รีพอร์ท VBK วันที่สอง...วีที่บินหายไป

 ผมไปงานวิบูลย์กิจ

ผมไปเดินล่าเทรดดิ้งการ์ดที่กำหนดเพื่อให้ได้สิทธิเข้าชิงเครื่อง Wii ในช่วงท้ายงาน

ผมรวบรวมการ์ดมาได้เอง 4 ชุด

ได้การ์ดจากเพื่อนมาสมทบอีก 2 ชุด

มีคนไม่รู้จักยินดีทำสัญญามืดกัน ให้ผมมาอีก 1 ชุด รวมทั้งหมดเท่ากับผมมีการ์ด 7 ชุด

กติกาในการแลกเครื่อง Wii คือคนที่มีการ์ดที่กำหนดมากชุดที่จะเป็นคนได้ของรางวัลไป

ด้วยใจที่มุ่งมั่นเต็มเปี่ยม กรรมการเรียกผมที่มีการ์ดถึง 7 ชุดขึ้นไปยืนรอผู้ท้าชิงบนเวที

กลุ่มเด็กกลุ่มหนึ่งที่พยายามเรียกเพื่อนมาระดมการ์ดอยู่ข้างเวที ได้บอกให้กรรมการรอเดี๋ยว... นับการ์ดจะเสร็จแล้ว

กรรมการก็พยายามเร่งเรื่อยๆ ว่ามันจะหมดเวลาแล้วนะครับ ต้องรีบแจกรางวัลเพื่อเปิดทางให้กิจกรรมต่อไปแล้ว

ผมยืนรออยู่บนเวทีประมาณ 10 นาที ตั้งแต่ 16.55 ถึง 17.05 น. แล้วในที่สุดอีกกลุ่มนึงก็ส่งตัวแทนขึ้นเวที

ผมมีการ์ด 7 ชุด อีกกลุ่มก็มีการ์ด 7 ชุด

กรรมการจึงให้ตัดสินด้วยการใช้การ์ดมาเป่ายิ้งฉุบกัน ใครชนะ 2/3 ได้รางวัลไป

ผมหยิบการ์ดขึ้นมาพิจารณาดู พบว่าการ์ดส่วนใหญ่เป็นกรรไกร ค้อนมีบ้าง กระดาษแทบจะไม่มีเลย

ความคิดแรกแล่นเข้ามาว่า อีกฝ่ายน่าจะหยิบกรรไกรที่เป็นการ์ดที่มีจำนวนมากที่สุดขึ้นมา

แต่แล้วความคิดที่สองกลับบอกว่า ค้อนคือสัญลักษณ์แห่งพลัง อีกฝ่ายต้องออกค้อนแน่....

เมื่อคิดได้ดังนี้ ผมจึงหยิบการ์กระดาษมาหมอบไว้...

แต่พอเปิดการ์ด "โช๊ะ!!!!"

อีกฝ่ายออกกรรไกร ผมออกกระดาษ ผมถูกนำไป 1-0

กรรมการให้สัญญาณเลือกการ์ดใบที่สอง ผมครุ่นคิดว่าจะออกอะไรไปดี

ผมเริ่มพยายามตีความรูปแบบความคิดของคนทั่วไปให้เป็นตรรกะ

ส่วนใหญ่แล้วเมื่อชนะแล้วมักจะเปลี่ยนเครื่องหมายที่จะออก แต่ถ้าแพ้ก็มักจะใช้เครื่องหมายเดิมซ้ำในตาถัดไป

ผมเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่น่าออกกรรไกรซ้ำ น่าจะออกค้อนหรือกระดาษ ดังนั้นถ้าผมออกกระดาษไว้ก่อนก็น่าจะได้เปรียบ

ผมหมอบการ์ดกระดาษ ขณะที่อีกฝ่ายหมอบการ์ดปริศนา

พอกรรมการให้สัญญาณเปิด "โช๊ะ"

อีกฝ่ายออกกรรไกร ส่วนผมออกกระดาษ ผมแพ้ไป 2-0

......

...................

เครื่องวีเครื่องหนึ่งติดปีกบินผ่านไปต่อหน้า

ผมได้กิฟท์วอลเชอร์จากร้าน Zest มูลค่า 1,000 บาทเป็นรางวัลปลอบใจ

ทว่านับตั้งแต่ช่วง 5 โมงเป็นต้นมาจนถึงตอนนี้ นัยน์ตาผมยังคงเหม่อเลย พูดไม่รู้เรื่อง ช็อคค้างไม่หาย

มีเสียงหนึ่งดังสะท้อนก้องกังวานอยู่ในโสตประสาท "เอาวีกูคืนมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

..............

................................

......................

เสียใจ แค่ไหน อยากรู้.....บอกเธอได้คำเดียว....อยากตายยยยยยย TTTwwwTTT

....

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเป่ายิ้งฉุบด้วยการ์ด เอาตรรกะการเป่ายิ้งฉุบด้วยมือมาใช้บ่ได้....