ล่ะ?"

วักก้าตอบคำถามนั้นกลับมาด้วยแนวคิดของชาวอัลเบดที่ว่า "ความทรงจำเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็แค่นั้น นั่นเป็นคำพูดของชาวอัลเบดเองไม่ใช่เหรอ?"

"ความทรงจำ ก็เป็นแค่.... ความทรงจำ ใช่มั้ย? หากมีปิศาจปรากฏตัวขึ้นจากวัดอีกครั้ง ฉันอาจจำเป็นต้องเผามันจริงๆ"

ยูน่าที่อยู่ตรงนั้น รับฟังแล้วก็เข้าใจ... แต่เธอก็ได้บอกวักก้าไว้ว่าหากถึงคราวที่มันวิกฤตจริงๆ ก็ให้เรียกยูน่ามาช่วยก่อน เราจะเก็บการเผาวัดไว้เป็นหนทางสุดท้ายเท่านั้น

เหตุการณ์นี้ก็ได้สอนว่าความทรงจำนั้นเป็นสิ่งที่ดี การปกป้องความทรงจำ สถานที่หรือวัตถุแห่งความทรงจำ ก็เป็นเรื่องมนุษย์ทำเป็นปกติกัน ทว่าเรื่องทุกอย่างนั้นจำเป็นต้องมีขอบเขต ไม่ควรยึดติดหรือยึดถือมันมากจนเกินไป เราเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง อยู่กับปัจจุบันและอนาคตให้มากกว่าอดีต

หากว่าการยึดติดหรือยึดถืออดีต มันเสี่ยงจะทำให้เราต้องสูญเสียปัจจุบันหรืออนาคตลงไป เราก็ต้องรู้จักยอมรับที่จะลาจาก ละทิ้งมันไป เพื่อรักษาปัจจุบัน และทำให้เราก้าวต่อไปสู่อนาคตได้